آی کی دو یک هنر رزمی ژاپنی است که در اوایل قرن بیستم توسط موریهه وشیبا ابداع شد و به همین دلیل یک رشته مدرنی به حساب می آید.این رشته از مجموعه رشته های سامورایی مثل "دای تو ریو آی کی جوجیتسو" و چندین رشته ی قدیمی ژاپنی مانند هنر نیزه زنی،هنر های شمشیر زنی و ... سر منشأ میگیردبه همین دلیل یک آی کی دو کار می تواند آی کی دو را به همراه رشته هایی که مثل آن از مجموعه رشته های سامورایی و ژاپنی قدیمی ابداع شده اند؛ مثل "جودو"،"کندو"،"جوجیتسو"،"ای آی دو"و... همچنین هنر های رزمی کشورهای دیگر مانند "تکواندو"،"ووشو"،"هاپکیدو"و... تمرین کند.
اگر فردی به تنهایی آی کی دو کار کند شاهد نتایج خوبی خواهد بودولی در مدت زمان طولانی این امر محقق خواهد شد این همان مشکل و بدی است که مردم را نسبت به آی کی دو بی رغبت می کند؛البته نمیشود به این مسئله بدی گفت زیرا نه فقط آی کی دو بلکه تمام هنرهای رزمی دیگر و حتی هنرهای غیر رزمی نیز نیازمند زمان طولانی و صبر و حوصله ی زیاد است تا هنرجو بتواند به نتیجه ی مطلوبش برسد ولی در بعضی هنرهای رزمی این مدت طولانی کمتر از هنر های رزمی دیگر است.
آی کی دو از جمله هنر های رزمی میباشد که در طولانی مدت جواب میدهد این یک بدی نیست بلکه یک امر طبیعی است ولی متأسفانه بعضی اشخاص را میبینیم که در یک مدت خیلی کوتاهی آی کی دو کار کرده اند و از آن خسته شده اند و علیه این رشته و رشته هایی که مانند آی کی دو در طولانی مدت جواب میدهند به بدی تعریف میکنند!
یکی از دلایل اصلی که هنرجو باید زمان زیادی صرف آی کی دو کند درک انرژی
"کی"و به کار بردن آن انرژی در خود است.مقالات و توضیحات زیادی در مورد انرژی "کی" توسط اساتید بزرگوار و از همه مهمتر "اُسنسی"(موریهه وشیبا) گفته و نوشته شده است که توانایی توضیح و شرح مفصل آن در این مقاله ی کوچک نداریم ولی اگر شخصی بخواهد در آی کی دو پیشرفت کند یا به قولی به آخرین مرحله ی آن برسد باید شجاعت،تمرکز و از همه مهمتر باید انرژی "کی" را درست حسابی بفهمد و بتواند از آن در برابر هر نوع حریفی استفاده کند چه حریف عادی و چه حریف بزرگ جثه و قوی اندام حالا اگر شخصی این موارد را در تمرینات آی کی دو رعایت نکند میشود گفت که او (عذر میخواهم) فقط در حال رقاصی است و وقتش را هدر میدهد و طبعا چنین شخصی آی کی دو را درک نخواهد کرد.
حالا اگر شخصی بداند که پیشرفت در این رشته به زمان طولانی نیاز دارد و این رشته را دوست داشته باشد ولی عجله دارد،هیچ مشکلی ندارد که به همراه آی کی دو یک هنر رزمی دیگری نیز تمرین کند و چه بهتر اگر این هنر رزمی همانطور که گفتیم از مجموعه رشته های سامورایی گرفته شده باشد.
اگر شخصی این کار را کرد علاوه بر پیشرفتش در آی کی دو در آن رشته نیز پیشرفت خواهد کرد و در این حالت هنرجو دو برابر دیگر همرزمانش پیشرفت خواهد کرد و حتی این امر در پیشرفت آی کی دوی او نیز تأثیر خواهد کرد و به نظر من این یکی از زیبایی های آی کی دو میباشد.
یکی از اهداف آی کی دو دفاع شخصی است یعنی فرد را آماده میکند تا از خودش در مقابل افرادی که میخواهند به حریم شخصی اش یا حریم شخصی افراد مورد علاقه اش تجاوز کنند،دفاع کند و با کمترین آسیب آن ها در اختیار خودش درآورد.
حالا اگر دقت کنیم میبینیم که تمام رشته های رزمی همین هدف را مدنظر دارند پس یکی از اهداف هنر های رزمی همین دفاع شخصی میباشد.
افرادی که رزمی کار میکنند اهداف زیادی دارند؛ بعضی ها برای سلامتی خود،بعضی ها برای تفریح و بعضی ها فقط برای دفاع شخصی میروند. بعضی ها برای پز دادن محض و نمایش دادن؛ این اهداف همگی غیر از آخری خوب هستند و در هنرهای رزمی با کار و تمرین مداوم آنها را بدست خواهیم آورد و چه بهتر اگر همه ی آنها را با هم تلفیق کنیم که آن وقت علاوه بر سلامتی و ورزیدگی کمی فنون دفاع از خود یاد خواهیم گرفت.
من نمیخواهم در مورد انتخاب هدف برای هنر های رزمی بنویسم که این موضوع نیازمند مقاله ای جداگانه دارد و فقط باید توسط اشخاص با تجربه و اساتید محترم بیان و توضیح داده شود.
یک هدف مشترکی که بین تمام هنر های رزمی مشترک است فنون دفاع از خود یا همان دفاع شخصی است.
ما در رزمی باید حس پیش بینی کردن را در خود افزایش دهیم و برای افزایش این حس به تمرین و تجربه ی زیادی نیاز داریم. اگر این حس را در خود تقویت نکنیم هیچ وقت نمیتوانیم حملات حریفمان(دشمنمان) را پیش بینی کنیم و در این حالت نخواهیم توانست از خودمان دفاع کنیم.
اگر سرگذشت اساتید بزرگ رزمی را بخوانید میبینید که آنها به این حس خیلی توجه میکردند و برای تقویت آن بسیار تمرین میکردند پس تقویت این حس در هنرهای رزمی بسیار مهم است.
اتفاقاً بخشی از نیروی "کی" همین پیش بینی کردن حملات حریف میباشد پس این یکی از پایه های بسیار مهم آی کی دو است و اگر آی کی دو کاری این حس را در خود تقویت نکند هیچ وقت نخواهد توانست از خودش دفاع کند و حریفش را در اختیار خود قرار دهد.
حریف ما(دشمن ما)از هر حالتی احتمال دارد که به ما حمله کند،ممکن است یقه ی ما را بگیرد،سیلی بزند،زیر پایی بگیرد،ضربه پا یا دست بزند و یا با انواع اسلحه یا وسایلی که در اختیار دارد به ما حمله کند. حالا ما اگر رشته ی دیگری با آی کی دو کار کردیم این حس پیش بینی کردنمان باز هم به تمرین زیاد نیاز دارد ولی بهتر عمل خواهد کرد. من با چند مثال این قضیه را به شما توضیح خواهم داد.
مثلاً اگر ما جودو به همراه آی کی دو کار کردیم میتوانیم از خودمان در برابر حرکت های گلاویزی بهتر دفاع کنیم البته باز هم تأکید میکنم با کار و تمرین زیاد.
اگر تکواندو یا کاراته یا رشته های متعدد ضرباتی به همراه آی کی دو کار کردیم خوب قطعاً دفاعمان در برابر حملات ضربه ای بسیار بهتر خواهد بود حتی ممکن است خودمان در دفاع از خود از ضربه که در آی کی دو به آن "آتمی" می گویند استفاده کنیم.
در آخر باید بگویم که اگر ما آی کی دو یا هر رشته ی رزمی دیگری کار میکنیم دلیلی نمی شود که خودمان را محدود کنیم به رشته ی خودمان و در رشته های دیگر کار نکنیم یا بی خود وبی جهت از رشته خودمان دفاع کنیم و ادعا کنیم که رشته ی ما بهترین رشته است. هیچ رشته ای در دنیا وجود ندارد که کامل و بی عیب باشد. هر رشته ای نقاط قوت و ضعفی دارد و آی کی دو نیز از این امر مستثتا نیست. یک رزمی کار نباید حرفش دیگر رزمی کاران را اذیت کند و باید به آن ها و رشته اشان احترام بگذارد.
سلام آی کی دو برای فقط برای دفاع است؟ یعنی حمله ای در کار نیست ؟