نظر
سلام خدمت شما دوست عزیز
من آیکیدو را از نزدیک دیده‌ام و یکی از دوستان نزدیکم آیکیدو کار هستن
اما خودم جودوکارم
با توجه به اینکه آیکیدو کاراته جودو و خیلی دیگه از سبک ها سبک منفک شده از هنر مادر جوجیتسو بوده اند و در بین اینها جودو هم محبوبیت المپیکی بیشتری داره و هم مردم پسندتره و هم جمعیت بیشتری مشغول به فعالیت در این رشته هستند بنده به عنوان یک جودو کار با احترام زیادی که برای آیکیدو قائلم باید بگم بعید میدونم یک آیکیدو کار بتونه نیرو و حمله یک جودو کار رو مهار کنه البته اگه جفتشون در یک سطح باشن....
بازم ممنون از مطالبتون
پاسخ
سلام. بنده برای نظر شما احترام قائلم و اصلا به دنبال این نیستم که ثابت کنم آیکیدو برتر از جودو هست. من به عنوان یک جودوکار ایرادهای زیادی تو سیستم آموزشی آیکیدو می‌بینم یکی از اونها اینه که تو شرایط واقعی تمرین نمیکنند. کوزوشی درستی ندارن. نمایشی کار میکنند.رقابت ندارن. خوب چرا من اینجوری نگاه میکنم؟ چون سیستم رزمی جودو (یا حتی خود جوجوتسو) یه چیز دیگه است. در یک مبارزه با حریف گلاویز میشم و با یک کوزوشی درست ، تو بدنش قالب میشم و با یک موروته سه‌ئویی‌ناگه سر و تهش میکنم!
درسته؟ تازه از نیروی عضلانی خودم مایه می‌ذارم. هدفم از مبارزه غلبه بر حریفه! اما به عنوان یک آیکیدو کار ، از نیروی حریف علیه خودش استفاده میکنم. اینجاست که تفاوت‌ها خودش را نشون میده. من دیگه قرار نیست با حریف گلاویز بشم ، باید از دایره تسلط حریف خارج بشم ، باید با هماهنگی با نیروی حمله‌اش ، کنترلش کنم ، کوزوشی و تای ساباکی‌ام هم به کلی فرق میکنه. تای ساباکی‌ام برای فرار از نقطه اقتدار حریفه نه پیدا کردن یک فرصت در گلاویز برای کوزوشی و مثلا تانی اوتوشی! کوزوشی هم برای وقتیه که حریف رو با تای ساباکی گیجش کردم و اونو به کنترل خودم درمیارم. تو آیکیدو هدف کنترل حریفه (یعنی غلبه فقط از راه کنترل نه از هر راهی) برای همین امر یادگیری را کمی سخت تر میکند. یادگیریِ خرد کردن و شکاندن که خیلی راحت‌تر از یادگیری کنترل مسالمت آمیز است. تصور کن حریفی قوی با خشم ، به من حمله کنه... تو هر رشته‌ای باشم ، خیلی باید حرفه‌ای باشم تا بدون آسیب کنترلش کنم. این مدل کنترل ، تو آیکیدو ؛ جزو اصول اولیه است. یعنی باید به این حدّ مهارت برسیم.
تو آیکیدو حرف اول را نیروی کی می‌زنه. دوست عزیز می‌دونی نیروی کی تو مبارزه یعنی چی؟...
یعنی تو مبارزه ناخودآگاه در مقابل عمل حریف عکس العمل نشون بدی. این هم وقتیه که قالب تکنیک‌ها تو بدنت ملکه شدن! یکی می‌خواد یقه‌ام رو بگیره ، بدون اینکه فکر کنم ، ناخودآگاه مفاصلش را هدف می‌گیرم و حریف تمرکزش روی درد مفصل جمع میشه برای همین ذهنش به‌هم می‌ریزه قدرتش نصف میشه با یک تکنیک ساده (خلاف جهت مفصل) کنترلش میکنم. به همین سادگی...
این ها شرحی بود از یک فرایند کنترل در آیکیدو! اما تا از نزدیک لمس نکنیم (به واسطه یک آیکیدو کار حرفه‌ای) فایده‌ای نداره.
تو جودو شکست ممکنه. اگر حواسم را جمع نکنم ، یا قدرت بدنی درستی نداشته باشم ، با یک اوگوشی ساده ، ایپون میشم. ولی تو آیکیدو میگن نباید به کنترل حریف بیفتی. پدر آیکیدو میگه حتی اگر 99% در اختیار حریف بودی ، بازهم 1% روزنه امید هست. چون آیکیدو فراتر از رقابت سالمه. اصل آیکیدو برای نبرد بین مرگ و زندگی بود و این یعنی شکست = مرگه. برای همین تو فلسفه این رشته شکست معنایی نداره. باید حریف کنترل بشه!!! اگر نتونستم یا تمریناتم مشکل داشته یا استادم لیاقت تدریس نداشته!
این حرفا هم ربطی به این نداره که آیکیدو برتر از جودو یا جوجیتسو هست! هرکدوم برای خودشون مزیت‌هایی دارن.
یا قفلت میکنه)
به نظر شما میشه ورزشی مثل دفاع شخصی را به صورت حرفه ای یاد گرفت و در کنارش ایکیدو هم تمرین کرد برای سال ها تا بالاخره به نتیجه برسه؟در واقع سوال اصلیم اینه که ایا رشته های ورزش دیگه که صدمه زدن به حریف توشون هست،به یادگیری ایکیدو صدمه نمیزنه؟چون اینطور که شما میگید ایکیدو خیلی به نیروی ذهنی و صلح درونی و غیره وابسته است