رزمنامه آی‌کی‌دو

تعمق در هنر رزمی آی‌کی‌دو

رزمنامه آی‌کی‌دو

تعمق در هنر رزمی آی‌کی‌دو

رزمنامه آی‌کی‌دو

«بسم الله الرحمن الرحیم»
در این دوجوی مجازی ، حتی با وجود اختلاف سلیقه ها و تفاوت دیدگاه ، به مراقبه می‌نشینیم تا تعمقی در هنر رزمی آی‌کی‌دو داشته باشیم. براستی آی‌کی‌دو چیست؟ دوست گرامی ، در این مراقبه‌گاه همراه ما باش و از این فرصت (با وجود احترام به دیدگاه‌های یکدیگر) نظرات خود را در میان بگذار تا از رهگذر تضارب آراء به نتایج مفیدی برسیم.
(استفاده از محتوای پایگاه رزمنامه کلاّ آزاد است. ترجیحاً با ذکر منبع)

رزم نامه
آخرین نظرات
نویسندگان
 

 

آی‌کی‌دو هنری کاربردی یا صرفا نمایشی

نویسنده: مهدی سلیمی

بسم الله الرحمن الرحیم

دو نفر بر روی تاتامی مقابل هم ایستاده اند. اولی حمله را آغاز می کند و با تمام سرعت به سمت حریفش یورش می برد ولی با یک جاخالی از سمت حریف غافلگیر می شود. هنوز ذهنش از حالت آشفتگی در نیامده بود که احساس کرد در اختیار حریف چپ و راست می شود و تا بخواهد تعادلش را حفظ کند ، مُچش پیچ میخورد و پرت هوا می شود ...

این جریان کاربرد آی کی دو را از زبان مهاجم (که خود او هم آی کی دو کا است) توصیف می شود. ولی این قضیه چقدر صحت دارد؟ واقعاً یک آی کی دو کا می تواند حمله ای خطرناک را خنثی کند و مهاجم را در اختیار خود در آورد یا نه همه اش فیلم است و تمامی پرتاب ها و قفل مفصل ها نمایش است؟

آیا واقعاً آی کی دو کاران می توانند هنرشان را بر روی یک حریف سرسخت که در سبک دیگری کار کرده پیاده کنند یا فقط زمانی می توانند هنرنمایی کنند که حریفشان با آن ها هماهنگ شده و برای نمکین شدن اجرای فنون ، حریف (یا اوکه) آخر هر تکنیکی روی هوا اوکمی (اُفت) بزند؟!

 

آی کی دو

روزی با یک دوست رزمیکاردر مورد سبک آی کی دو بحث می کردم. یک کم که بحثمان بالا گرفت ،کانجی آی کی دو طرف موضع گیری تندی نسبت به سبک آی کی دو گرفت. می گفت : «این کار های عجیب و غریبی که نشون می دن چیه؟! این چه سبکیه که با یک تکان دست ، حریف را پرت می کنند؟! ما قانون جاذبه داریم ، قانون انرژی داریم! یه روز با رفقا دور تلویزیون نشسته بودیم و نمایشی از آی کی دو پخش کردند. هممون داشتیم از خنده روده بر می شدیم. چرا این ها با این کار هاشون جوون های مردم را گول می زنند؟...»

واقعا در آن لحظه نمی دانستم چه بگویم! قضاوتش در مورد این سبک ناشی از یک برنامه ی نمایشی از تلویزیون بوده نه از تجربه ی شخصی یا مطالعه و تحقیق! به من در مورد آی کی دو می گفت : «توهم بُرد ، آدم را به سقوط می اندازد. آی کی دو کاران همیشه آخر تکنیک هایشان برنده اند و این توهم خطرناکی را برایشان درست می کند....». با این که اعتراضاتش به جا بود ولی اصلا حرف هایش قابل قبول نبود چون او با عینک رشته ی خودش به آی کی دو نگاه می کرد و نظر می داد، اصلا در آی کی دو مفهومی به نام رقابت معنا ندارد که بخواهد برد و باختی وجود داشته باشد. با این که حرف برای گفتن زیاد داشتم اما به حرمت سنّ بالا و مقام رزمی اش دیگر با او بحث را ادامه ندادم.

شبیه به همین حرف ها و پیش داوری ها در مورد آی کی دو را از خیلی رزمیکاران دیگر شنیده ام. خاطره ای که بالا ذکر شد بهترین و منطقی ترین اعتراض را در بین خاطره هایم داشت وگرنه حتی برایم پیش آمده که یک استاد رزمی (!)  تا فهمید که آی کی دو کار می کنم شروع به تمسخر و توهین به این سبک کرد. واقعا از وجود چنین استادنمایی افسوس می خورم چرا که موجودیت این افراد بی منطق و بی ادب مایه ی ننگ جامعه ی رزمی ماست. به هر حال نمی دانم چرا عادت کردیم بدون این که اطلاع درستی داشته باشیم نظر بدهیم؟ نمی دانم که آیا این پیش داوری هایمان به خاطر نداشتن مطالعه ی کافی است یا به خاطر تعصب بیش از حدمان نسبت به سبک خودمان است؟ متأسفانه دو ویژگی مشترک در برخی رزمیکاران خودمان وجود دارد:

1) سبکمان بهترین و کامل ترین سبک است.

2) ما بقی سبک‌ها بیخود است! چیزی جز وقت تلف کردن نیست.

خوب معلوم است که این تعصب بی جا، افق دید انسان را محدود می کند و موجب پیش داوری های نادرست می شود. خودم هم قبلا نسبت به همین رشته دچار همچین پیش داوری عجولانه ای شده بودم. و چندین بار نزدیک بود که رشته ام را عوض کنم. ولی با توجه به این که عناصر متضاد مکمل یکدیگرند ، همین حرف و حدیث های ناشی از تعصب های بی جا مرا وا می داشت که در مورد کاربرد آی کی دو بیشتر تحقیق کنم و آخرش به این نتیجه رسیدم که ایراد از آی کی دو نیست ، از بعضی آی کی دو کاران است. و سعی می کنم در این مقاله به صورت مختصر نتایج مطالعات را که حاصل درک خودم از آی کی دو بوده و برخی ایراد های کوچکِ موجود را به اشتراک بگذارم. امیدوارم برای مخاطبان عزیز مفید باشد.

پیشینه ی آی کی دو

اگر بخواهیم سبکی را خوب بشناسیم باید از پیشینه ی آن اطلاع داشته باشیم. یکی از ریشه های رشته ی آی کی دو سبکی به نام "دایتو ریو" است.

دایتوروی آی کی جوجوتسو

این سبک کهن، اختصاصاً در خاندانی از سلحشوران سامورایی ، نسل به نسل آموزش داده می شده. هنر آموزان این سبک فرا می گرفتند که چگونه در نبرد با دست خالی ، حریفی مسلح را خلع سلاح کنند و این یعنی نبردی میانه ی مرگ و زندگی که یا طعمه ی شمشیری بُرّان می شدند یا حریف را به کنترل خود در می آوردند. بعید به نظر می رسد که چنین سبکی میراث آی کی دو باشد و آی کی دو بی کاربرد باشد!

به نوعی می‌توان گفت آی‌کی‌دو ، استیل منحصر به فرد موریهه وشیبا است. پس برای شناخت آی‌کی‌دو ، مطالعه در دو موضوع بسیار ضروری است: 1- پیشینه آی‌کی‌دو (که همان دایتو ریو است) 2-سرگذشت موریهه وشیبا. این‌که چرا موریهه وشیبا با وجود این‌که به درجه بالایی در سبک دایتوریو رسیده بود و این آمادگی را داشت تا جانشین استادش شود ، اما سوابقش را رها کند و سیستمی جدید را توسعه دهد

 

نمایش آی کی دو یا آی کی دو ی نمایشی؟

هر سبکی در مناسبت های گوناگون برای تبلیغ خودش نمایشی را اجرا می کند. این مسأله در جامعه ی هنر های رزمیِ جهان یک چیز پیش و پا افتاده ای است که ما به درست یا غلط بودن آن کاری نداریم. همه ی ما توقع داریم ، هر سبکی که نمایش می دهد ، هر آنچه در چنته دارد رو کند. از همین جاست که پیش داوری ها و قضاوت های نادرست پیش می آید. مثلاً هیچ وقت نمایش وینگ چون به پای زیبایی نمایش تکواندو نمی رسد. ولی کاربرد وینگ چون اگر بیشتر از تکواندو نباشد ، کمتر نیست. (به شرطی که هنرِ رزمیِ تکواندویِ اصیل باشد نه ورزشِ مسابقه ایِ تکواندو!). و این بدیهی است که هیچ وقت نمایش نمی تواند ملاکی برای تشخیص کاربردی بودن یا نبودن یک رشته باشد.

هنر آی‌کی‌دو  نیز در حقیقت چیزی برای نمایش ندارد. چون ظاهر تکنیک های آی‌کی‌دو  دفاع شخصی است. برای نشان دادن تکنیک‌های آن باید حمله‌ای ساختگی صورت گیرد. برای همین بعضاً نمایش های آی‌کی‌دو ، تصنّعی ، بی روح و بی کاربرد جلوه می کند ، یا به زبان دیگر آی‌کی‌دوی نمایشی شکل ماست شده‌ی آی‌کی‌دو  واقعی است.

بسیاری از تکنیک‌های این سبک را نمی‌توان با نگاه درک کرد. مثلاً بیننده از کجا درک می‌کند که به اوکه (کسی که تکنیک می‌خورد) چه فشاری وارد شده؟ چون بسیاری از تکنیک ها مفاصل را هدف می گیرد ، بعضی تکنیک ها عصب ها را مستقیماًٌ هدف می گیرد. خوب بیننده آن دردی که اوکه متحمل می‌شود را درک نخواهد کرد. (مگر این که خودش نیز آن را تجربه کند.) از طرف دیگر ، اوکه (که خودش هم آی‌کی‌دوکا است) می‌داند چگونه هماهنگ شود تا کمتر به او فشار آید و کمتر اذیت شود. تمامی این فاکتور ها را کنار هم بگذاریم می‌فهمیم که کاربرد واقعی آی‌کی‌دو را نمی توان در نمایش نشان داد. کسی که تکنیک می‌خورد کاربرد آن را بهتر از کسی که تماشا می‌کند ، درک خواهد کرد.

 

آی کی دو

آی‌کی‌دو  کاران معمولا مدل تکنیک‌هایی که در باشگاه های خودشان تمرین می شود ، بی هیچ کم و کاستی نمایش می‌دهند. تکنیک هایی که از منطق خاصی برخوردار است و هیچ کس جز خودشان آن را درک نمی کند و البته بهتر است نمایش های عمومی فرقی با نمایش های خصوصی (که بین خود آی کی دو کاران است) داشته باشد و کمی کاربردی تر نمایش داد. مثلا در نمایش عمومی لزومی ندارد که آخر همه ی تکنیک های ناگه وازا (فنون پرتابی) توبی اوکمی زد.

 

مُدل تمرینی هنر آی‌کی‌دو 

تا به امروز ، به آدم های زیادی که تمرین‌های آی‌کی‌دو یا نمایش های آن را می بینند ، دقت کرده‌ام. چیز مشترکی که در همه ی آن‌ها بروز می‌کرد ، تعجبشان از مدل تکنیک‌های این سبک بود! ولی واکنش‌هایشان مختلف بود. عده‌ای خوششان می‌آمد و این سبک را تحسین می‌کردند و بعضی دیگر که دلیلی منطقی برای تکنیک‌ها پیدا نمی‌کردند ، سریع برچسب نمایشی بودن را بر فنون این هنر رزمی می‌زدند.

طبیعتاً باید بین مدل تمرین و کاربرد یک سبک فرق گذاشت. مدل تمرین شیوه‌هایی از تمرین است تا هنرجویان را به هدفی برساند. و شکل تمرینات آی‌کی‌دو  مثل جیو وازا ، هنکا و اویو وازا ، مدل اوکه شدن ،  رندوری و... همه وهمه برای دست یابی به این مهارت است: «کنترل و غلبه بر حریف با استفاده از نیروی خودش» و فراتر از آن یعنی : «هماهنگی با نیروی کی حریف» و تکنیک‌های آی‌کی‌دو  و مدل تمرینی آن ، با توجه به هدف و غایتی که دارد (روش آی کی) ، از اصول و منطق خاصی پیروی می‌کند که به چند مورد آن اشاره می‌شود:

-1) حرکات مُدَوَّر ، حملات مستقیم را خنثی می کند. آی‌کی‌دو  از چنین اصلی پیروی می‌کند. ابتدا هماهنگی با حمله‌ی حریف و هضم نیروی او ، سپس انتقال این نیرو علیه او و به کنترل در آوردن حریف. (رسیدن به چنین مهارتی نیازمند تمرینات جدی ، در یک بازه‌ی زمانی دراز مدت است)

-2)چون بیشتر فنون آی‌کی‌دو ، مفاصل را هدف می‌گیرد ، و خطر آسیب مفصل بیشتر از عضله است ، نباید روند تمرین آسیبی به هنرجویان بزند. یکی از دلایل هماهنگی اوکه (کسی که تکنیک می‌خورد) ، با توری (کسی که تکنیک می‌زند) ، به حداقل رسیدن آسیب است. مثلا در تمرینات نیمه پیشرفته و پیشرفته‌ی آی کی دو (مثل جیو وازا) بعضاً سرعت توری (فن زن) بالا می‌رود و اوکه (فن خور) در چنین موقعیتی ، اغلب با پیچ خوردن مفاصلش ، باید روی هوا ملق بزند (توبی اوکمی) وگر نه آسیب جدی می بیند.

 

شیهو ناگه

آی کی دو

 

 

-3) آی‌کی‌دو کاران در تمرین مکمل یکدیگر هستند. برای همین هرکدام باید به تناوب ، هم با توری بودن ، فنون را تمرین کنند ، و هم با اوکه شدن ، به دوستشان کمک کنند تا تکنیک ها را خوب یاد بگیرد و خودشان زمین خوردن را تجربه کنند که به قول معروف تا زمین نخوریم پیشرفت نمی کنیم.

 یکی دیگر از دلایل هماهنگی در تمرین، نشستن تکنیک ها در بدن هنرجویان است. این مسأله ، بیشتر در مورد تکینک های مقدماتی (مثل کیهون وازا) صدق می کند و به تدریج با پیشرفت کردن هنرجو و نشستن فنون در بدن او  ، باید استیل‌های بدنی مختلف ، به خصوص استیل‌های سخت و مقاوم را نیز تجربه کند. برای یک آی کی دو کارِ قَدَر ، قد و وزن قدرت و استقامت بدنی حریف ، مهم نیست ؛ چون به هر حال باید به کنترل او در آید. در غیر این صورت بداند که هنوز به جایی نرسیده. (خیلی رُک بخواهم بگویم ، یک آی‌کی‌دو کار ، آدم معمولی را که ، چه عرض کنم؟! فراتر از آن یعنی یک کشتی گیر یا جودو کار را باید بتواند کنترل کند. وگر نه تا به حال خودش را گول زده.)

-4) هدف از تمرینات آی‌کی‌دو ، دست یافتن به مهارت «آی‌کی» است. برای همین شاید برخی تکنیک‌ها به ظاهر بی‌کاربرد و صرفاً نمایشی جلوه کند. (مثل کش و قوس دار بودن برخی تکنیک ها همچون اُشیرو وازا ؛ یا به قول دوست رزمیکارمون : با یک تکان ساده دست ، پرت هوا شدن!). اصلا بعضی تکنیک‌های آی‌کی‌دو  ، معقولانه در موردآن قضاوت کنیم ، ظاهراً کاربردی در میدان مبارزه ندارند. ممکن است برایتان دغدغه باشد که مثلا این فلان تکینک ، تابلو است که کاربرد ندارد چرا آن را تمرین می‌کنند؟ یا این‌که بگویید در میدان مبارزه مجال زیادی برای چرخیدن های کش دار وجود ندارد و بعضی از تکنیک های خاص این سبک که در باشگاه ها تمرین می شوند [ظاهرا] هیچ کاربردی در مبارزات خیابانی ندارند ، پس چرا در آی‌کی‌دو  تمرین می شوند؟

این تمریناتِ نمایشیِ (!) و به ظاهر بی کاربرد در اصل نه نمایش است نه نمادی از کاربرد! تمریناتی است برای نیل به مهارت آی‌کی. حتی اوکه هم با هماهنگ شدنش دارد به نوعی مهارت آی‌کی (هماهنگی با کی) را تمرین می‌کند.

استیون سیگال

پرداختن به مهارت آی‌کی یا به بیانی دیگر ، بحث در رابطه با پشتوانه‌های فنی آی‌کی‌دو فراتر از مجال این نوشتار است. هدف این مقاله بحث در مورد کاربردی یا نمایشی بودن آی کی دو است که دیگر وقتش رسیده تا گفته‌های بالا را جمع بندی کنیم.

 

 

جمع بندی

این مقاله را با یک اعتراض از دوستی عزیز شروع کردیم و تقریبا محور بحث های ما همین خاطره بود. کلاً هر رشته‌ی ورزشی یا رزمی برای خودش سنت‌هایی دارد ، چه در مدل تمرین چه در حالت کلاس و ارتباط افراد با یکدیگر. مثلا در ورزش کشتی بین کشتی گیران زشت است که با صدای بلند زمین بخورند. این برایشان مثل این است که فرد مثل تن لَش زمین خورده. ولی در دوجوهای جودو این‌گونه نیست. جودو کاران با افتادنشان علاوه بر لرزاندن کلاس ، موقع سقوط با دستشان به زمین ضربه می‌زنند. خوب این تفاوت سنت‌ها به تفاوت دیدگاه‌های دو رشته بر می‌گردد. یا مثلا آی‌کی‌دو کاران هنگام اوکه شدن ، برای فرار از آسیب‌های مفصلی ، مواقعی خودشان روی هوا ، اوکمی (ملق) می‌زنند و این مسأله کمی برای جودوکاران نامعقول است. چیزی که درست نیست این است که آدم بدون اطلاع از تفاوت دیدگاه ها و تنها از عینک رشته‌ی خودش در مورد سایر سبک‌ها قضاوت کند.

ما عنوان مقاله را یک سؤال گذاشتیم که آیا آی کی دو هنری کاربردی است یا صرفاً نمایشی؟ و با این پیش فرض بحثمان را شروع کردیم و در قسمت «پیشینه ی آی‌کی‌دو» اشاره ی مختصری به ریشه ی این هنر رزمی شد. در رشته ی دایتوریو ، شاگردان ؛ باید یاد می‌گرفتند که چگونه از یک نبرد میانه‌ی مرگ و زندگی جان سالم به در ببرند. شگرد این هنر رزمی این بوده که حملات مسلحانه را بدون هیچ سلاحی خنثی می‌کردند و سپس حریف را به کنترل خود در می آوردند و این هنر ، میراث آی‌کی‌دو است. با این وجود آیا می توان به چنین رشته ای برچسب نمایشی بودن را زد؟

در قسمت «نمایش آی‌کی‌دو یا آی‌کی‌دوی نمایشی؟» بحث این شد که نمایش هنرهای رزمی ، صرف نظر از درست یا غلط بودن آن ؛ نمی‌تواند ملاکی برای تشخیص کاربردی بودن یا نبودن یک رشته باشد. اکثر هنرهای رزمی را نمی‌توان با نمایش نشان داد.  ولی به هر حال اگر هم نمایشی ترتیب داده شود ، بعضاً حرکات بی‌روح و بی کاربرد جلوه می‌کند. این مسأله در مورد آی‌کی‌دو بیشتر صدق می‌کند. در تکنیک‌های آی‌کی‌دو فقط اوکه شدت فشار و درد را درک می کند ، نه بیننده!

اما با این حال یک سؤال! آی‌کی‌دو کاران چه چیزی را برای نمایش نشان می دهند؟ در بخش بعدی خواندیم که آی‌کی‌دو کاران اغلب همان تمریناتی که در دوجو های آی‌کی‌دو تمرین می‌شوند را به نمایش می‌گذارند. تمریناتی که از اصول و منطق خاصی پیروی می کنند و هیچ کسی جز خودشان آن را درک نمی کند. (که این قضیه همانگونه اشاره شد ، جای بحث دارد.) وسپس در بخش «مدل تمرینی آی‌کی‌دو»   همین اصول و منطق خاص تمرینات آی کی دو به اختصار شرح داده شد. و همین ها به تمرینات آی‌کی‌دو پیچیدگی خاصی بخشیده است که در نگاه اول ، برای هر بیننده‌ای عجیب به نظر می‌رسد که حال عده‌ای آن را درک می‌کنند و تحسینش می‌کنند و عده‌ای دیگر دلیل منطقی برای تمرینات آن پیدا نمی‌کنند و دست انکار بر روی آن می‌زنند.

موفق باشید


[1] - اوائل به خاطر فراگیری دفاع شخصی رفتم آی کی دو. ولی بعد ها متوجه شدم آی کی دو فراتر از دفاع شخصی است. به قول یکی از دوستان : ما برای برکه آمدیم ، با دریایی بزرگ مواجه شدیم.

 

 

نظرات  (۱۲۴)

سلام استاد هنرجویان شائولین و هنرجویان نینجوتسو 

می توانند مانند پارکورکارها از دیوار بالابروند آیا آیکیدو کاران هم می توانند این کار ها را انجام دهند؟

پاسخ:
سلام. نه. آی‌کی‌دو هنری سامورایی است. سامورایی‌ها جنگجویان اشرافی بودند. خیلی دنبال از درب و دیوار بالا رفتن نبودند.

سلام بر استاد 

ببخشید من خیلی علاقه به فلسفه ایکیدو پیدا کردم ولی به عنوان یک ورزش به دنبال یک ورزشی هستم که فعالیت بدنی زیادی داشته باشد و به اصطلاح پرجنب جوش باشد آیا ایکید باعث کاهش وزن می‌شود؟  

ممنون

پاسخ:
سلام علیکم. خیر. برخی تمرینات آی‌کی‌دو که در رده‌های بالا تمرین می‌کنند (مثل جیووازا) خیلی نفس گیر است ولی هوازی کار نمی‌کنند. آن جیووازا هم موجب کاهش وزن نمی‌شود.

ببخشید من ای کی دو عالی کار کردم برای مسابقه جهانی کجا برم چیکار کنم

پاسخ:
شما اصل آی‌کی‌دو کار نکردید. چون اصلا مسابقه‌ای ندارد!

سلام، توی ورزش آیکیدو توی چند وقت به سطح حرفه ایی میرسی ؟؟؟

پاسخ:
سلام
حد اقل با تمرین هفته‌ای سه جلسه‌ی 90 دقیقه‌ای، چهار سال.
اگر هر روز تمرین کنی (به جز جمعه‌ها) طبیعتا این زمان نصف می‌شه.

سلام استاد آیا در آیکیدو شمشیر وجوددارد الته منظور من شمشیر چوبی (بوکن )نیست

پاسخ:
بله می‌توانید استفاده کنید. ولی چون تو تمرین نمی‌خواهیم همدیگه را تیکه پاره کنیم، از شمشیر چوبی استفاده می‌کنیم.

سلام استاد منظور از همانگی روح وروان در آیکیدو چیست وهماهنگ بودن روح وروان در این سبک چه فایده می تواند برای انسان داشته باشد ؟

پاسخ:
روح کلمه‌ای عربیه که ترجمه‌اش به فارسی می‌شه روان. پس روح و روان یکیه. شاید منظورتان هماهنگی بین ذهن و جسمه!
مبحثش خیلی مفصله، قبلا راجع به این موضوع، مقاله‌ای نوشته و در مجله رزم آور منتشر کردم. بخوام این جا خلاصه بگم: ذهن مرکز کنترل بدنه و جسم مرکز انرژی بدن. هماهنگی بین ذهن و جسم یعنی به کنترل گرفتن بیشترین ظرفیت انرژی بدن.

سلام و وقتتون بخیر

ممنون از مطلب و پاسخگویی خوبتون. واقعا همین پرسش ‌پاسخ ها بسیاری از ابهامات رو در مورد این ورزش برای من برطرف کرد.

از توضیحاتتون متوجه شدم که آیکیدو با توجه به هدف من برای یادگیری یه هنر رزمی گزینه خوبی هست.

اما من با توجه به محدودیت وقت نمیتونم بیشتر از یکی دو ساعت در باشگاه تمرین کنم. میخوام بدونم با یک جلسه در هفته تمرین با مربی میتونم نتیجه بگیرم.

و آیا میتونم بقیه روزهای هفته با تمرین در منزل آموزشم رو‌ کامل کنم یا حتما باید منظم سر کلاس حاضر بشم؟ 

 

پاسخ:
سلام.
فنون قفل مفصل و پرتابی آی‌کی‌دو را نمی‌توانید انفرادی تمرین کنید. چون باید جماعتی باشند تا با ممارست مستمر با آن‌ها، فن‌ها ملکه ذهنتان شوند. مگر آن که بخواهید  فنون چوب و شمشیر را تمرین کنید که این فوق‌العاده تو تمرینات آی‌کی‌دو شما مؤثر خواهند بود. ولی این هم نیاز داره کلاس ای‌آی‌دو یا کن‌جوتسو بروید تا با اصول اولیه فنون شمشیر آشنا شوید.
ببینید، یکبار در هفته تمرین کردن، مشکلی نداره، فقط فرایند یادگیری شما را کند‌تر می‌کند و دیرتر به تسلط نسبی می‌رسید. یعنی مثلا به جای هفته‌ای سه جلسه تمرین، بخواهید یک جلسه تمرین کنید، فرایند یادگیری شما به یک سوم کاهش یافته و مدت زمان رسیدن به نتیجه را سه برابر می‌کند. یعنی به جای این که ۴ ساله به نتیجه‌ای نسبی در مهارت برسید، ۱۲ سال می‌شود. اگر با این قضیه مشکلی ندارید، شروع کنید. فقط می‌ماند یک مربی پیدا کنید که شرایط شما را قبول کند.
موفق باشید.
۲۳ خرداد ۰۰ ، ۱۵:۳۳ بهروز شجاعی

سلام خدمت شما استاد محترم

فراغ بال و‌ وب گردی این جانب رو به تصادفا به این مقال سوق دادند و در خلال خواندن پرسش و پاسخ ها اسم خودم رو دیدم و یادم اومد که فروردین دو سال پیش در باب جودوی کلاسیک نظری معروض داشته بودم و مشغله و‌ فراموشی مانع شده بود که بعدا برگردم و پاسختان را ببینم .

ازقضا بله ، بنده یک مربی جودو و جوجوتسو در شهر اصفهان هستم و لذا توفیق همجواری و خدمت ندارم . خوشحال می شوم هرازگاهی به فراخور بضاعت خود در باشگاه ذهن ورزی شما شرکت کنم . باری ، آنچه که در وهله اول به زعم بنده جای درنگ‌ دارد ، آن است که این وبلاگ پیرامون بودو « هنرهای راه و طریقت صلح جویی » ژاپنیست و دقیقا از همین منظر باید به هنرهای آی کی دو ، جودو ، کاراته دو و سایر هنرهای رزمی ژاپن نگریسته شود ..... عجالتا تا فرصتی دیگر بدرودتان باد .

پاسخ:
متشکرم
موفق باشید.

سلام استاد من ۱۳ سال دارم و یک دختر هستم من از بچگی به رشته های رزمی علاقه داشتم و از بچگی خشن بودم و در برابر ضربات مقاوم . من برادرم هم ۹ سال هست که در سبک های مختلف رزمی کار میکنه . من به ورزش های تحرکی و حملاتی علاقه دارم به نظر شما نینجوتسو به درد من میخوره یا آیکیدو یا چه ورزش رزمی که فرم زیاد نداشته باشه و ضربات و دفاع شخصی زیاد داشته باشه ؟

پاسخ:
آی‌کی‌دو همه‌اش دفاع‌شخصی است. ولی به شما ضربات آموزش نمی‌دهند. البته در آی‌کی‌دو می‌توان از ضربات استفاده کرد (که به آن می‌گویند آتمی وازا) ولی، باید خودتان به صورت تخصصی از رشته‌ای دیگر بیاموزید چون غالبا در باشگاه‌های موجود، ضربات آموزش نمی‌دهند.
موفق باشید.

سلام استاد راسته میگن خیلی از این رشته های رزمی شرقی بخاطر دفاع از فقرا و حاکمان زور گو به وجود آمده اند

پاسخ:
برخی اساتید از هنرهای رزمی‌شان در دفاع از مظلومین نیز استفاده می‌کردند. بعضی هم در راه منافع شخصی، که آخرش منجر به ظلم به دیگران می‌شود.

ایکیدو. دفاع شخصی همشون ورزش های مکمل هستند یعنی کنار اون باید یه ورزش دیگه هم رفت مثلا کاراته . کونگ فو که بدن بیاد رو فرم بعد تکنیک ها رو هم یاد گرفت

سلام . بنده چندین ساله که موی تای کار میکنم . و در خدمت سربازی هم با جودو و آیکیدو آشنا شدم

واقعیت اینه تکنیک های آیکیدو در مقابل یک حریف ناشی کاربردی هستن

ولی در مقابل فردی که رزمیکار هست یا فردی که سریع ضربه میزنه اصلا کاربردی نیست

چون یه فرد حرفه ای به محض اینکه مشت چپ رو زد مشت راست رو میزنه و بعدش زانو و ارنج و دوباره مشت و ارنج و لگد و ....

اصلا نمیشه با تکنیک های آیکیدو جلوی همچین شخصی رو گرفت

کلا سبک هایی مثل ایکیدو وینگ چون که مبارزه ندارن ( ادعا میکنن بخاطر خطرناک بودن تکنیکها ) توی درگیری واقعی چندان بکار نمیان

مثلا تو باشگاه به حریف میگن مشت مستقیم بزن تا دفاعشو نشونت بدم ! یا مثلا یقه منو بگیر تا دفاعشو نشونت بدم

 

پاسخ:
نظرتان غلط نیست. ولی دقیق هم نیست. آی‌کی‌دو چند تکنیک دفاعی نیست. یک وضعیت ذهنی‌ست مبتنی بر غافل‌گیری و عکس‌العمل در جایی که حریف فکرش را هم نمی‌کند! قبول دارم برخی هنرجویان آی‌کی‌دو در مقابل ضربات مستمر شکست پذیرند! خوب این‌ها نه فلسفه تمرینی آی‌کی‌دو را درک کرده‌اند و نه خوب تمرین کرده‌اند. یک آی‌کی‌دوکار حرفه‌ای هیچ‌گاه اجازه نمی‌دهد کسی با او مقابله کند، چه رسد به ضربات مستمر! آی‌کی‌دو به عبارتی یعنی خفه کردن عملِ حریف در نطفه! کسی که به دنبال تقابل با حریف است و بلد نیست حمله را در نطفه خفه کند... خوب باید تمرین بیشتری بکند.
ضمنا گفتم آی‌کی‌دو یک وضعیت ذهنی است. یعنی برای منِ آی‌کی‌دوکا هیچ مانعی ندارد از تکنیک‌های تکواندو یا بوکس یا هر رشته دیگری به اضافه خودِ تکنیک‌های آی‌کی‌دو استفاده کنم. مهم آن وضعیت ذهنی است. وضعیتی که اصلا به دنبال تقابل مستقیم نیست. بلکه فقط ضد حمله و خفه کردن حملات حریف در نطفه است.
۲۶ تیر ۹۹ ، ۰۳:۲۷ حسین پیرامون

سلام استاد من در4رشته رزمی یعنی تکواندو کونگ فو ووشو وبوکس فعالیت داشتم ولی میخوام که دربرابر هیچ کس شکست نخورم و هرگز از شکست خوردن خوشم نمی اومد من میخوام ای کی دو یاد بگیرم ولی در شهر من رشته ای کی دو نیومده میشه به من روشی بگید که بتونم ای کی دو رو یاد بگیرم

پاسخ:
سلام.
آی‌کی‌دو را فقط با ممارست با بدن‌‌های مختلف می‌توان فراگرفت. اگر دنبال قوی‌تر شدن هستید، به طوری که هرگز شکست نخورید، تجربه خود را در مبارزات افزایش دهید. هر چه تجربه در مبارزه با بدن‌های مختلف بیشتر باشد، احتمال شکست‌پذیری شما کاهش می‌یابد. دیگر فرمولی از این ساده‌تر سراغ ندارم.

سلام. می خواستم بدونم میشه ایکیدو رو با فیلم آموزشی یاد گرفت؟؟

 

پاسخ:
سلام. هرگز

با سلام دوستانی که میگن ایکیدو تو مبارزه واقعی و ضربات سریع مشت و لگد کاربرد نداره سعی کنید اطلاعات فنی را بالا ببرید شما در باره تنشین ایکیدو متدولوژی استیون سیگال چقدر اطلاع دارید تمام دفاع های مشت و لگد های سرعتی در تنشین ایکیدو هست دوایر اجرایی کوتاه تر کاملا حالت شمشیر در دفاع ها مشهود هست تنشین سبک نیست یک روش در ایکیدو ای کی کای هست که توسط سیگال ابداع شده 

آیکیدو ورزش رزمی زیبایی است از نظر من، که اگر تحت نظر اساتید خوب و در باشگاه خوب بطور اصولی و مداوم و با علاقه و اشتیاق پیگیری و تمرین شود باعث پرورش ذهن و روان و روح و جسم انسان خواهد شد و موفقیت در درگیری های احتمالی ؛ فقط یکی از دستاوردهای آن خواهد بود 

سلام استاد گرامی من بسیار به ایکیدو علاقه مندم ودر یک ماه تمرین کردم و بسیار خوب بود (به برخی از مشکلات نگذاشت که ادامه دهم).

فقط یک نکته امروزه با ورزش هایی مثل MMA  می توان دفاع مشت را انجام دادم بعضی ها می گویند که سرعت مش ها زیاد است فرصت دفاع نمی شود و

پاسخ:
ضربات مشت هاله‌های انرژی هستند که با سرعت و توالی فرود می‌آیند. یکی از راه‌های میانبر برای مقابله با این هاله‌ها این است که در خود رشته‌های رینگی (بوکس) تمرین کنید و به روش خودشان مقابله را بیاموزید. اما اگر به دنبال این هستید که از طریق رشته‌های دیگر (غیر رینگی) مقابله کنید بله راهش هست. ولی در آی‌کی‌دو یا هر رشته دیگری باشید (فرقی نمی‌کند) اگر بخواهید مقابله با این هاله‌های انرژی را در خود نهادینه کنید، هر باشگاهی بروید این توقع را نداشته باشید که شما را به آن مهارت برسانند. چون هر باشگاهی روش خودش را دنبال می‌کند. و اغلب آن‌هایی هم که دنبال آموزشِ مقابله با ضربات مشت هستند، دستکش بوکس می‌آورند و روشِ رشته‌های رینگی را به شما می‌آموزند. که چه کارِ بیهوده‌ای. چون اگر بخواهم تخصص بوکس بیاموزم که مثلا کونگ‌فو توآ نمی‌رفتم. می‌رفتم خود بوکس را مستقیما به طور تخصصی می‌آموختم و تمرین می‌کردم! بگذریم!!!
شما علاوه بر یادگیری روش باشگاه‌های مختلف، باید در رده‌های بالاتر، روش منحصر به فرد خودتان را توسعه دهید [که مثلا مبتنی بر مقابله با این هاله‌ها است]. هر رشته‌ای روش مخصوص به خودش را دارد. اگر هم خواستید به روش آی‌کی‌دو به یک چنین مهارتی برسید، باید مهارتِ پاتک زدن به روش آی‌کی را در خودتان توسعه دهید. مطمئنا با یک ماه تمرین و ول کردن، این مشاوره من و حتی بهترین مشاوره اساتید دیگر، به درد شما نخواهد آمد. باید تمرین کنید.
۲۸ آذر ۹۸ ، ۲۰:۳۲ احمدنوروزی

با سلام به همه، بنده فقط یک علاقه مند به Aikido هستم و فلسفه و منشی را که برآمده از روح و آگاهی و شناخت انسان نسبت به خویشتن است ،هر چند گاهی مرا به آموختن این سبک هنر رزمی وادار می کند و از سویی در سلامتی زیستن و به دور از آسیبهای جسمی بودن ،مرا در دوراهی انتخاب گذاشته است

روزی گاوی بسیار درشت اندام که وزنی حدود ۲تن داشت را با حلقه ای فلزی که در پرّه بینی او آویزان بود ،دیدم و نمیدانستم آن حلقه برای چیست؟

شخص دانایی گفت : این گاو دو تنی را فقط به همین طریق می توان آرام و رامِ خواستِ صاحبش کرد ،کافی ست در مواقعی که گاو از کنترل خارج شده

طنابی را که به آن حلقه گره خورده بکشی تا تمام آن چثه و قدرت به پای خودش زانو بزند چون با کشیدن آن حلقه چنان دردی آن گاو را فرا میگیرد که تاب مقاومت ندارد.

3

 

سلام دوستان. من در یک کلاس آموزشی یک استاد ایکیدو را دیدم که فنون را روی بقیه انجام میداد البته افراد همه ایستاده بودند تا او فنونش را اجرا کند اما یک نفر در برابر استاد مقاومت کرد و کار برای استاد سخت شد مبارزه به کشتی کشیده شد البته ان شخص فرد قوی بود و باز در یک کلاس دیگر استاد از فرد بلند قدی که حدود 120 کیلو وزن داشت خواست که با او همراه شود برای اجرای فنون اما متاسفانه بعلت قد بلند و بدن سنگین نمی توانست فنون را بر روی ان شخص اجرا کند. به نظر من یک ایکیدو کار بایستی خیلی زیاد تمرین کند شاید 10 الی 15 سال و قدرت زیادی در عضلات ساعد و دست هایش داشته باشد .وگرنه وقتی در نمایش ها و باشگاهها طرف روبروی استاد ایستاده و جهت فن خوردن با او هماهنگ میشود که همه چیز درست پیش میرود . اما برای مهارت در دعواها و درگیری ها باید بتوانید از هوش لحظه ای استفاده کنید که 99 درصد افراد از ان بی بهره هستند اما اگر کسی زیاد در درگیریها شرکت کند یک چیزهایی دستش میاید بشرط زنده ماندن .من کسی را میشناسم که سال هاست تمرین مشت زدن و شکستن اجسام سخت را تمرین میکن و با ضربات دست آجر گری را میشکند و اگر یک مشتش به سر کسی بخورد درجا تمام میکند اما همین فرد در یک درگیری دماغش چنان خرد شد که مثل سیب زمینی شده .عزیزان همیشه با گفتگو و اعصاب آرام از درگیری اجتناب کنید و اگر  مجبور شدی سعی کنین نترسید و ارامش خود را حفظ کرده و از موقعیت به نفع خود استفاده کنید . اگر با یک نفر درگیر شدید با زدن ضربه قوی در اول کار  از حریف پیشی بگیرید ولی اگر با چند نفر درگیر شدید ضمن زدن ضربات و حمله از سر و اندامهای حیاتی خود غافل نشوید . در ورزش بوکس دفاع از صورت با گارد اموزش داده میشود که بعد ازمدتی ملکه ذهن شده و هر مشت یا ضربه ای به سمت شما بیایید ناخوداگاه دستانتان جلویش را میگیرد و اما چون فنون ایکیدو زیاد هستند در هیچکدام خبره نمیشوید یعنی همه فنون را بلد هستید ولی شگرد ندارید بهتر است یک یا چند فن مهم را ملکه ذهن نماید با تمرین شدید . اگر ایکیدو کار میکنین برای موفقیت سالها تمرین سخت و متعهدانه نیاز هست یعنی به خاطر ایکیدو از مهمانی  و خیلی چیزهای دیگر باید گذشت و وقتی بعد از 15 یا 20 سال کاملا استاد شدید ان وقت ان بزرگترین دستاورد زندگی شماست و فرد ارزشمندی میشوید چون سلاحی در اختیار دارید که میتوانید در صورت لزوم افراد را قفل کنید و با کمترین نیرو مهاجم را چون موم در اختیار داشته باشید اما همانطور که گفتم کار زیادی میخواهد و با چند سال نمیشود تازه انهم در صورت داشتن استادی مجرب که بسیار کمیاب هستن . موفق باشید

سلام و عرض ادب،

بنده عضو کوچکی از خانواده آیکیدو هستم.

در ادامه ی صحبت های شما تا جایی که من اطلاع دارم مسابقات و مبارزات آیکیدو بدلیل شکستگی های شدید وضربات مرگبار ممنوع شده! 

و بعد از آن صرفا حرکات نمایشی آیکیدو مجوز اجرا داشته که متاسفانه این باعث شده ذات جسمانی آیکیدو فراموش شه

همونطور که سنسی های آیکیدو هنگام تمرین ددن گریزی به بعضی حرکات مرگبار میکنند ولی اکثر تمرینات صرفا در حد کاملا ایمن پیش میرن

سوالی که بنده از شما داشتم این که تمرینات مخصوصی رو میتونین معرفی کنین که با کنار گذاشتن تمرینات جسمی آی کی دو، صرفا بر روی نیروی کی تمرکز داشته باشه؟

متوجه این مساله هستم که بهتره این نیرو رو همزمان با تمرینات رزمی کسب کرد ولی درمورد تمرکز کامل روی نیروی کی میتونین کمکم کنید؟

پاسخ:
سلام. از پشت فضای مجازی جز چندی معلومات،‌ چیز بیشتری نمی‌توانم خدمتتان بدهم. بهترین راهکار این است که حضورا و مستقیما از یک استاد خبره در این زمینه آموزش ببینید.

مرسی از توضیحات خوبتون

1- سن 38-39 سالگی برای بدنی که چندان ورزش نکرده میتونه شروعی باشه برای یادگیری آیکیدو ؟ هدف افزایش آمادگی جسمانی و ذهنی هست.

2- در کرج استادی میشناسید برای معرفی ؟ استادی که علاوه بر مهارت و دانش، دلسوز باشند و واقعا وقت برای شاگردها بگذارند.

ممنون

پاسخ:
برای سن مانعی نیست. فقط برای هدفِ آمادگی جسمانی هم باید استادی در این زمینه پیدا کنید چون آمادگی جسمانی برای همه اساتید آی‌کی‌دو اولویت ندارد.
در کرج متأسفانه جایی را نمی‌شناسم.
موفق باشید.

سلام استاد عزیز

من یک پسر 16 ساله هستم که به شدت به رشته های رزمی علاقه دارم ولی توی هیچکدوم خیلی کار نکردم یعنی فقط تکواندو کار کردم برای چند ماه اونم 

حالا می خواستم یک رشته ای برم که به شدت به درد دعوا و دفاع بخوره بعد از یکم تحقیق به جوجیتسو و ایکیدو رسیدم حالا بین این دو تا موندم که کدوم رو انتخاب کنم نظر شما در این مورد چی هست ؟

پاسخ:
سلام
این مقاله را مطالعه کنید. اگر جواب سؤالتان را نیافتید با ما مکاتبه کنید:

سلام من دنبال ی ورزش برای دفاع از خودمم شما آیکیدو هاپکیدو یا جودو رو پیشنهاد می کنید ؟تا حدودی هم تهاجمی هم باششه ن صرفا فقط دفاع .

نظرات شما رو خوندم خیلی خوشم اومد بدون هیچ تعصبی جواب میدید . فقط آیکیدو از لباسش بدم میاد عین دامنه :)

پاسخ:
هر کدوم از این رشته‌هایی که نام بردید برای هدفی که می‌خواهید، مناسبند. فقط روش‌هاشون با همدیگه یه کمی متفاوته. اون لباسِ به قول شما دامن هم، شلوار سنتی سامورایی‌هاست. پوشش این لباس در آی‌کی‌دو به جهت حفظ اصالت‌های تاریخی‌اش می‌باشد.
۰۵ مرداد ۹۸ ، ۲۳:۰۷ علی گودرزی
آیا اکیدو یک ورزش تهاجمی است یا فقط برای ضد حمله است ؟؟ 
آیا از حرکات می شود در واقعیت استفاده کرد ؟؟ 
آموزش کار با چه حرکاتی را یاد میدهند برای مثال کار با لانچیکو و کاتانا و چوب و ....
یاد میدن ؟؟ 
پاسخ:
آی‌کی‌دو فقط ضد حمله‌است.
اگر تمریناتتان را درست و منظم،‌ زیر نظر یک استاد خبره پیش بگیرید، به مهارت و آمادگی ذهنی می‌رسید که قادرید حملات حریف را پیش‌بینی و در مقابلش ضد حمله بزنید.
اگر منظورتان از کار، سلاح است، بدانید آی‌کی‌دو هنری سامورایی است. فقط با چوب و شمشیر و خنجر (یا چاقو) کار می‌کنند.
۰۳ خرداد ۹۸ ، ۱۱:۴۹ علی رضویان
ببخشید استاد من یک سوال دارم می خواستم ببینم آی کی دو به مفصل ها آسیب می رساند یانه 
پاسخ:
بله. اگر اصولی تمرین نشود آسیب می‌رساند.
سلام
ببخشید.پاسختون به سوالم خیلی مختصر بود.توضیح و توجیهش رو نگفتین.
چون قصدم دریافت راهنمایی برای تصمیمی بود که دلیل داشته باشم براش
پاسخ:
سلام. باشه. پس لطف کنید با دقت مطالعه کنید:

1) آی‌کی‌دو ورزشی دفاعی‌ست یا تهاجمی؟
خیر آی‌کی‌دو صرفا دفاعی نیست. تهاجمی هم است با این تفاوت که ما هیچ‌گاه آغاز کننده حمله نیستیم. بلکه به حمله‌ی حریف، فقط ضد حمله می‌زنیم. یعنی تکنیک‌های این رشته طوری مهندسی شده‌اند که فقط در پاتک زدن متخصص می‌شوید. (در این مورد مقاله‌ای نوشته‌ام می‌توانید آن را مطالعه کنید: http://razmname.ir/post/aikido-article-08)

2) آیا آی‌کی‌دو با سر و صورت درگیر می‌شود؟
بیشتر تمرکزمان بر مفاصل است. ولی برای پاتک زدن جاهایی لازم شد، صورت را هم هدف می‌گیریم آن هم نه برای ناک اوت یا به قول خودتان دفورمه کردن صورت، برای گیج کردن حریف (کاهش تمرکز) و لوله کردن مفاصل او تا سر حدی که تسلیم شود.

اگر به شما گفتم آی‌کی‌دو به روحیات شما نمی‌خورد دلیلش این است که اصلا ما دنبال حمله و درگیری نیستیم. اگر چه می‌توانیم حریف را خرد کنیم ولی فقط حریف را تا سر حد تسلیم کنترل می‌کنیم. برای همین کارآیی آی‌کی‌دو کمی طولانی می‌شود و باید خیلی وقت بگذارید. اگر دنبال حمله هستید برید یک رشته‌ی دیگر.
سلام
من سی سالمه.می خواستم ببینم این ورزش فقط دفاعی هست یا برای حمله هم مناسبه ؟
و این که آیا سروصورت هم درگیر می شه ؟
من هدفم حمله است بیش تر و این که خیلی صورت خشن یا مردونه و آسیب دیده و دفورمه ای تحویل نگیرم . ضمن این که جنسیتم زنه! 
پاسخ:
سلام.
این رشته با افکار و روحیات شما سازگار نیست.

با سلام خدمت استاد گرامی

من یک مدتی رو ایکیدو کار کردم خیلی علاقمند به این رشته هستم با توجه به اینکه سنم 38 ساله این رشته رو برای خودم مناسب دیدم ولی مشکلی که من دارم اینکه تو این مدته دچار کمردرد شدم به طوری که همین عامل باعث شده چند ماهی رو نرفتم باشگاه  هر کاری که می کنم اوکمی که میزنم روز بعدش کمردرد بدتر  میشه  الان چند مدتی که کار نمی کنم کمردردم برطرف شده از اونجا که سلامتی و داشتن تن سالم برای من  خیلی ارجح تره بقول یکی از دوستان اگه استیون سیگال هم باشم ولی هر روز درد کمر و بقیه قسمتها رو تجربه کنی هیچ فایده ای نداره ، لطفا" راهنمایم کنیم چیکار کنم با تشکر

پاسخ:
سلام به شما دوست عزیز.
اصلا به خودتان فشار نیارید. اگر اوکمی به شما فشار می‌یاره، کمتر بزنید. سلامتی از همه چیز مهم‌تره. یواش یواش روی ورزش‌هایی تمرکز کنید که باعث تقویت عضلات شکم و کمر شما بشه طوری که به کمر شما زیاد فشار نیاره. عضلات شکم و کمر، نگه‌دارنده‌های استخوان کمر هستند. اگر ضعیف باشن نمی‌تونن از مهره‌های کمر محافظت کنند. اگر هم صلاح دونستید، به یک متخصص هم رجوع کنید. شما را بهتر راهنمایی خواهد کرد.
موفق باشید.
با سلام و عرض ادب خدمت شما استاد بزرگوار 
من پسرم و ۱۷ سالمه و میخوام ی ورزش رزمی رو برم و فکر کردم ورزش آیکیدو برای من مناسب است اما میخواستم از شما هم نظر بپرسم...من دوست دارم ی ورزش رزمی برم ک بشه تو دعوا ازش استفاده کرد و اینکه ادامش هم بدم و بتونم توی مسابقات شرکت کنم و مدال بیارم دوست دارم ی رشته برم ک هم آینده داشته باشه هم کاربرد داشته باشه
پاسخ:
سلام.
اگر دنبال مسابقه و مدال هستید، آی‌کی‌دو به کار شما نمیاد.
موفق باشید.
عرض ادب و احترام استاد گرامی
بنده حدودا 15 ساله که در سمت مربی رشته های مختلف رزمی رو تمرین میکنم مثل وینگ چون، سانشو و کیوکشین، البته خیلی سال قبل مدت کوتاهی آی کیدو کار کردم اما همونطور که اشاره فرمودید مربی قابلی نداشتم
بعد چند سال دیدن اساتید رشته های مختلف داخلی و خارجی احساس میکنم یه روند انحرافی در تمام رشته های رزمی ایجاد شده و اون هم (تاکید بیش از حد هنر جو و مربی روی مهارت فیزیکی هست) در صورتی که اساس تمام هنرهای رزمی بر پایه سیستمهای اعتقادی و عرفانی بنا شده، اما امروزه بخش مراقبه و ذهن و مبحث انرژی(چی، پرانا ،کی...) کاملا جدا شده

بشخصه فکر نمیکنم هنر اصیل آی کی دو (بدون آموزش اساسی کنترل و شناخت کی) چیزی فراتر از یکسری تکنیک فیزیکی و قفل مفصل باشه،درست مثل همه رشته هایی که خود بنده کار کردم از وینگ چون تا... و بقیه رشته ها
ما اساس و روح این رشته ها که تمام استحکام هنر رزم بوده رو ازش گرفتیم و اون رو در حد یک سری حملات و دفاع های فیزیکی تنزل دادیم(مخصوصا در ایران)

آیا شما استاد گرامی در روند آموزشتون اشاره ای به بحث (کی) و کنترلش میکنید؟ آیا چنین تمریناتی رو آموزش میدید؟
چون بدون این روش باید اسم رشته رو به (آی دو ) تغییر بدیم

منت میگذارید اگر وقت بگذارید و پاسخ بدید، متشکرم
پاسخ:

متشکرم از حسن اعتماد شما به بنده.

هنرهای رزمیِ اصیل، برخاسته از فرهنگ‌های ریشه‌دار تمدن‌های شرقی است. نوع نگاهِ آن‌ها به انسان، هستی و ارتباط میان این دو، یک چنین سیستم‌های فکری-مکتبی ایجاد کرده است که رد پای آن را در هنرهای شرقی می‌بینیم. این که در این هنرها بر ابعاد متافیزیکی انسان (مثل ذهن و نیروی درون) توجه ویژه‌ای دارند. اما چرا امروزه این‌ها نادیده گرفته می‌شوند؟ علت این است که تمدنِ غرب مدرن  و طرز فکرِ آن بر جامعه‌ی جهانی سیطره یافته است. در واقع از دریچه‌ی تنگِ نگاهِ غربی‌ها به انسان، هستی و ارتباط میان این دو، بسیاری مباحث متافیزیکی یا انکار می‌شوند یا نادیده گرفته می‌شوند. و به این سبب است که رزمی از یک مکتب تربیتی-اخلاقی به یکسری فنونِ فیزیکی صرف تنزل می‌یابد. فنونی که کارآیی آن نه برای گسترش صلح و دفاع از مظلوم که برای ایجاد رقابت‌های متنوع در راستای گردش سرمایه هر چه بیشتر، کارآیی می‌یابد.

در مورد نیروی کی پرسیدید. بله من در آموزش‌هایم، نیروی کی را گوش‌زد می‌کنم اما یک قاعده کلی هست. ما به عنوان معلم هیچ‌گاه نخواهیم توانست مهارت‌ها را کامل به شاگردانمان منتقل کنیم خصوصا نیروی کی که امری شهودی‌ست. بهترین کاری که یک معلم می‌تواند انجام دهد این است که راه را برای شاگردانش روشن کند. آن‌ها باید خودشان این مسیر را طی کنند. تذکر مستمر در حین تمرین، کمکِ فراوانی به شاگردان می‌کند تا مسیر خودشان را پیدا کنند.

 

سلام خسته نباشید ، راستش من خیلی علاقه دارم در کلاس های دفاع شخصی شرکت کنم و تاحالا اصلا رزمی کار نکردم یکی از اشناها به من چندتاشونو معرفی کرد که من از ایکیدو و کوکسول وان خوشم اومد ولی احساس میکنم برای من که دخترم و از ضربه های سنگین میترسم ایکیدو بهتر باشه چون اونجوری که به من توضیح دادن و تو فیلما دیدم چندتا تکنیکه که بدون اینکه فشار زیادی به من بیاد میتونم وفاع کنم ، حالا مشکل اینجاست تو تهران قسمت غرب باشگاهی هست که ایکیدو رو اموزش بده؟ شما سراغ دارین ؟ و اگه نبود شما چه ورزش رزمی رو پیشنهاد میکنید که زیاد خطرناک نباشه و ضربه به سرو صورت نداشته باشه . ممنون میشم راهنماییم کنید .
پاسخ:
سلام.
آی‌کی‌دو انتخاب مناسبی است. اما متأسفانه باشگاهی برای معرفی سراغ ندارم. در اینترنت سرچ کنید، حتما سرنخ‌هایی پیدا می‌کنید.
موفق باشید.
سلام استاد آدرس باشگاه شما در کدام شهر است و آدرس آن کجاست
پاسخ:
سلام.
من جای ثابتی نیستم. باشگاه‌های مختلف سر می‌زنم.
در حال حاضر باشگاه دوستم تمرین می‌کنم و کمک مربی او هستم. خواستید بیایید اهلا و سهلا:
تهران، اتوبان نواب صفوی، خیابان کمیل، تقاطع کمیل و خوش، باشگاه 9 دی. روز‌های زوج ساعت 20:30 الی 22
سلام خدمت استاد عزیز
من خیلی علاقه به رشته آیکیدو دارم ولی کلاس هاش رو جایی نمیتونم پیدا کنم مه تقریبا به محل ما نزدیک باشه . خودم هم در دفاع شخصی سبک«جوجیتسو » کار می کنم . فکر می کنم حرفه ی خودم هم شبیه آیکیدو . چی کار کنم ؟
پاسخ:
سلام.
استادی که اصول آی‌کی‌دو را درست به شما منتقل کند بهتر از مربی‌نمای پر هیاهویی است که فرصتتان را تلف و شما را بدبین کند. و استاد حرفه‌ای خیلی کم است و چه بسیار مربی‌نماهای تازه به دوران رسیده‌ی کم تجربه...
تا استاد حرفه‌ای پیدا نکردید، آموختن آی‌کی‌دو را شروع نکنید. خصوصا شمایی که جوجیتسو کار کردید.
اگر هم از من بپرسید ویژگی استاد حرفه‌ای چیست، می‌گویم برای شما کسی است که نتوانید بر او غلبه کنید.
سلام به استاد عزیز و همه عزیزان 
درخصوص موضوع جودو و کوتاهی قد٬ عزیزان عرض کنم که جودو یک ورزش فکریه و در تمرین این هنر شما یاد می گیرید که نقطه ضعف حریف و مهاجم رو پیدا کنید . به بیان دیگر در لحظه تشخیص بدید که حریفتون الان چه فنی می خوره و راحتترین و کوتاهترین راه به هم زدن تعادل حریفتون چیه و چه تکنیکی رو می تونید در همون لحظه بکار ببرید . یعنی چه جوری می تونید با حریف « آیکی » بشید . این واژه منحصر به آیکیدو نیست و اساس جودو هم هست که در جودو بهش می گیم  « اصل جو » " Ju rule " .  در کلاس جودو شما مهارت بهتر فکر کردن رو چه در تمرین سرپا « تاچی وازا » و چه در تمرین فنون زمینی « نه وازا » و بکار گرفتن زور و اشتباه حریف علیه خودش رو فرا می گیرید . بنابراین جودو زوری نیست و شما نباید زور بزنید و خودتون رو بیهوده خسته کنید چون جودو رو حداکثر راندمان در استفاده از فکر و بدن با استفاده از حداقل انرژی تعریف می کنیم . و لذا در یک کلاس جودو که استاد به آموزش های جودوی پایه بخوبی اشراف داره شما هرگز با مسئله کوتاه موندن قد روبرو نیستید . جودو کشتی نیست ٬ هنر رزمیست .
پاسخ:
آی‌کی‌دو و جودو ریشه مشترک دارند. معمولا در ایران درک درستی از هنر رزمی جودو نیست. امیدوار شدم یک نفر دیگر را هم پیدا کردم که دیدگاه درستی نسبت به جودو دارد. اگر این نگاه گسترش یابد، خیلی چیز‌های تغییر می‌یابد. اگر جایی جودو تدریس دارید بسیار مشتاقم کنار شما تمرین داشته باشم.
واقعاً هرکس که اعتقاد داره آیکیدو نمایشی هست باید یک جلسه سر تمرین بره تا ببینه که تو یک ربع اول تمرین نفس میگیره چه برسی تمرین تکنیک ها

با عرض سلام خدمت دوست گرامی

ببخشید که من منظورمو بد رسوندم - من با اصل رشته ایکیدو و فنون زیبا و کاربردی  اون هیچ مشکلی ندارم و معتقدم به اینکه فنون و تکنیکهای ایکیدو اگه اصولی و فنی و درست تو باشگاهها کار بشه  کاربردی هستند ، البته مثل بقیه سبک های ورزشی یک کم و کاستی و ایراداتی نیز دارد .، تکنیکهای ایکیدو احتیاج به زمان و تمرین زیاد و  صد البته استاد توانمند دلسوز و عاشق و به روز رو طلب میکنه که متاسفانه خیلی نادرو کمیابند . بابت شماره تماس که برای تمرین دوستانه گذاشتید ممنونم و تو اولین فرصتی که برام فراهم شدم حتما تماس می گیرم و از شما استفاده خواهم کرد با تشکر

پاسخ:
ما در خدمتیم.

با عرض سلام و خسته نباشی

به نظر شخصی من ایکیدو توی باشگاههای ایران با این اساتیدی که من دیدم و با این آموزشهای که من دیدم هیچ چیزی برای گفتن نداره می گین نه برین تو باشگاهها نگاه کنید و تجربه کنید کمربند مشکی هیچی برای گفتن نداره یکسری فنون سطحی و تکنیک های سطحی رو بهتون یاد میدند بعدش باید طرفی که فن میخوره باهات هماهنگ باشه  و همکاری کنه تا تکنیک بزنید  وگرنه در واقعیت و بیرون باشگاه باعث میشه هیچ چیز برای گفتن نداشته باشیم جز غرور کاذب که بعدآ مایه  دردسر میشه فقط پول و زمان هستش که از دست میدید

پاسخ:
سلام علی آقا.
من با کلیات دیدگاه شما راجع به باشگاه‌های آی‌کی‌دو خودمان موافقم. از این جهت که برخی از باشگاه‌های ما به آن بلوغ تکنیکی نرسیده‌اند و دارند یک مسیر تکاملی را طی می‌کنند. شاید زمان ببره تا به آن بلوغ برسند ولی من به آینده‌ی آن خوش‌بینم.
اما با جزئیات دیدگاه شما موافق نیستم. سطحی بودن تکنیک‌ها و همکاری حریف برای فن خوردن و این که در واقعیت حرفی برای گفتن ندارند، شاید یکی دو باشگاهی که سر زدید تمرینات بی‌کیفیتی داشتند. ولی این دلیل نمی‌شه حکم کلی داد و همه چیز را زیر سؤال برد!
اگر مایلید من شما را به باشگاه خودمان به عنوان مهمان دعوت می‌کنم و ضمن یک تمرین دوستانه، تمرین آی‌کی‌دو را تجربه کنید و ببینید که واقعا تکنیک‌ها سطحی هستند یا نه.
سلام 
استاد عزیز خسته نباشید به خاطر مطلب جامعی که ارائه دادید، با توجه به اینکه طرز تفکر شما احترام به تمام سبکهای رزمی بود امیدوارم منو راهنمایی کنید.
من هیچ وقت علاقه ای به ورزش های رزمی نداشتم چون هیچ وقت اهل دعوا نبودم و ترجیه میدادم از دعوا پیشگیری کنم ولی مثل بیشتر افرادی که این طرز تفکر رو دارن در شرایطی قرار گرفتم که نتونستم از وقوع یک نزاع خیابانی جلوگیری کنم حتی بعد از حادثه ای که برام پیش اومد تمایلی نداشتم به کسی اسیب برسونم چون هنوز فکر میکنم پیشگیری از دعوا بهتره تا اسیب رسیدن به طرفین ولی وقتی اشنایی پیدا کردم با ایکیدو احساس کردم روح این ورزش زیاد هم با تفکرات من متضاد نیست و با اسیب رسوندن میونه خوبی نداره؟ایا برداشت من درسته؟
و شما فکر میکنید برای شروع یک ورزش رزمی بدون قصد اسیب رسوندن و صرفا جهت کنترل کردن شرایط درگیری احتمالی من سراغ چه سبکی باید برم؟

پاسخ:
سلام خدمت شما. هنر رزمی آی‌کی‌دو دقیقا هدفش همینه: «صلح». می‌گن آی‌کی‌دو رشته‌ی تدافعی هستش. حرف بی‌خودیه. آی‌کی‌دو کاملا تهاجمی هستش ولی ما هیچ وقت آغاز کننده حمله نیستیم. آی‌کی‌دو از منظری همش ضد حمله‌اس. یعنی تا مادامی که کسی به من کاری نداره، من باهاش رفیقم. ولی اگه کسی خواست از حد خودش تجاوز کنه، عکس العمل سختی رو می‌بینه. اگر احساس می‌کنی این رشته مناسب روحیات شماست، حتما براش وقت بذار. چون تو آی‌کی‌دو با آرامش درون به تسلط و مهارت می‌رسی. بر خلاف برخی رشته‌های دیگه که با هیجانات به تسلط و مهارت می‌رسن. هیجان مثل آتشه. هر چی بیشتر گر بگیره، انرژی بیشتری می‌ده ولی غافل از این که کنده‌ی درون خودشو تو بلند مدت فرسوده‌تر می‌کنه.
با عرض سلام و ادب خدمت شما استاد عزیز
قبل از هر چیز بابت وقتی که صرف میکنید و آرامشی که تو صحبتهاتون به امثال من می دین ممنوم
من حدود 40 سال دارم و سالها از ورزش دور بودم و اعتیاد داشتم والان 11 سال است که از هرگونه مواد و دخانیات دور هستم و مدتی است که می خوام به خاطر علاقه ام به رزمی( آی کی دو ) کار کنم آیا برای من مقدوره و اینکه تقریبا چه مدتی طول میکشه تا به نقطه ای برسم که رضایت بخش باشه .
امیدوارم حضور شما و تمامی اساتید تو عرصه ورزش همیشه پر رنگ باشه .


پاسخ:
سلام خدمت شما.
بسیار عالی‌ست که در اوج جوانی (40 سالگی سنّ پختگی است.) به فکر شروع یک ورزش هستید. هیچ مشکلی تو شروع این ورزش نیست، فقط در شروع عجله نکنید. منظورم اینه که یکهو خودتان را در معرض تمرینات رده‌های بالاتر قرار ندید و پله پله گام‌های آموزش را با صبر و حوصله طی کنید تا بدنتان رفته رفته ورزیده شود. آن وقت خودتان را در سطحی با مهارت حرفه‌ای می‌بینید که به راحتی از پس حمله‌های حریف بر می‌آیید. إن‌شاءالله.
مدت زمان که تو آی‌کی‌دو هیچ حدی وجود نداره. مثل دریاست. هرچی بیشتر تو دلش برید، باز هم جا داره. ولی بدانید معمولا آی‌کی‌دوی زیر رده‌ی قهوه‌ای مقدماتی است. قهوه‌ای نیمه مقدماتی و مشکی شروع حقیقی هنر رزمی آی‌کی‌دوست. بی‌وقفه تا مشکی تمرین کنید حتما موفق خواهید شد.
۰۳ آذر ۹۷ ، ۰۶:۲۴ امیر بهاری
سلام فکر میکنم سبک شما ای کی کا باشه میخواستم نظرتون را درباره سبک ایواما بدونم چون دوستانی که این سبک را کار میکنند سبکهای دیگر از جمله ای کی کا را سبک غیر اصیل و خلاصه شده ایکیدو میدانند . به نظر شما سبک استاد بزرگ اوشیبا و استاد سایتو اینقدر فرق دارد ؟ ممنون از مقاله بسیار زیبا و جامع جنابعالی
پاسخ:
سلام آقای بهاری.
درسته من تو سبک آی‌کی‌کای بزرگ شدم ولی سبک‌های دیگه‌ای پیدا کنم، حتما از آنها خواهم آموخت. مسلما آن کسی که فکر می‌کنه سبکش بهترینه و ما بقی غیر اصیل و خلاصه و کم فایده‌ست، انتخاب خودش است و من به این انتخابش احترام می‌گذارم ولی اصلا علاقه ندارم خودمو با این طرز فکر‌های سطحی محدود کنم. هر چقدر بتونم یاد می‌گیرم. از هر استاد و سبکی باشد!
استاد سایتو راهی جدای از استادش را نرفته. اکثر اساتیدی که بعد از فوت اسنسه سبکی جداگانه زدند معتقد بودند، سبکشان همان ادامه‌ی راه استاد بزرگ است. هرکدام برداشت خودشان از تعالیم اسنسه را در آموزش لحاظ کردند.

سلام استاد طبق اخرین اخباری که من از سبک ایکیدو شنیدم شهریه ایکدو شده 300 هزار تومان در ماه ، از بالایی ها می پرسیم چرا اینقدر زیاد می گن چون ایکیدو یه ورزش خاصه و مال پولدارهاست ؛ آیا با این سیاست که سبک در پیش گرفته آیکیدو جایی رو بین سبک های رزمی دیگه خواهد داشت ؛  برای این سبک که تو جامعه ما خیلی ها هنوز اسمشون رو نشندیدن و نمیدونند اصلا چیه -  آیا این سبک به اصطاح خاص خروجی و شاگردهای خاص هم داره که بشه از اون دفاع کرد؟ به نظر شخصی من فقط یک دکون خونه باز کردن همین نه به خروجی باشگاهها فکر می کنند نه به داشته ها و توان مربی هاشون که باید به روز باشن واقعآ جای تاسف داره با این کارشون برای مایی که تو شهرستان هستیم و شهریه سبک های رزمی دیگه در ماه 40 هزارتومنه فقط باعث میشه کلاسها ایکیدو خالی شن و در کلاسهای ایکیدو تخته شه همین ممنون از سایت شما که می تونیم اینجا دردو دلهامون رو بنویسیم
پاسخ:
چیز جدیدی نیست. قبلا هم بوده. شما هم اگر همچین جایی را دیدید پولتان را حرام آن دکان‌ها نکنید و اصلا هم ناراحت نشید. آن‌ها به خودشان ضربه می‌زنند و نمی‌بینند با این عملکرد، دور و برشان از شاگردان مخلص خالی می‌شود و به جاش...
سلام استاداز این مقاله ممنونم خیلی مفید بود از نظر منم این خوب نیست که بین رشته های رزمی فرق گذاشت و هیچ وقت نمیشه دو تا هنر رزمیو مقایسه کرد فقط میشه قدرت یک ورزش کار رو با یک نفر دیگه مقایسه کرد نظر شما چیه 
یه سوال داشتم من الان نزدیک 1 ساله تکواندو کار میکنم ولی در اینده میخوام رشته های رزمی دیگه ای رو هم برم ولی مشکلم اینه که عینک دارم و توی تکواندو بعضی وقتا حرکات حریفمو نمیبینم میخواستم بدونم من میتونم رشته های دیگه ای مثل ایکیدو رو برم؟؟؟یا نه اول باید برم چشمامو لیزر کنم بعد برم ورزشای دیگه نظر شما چیه؟؟؟
پاسخ:
سلام. کلام شما کاملا دقیق است. مقایسه‌ی رشته‌ها به خاطر اینه که ما به رشته‌های خودمان دل بسته‌ایم و هویتمان را با آن تعریف می‌کنیم و این غلط است. آن‌چه اصالت دارد رشته‌ها نیستند. بلکه اخلاق است که اصالت دارد. این که ما چه رشته‌ای تمرین می‌کنیم هیچ اهمیتی ندارد بلکه برای چه هدفی تمرین می‌کنیم اهمیت می‌یابد. برای اهداف در خدمت انسانیت یا در خدمت نفسانیت؟!
خیلی خوبه که رشته‌های دیگری را می‌خواهید تجربه کنید. اگر عمل لیزر، بینایی را شما را بهتر می‌کند و خسارت مالی و جانی برای شما ندارد، به نظر من بد نیست. تا بهتر از تمرینات هر رشته‌ای که دلخواهتان بود استفاده ببرید. إن‌شاءالله خدا به شما صحت و سلامتی بدهد.
موفق باشید.
سلام استاد ممنونم از این همه راهنمایی  که به من کردید و ان شاا...  پنج شنبه میرم ثبت نام میکنم فقط استاد اگه سوالی داشتم میتوانم به شما زنگ بزنم مزاحم نمیشوم؟؟
پاسخ:
سلام. خواهش می‌کنم. بسیار عالی ان‌شاءالله موفق باشید. هر موقع دوست داشتید با من تماس بگیرید.
استاد یک سوال داشتم میخواستم بدونم استاد ایکیدو کار چگونه تدریس میکند چون من مجبورم به باشگاه نزدیک خانمان است بروم و دیدم استاد ایکیدو کار درست سر زمان به تمرین نمیاد بعضی موقع ها میاید و بعضی موقع ها نمی اید و به شاگرد ها فنون ایکیدو را در ورقه هایی چاپ میکند تا باهم تمرین کنند ومانند رشته های رزمی دیگر با شگردان تمرین نمی کند مثلا شاگردان را دو به دو بزارد وفنون را انجام دهد و شاگردان از روی استاد انجام دهند. ناگفته نماند به تمامی سوالات بچه ها  بطور کامل جواب میدهد به نظرتان میتوانم پیش ایشان برم
پاسخ:
سلام. شما یکبار بفرستید ما می‌بینیم.
هر استادی روش خودش را دارد. آن برگه‌ای هم که گفتید، اسم تمامی تکنیک‌هایی است که برای هر رده‌ی کمربندی باید یاد بگیرید.
اگر می‌خواهید در مهارت آی‌کی‌دو پیشرفت کنید باید به مقدمات تکنیکی این هنر رزمی (که برگرفته از حرکات شمشیر زنان سامورایی است) مسلط شوید.
آی‌کی‌دو الفبایی دارد (مثل وضعیت بدنی، جابه‌جایی‌ها، استقرار، حرکات دست و پا و...) که باید مسلط شوید و بعد
آی‌کی‌دو کلماتی دارد (در آن جزوه‌ای که دیدید نام تک تک تکنیک‌هاست که همان کلمات آی‌کی‌دوست) و باید به آن کلمات (تکنیک‌ها) مسلط شوید و بعد می‌رسید به مرحله‌ی 
جمله سازی در آی‌کی‌دو (که بعد از رده‌ی قهوه‌ای آغاز می‌شود. مثل جیووازا، هنکا و اویو وازا، راندوری و...)
تا به الفبا، کلمات و جملات آی‌کی‌دو مسلط نشوید، نمی‌توانید حرفی برای گفتن داشته باشید.
توصیه من به شما این است که جایی بروید که الفبا و کلمات آی‌کی‌دو را به شما خوب بیاموزن، جمله سازی و مهارت مباحثه (منظورم مبارزه) پیش کش. (إن‌شاءالله اگر این رشته را انتخاب کردید، هر موقع به رده‌های بالا رسیدید بیایید پیش خودم راهکار‌های حرفه‌ای برای ازدیاد مهارت دارم.)
سلام استاد من یک سوال خیلی مهم داشتم من بشدت بین هنر رزمی هاپکیدو و ایکیدو مانده ام و هردو را بشدت دوست دارم ولی ایکیدو را بیشتر ولی از ین میترسم که زمانی که ایکیدو میرم نتونم از خودم بخوبی دفاع کنم چون فن های ایکیدو در زمانی است که حریف بعضی از  قسمت بدن شمارا گرفته باشد واگر حریف کار دیگر کند مثلا چند تا مشت پشت سر هم بزند من چطوری میتوانم از خود دفاع کنم ایا در ایکیدو برای هر حمله ای فنی دارد . به جواب شما بشدت نیاز مندم
پاسخ:
من نمی‌دانم چی به شما بگویم؟! نگرانم بگویم آی‌کی‌دو مناسب دغدغه‌ی شماست و بعد مثل خیلی از عزیزان گرفتار یک مربی‌نمای غیر حرفه‌ای بیفتید که هنرش فقط این است که پول بچاپد و هنرهای نمایشی بیاموزد و شما به هدفتان نرسید و آخرش نفرین نثار اول و آخر آی‌کی‌دو و ما فیها بکنید. و یا این که از شدت شوق، عجله امانتان ندهد. آی‌کی‌دو رزم خوبیست ولی یک بدی دارد. چون متکی به زور و قدرت بدنی نیست و تکنیک محض است، پس مهارت یافتن در آن، زمان می‌برد. فلذا این رشته اصلا مناسب کسانی که عجولند، نیست. این رشته مناسب کسانیه که می‌خواهند به صورت عمری یک هنر رزمی را بیاموزند. حتی زمانی که پیرند، سرپا بایستند و هیچ کسی حریفشان نشود. اما اولش زمان می‌برد و تا به مقدمات تکنیکی مسلط نشوید، نمی‌توانید حریف را با مهارت لوله کنید.
سلام  به نظر شما تمرینات ایکیدو یا باشگاه هفته ای سه بار به در لطمه میزند چون من دوسال دیگه کنکور دارم وخیلی دوست دارم ایکیدو برماست ولی از این موضوع خیلی میترسم که به درسم لطمه بزند

پاسخ:
سلام
من زمانی آی‌کی‌دو را شروع کردم که کنکور سراسری داشتم. یعنی تو اوج فشار و استرس! و تمرین آی‌کی‌دو اثرات مثبتی در روحیه من داشت.
در حال حاضر که با شما مکاتبه می‌کنم، لیسانس دانشگاه تهران دارم و کنکور ارشد را با موفقیت دادم و دانشگاه بهشتی هستم (مشغول تدوین پایان‌نامه) و همچنان تمرین آی‌کی‌دو را ادامه می‌دهم. اگر تمرین آی‌کی‌دو لطمه به درس می‌زد الان من نباید دانشگاه سراسری می‌بودم. مطمئن باشید، هفته‌ای 6 ساعت تمرین نه فقط وقتی از شما نمی‌گیره که به نوعی سرمایه گذاری بر روحیه و اعصاب و فکر و جسم است و من از آن نتیجه مثبت گرفته‌ام.
ایا وینگ چون بهتر است یا ایکیدو من بین ایو دوتا موندم بنظر شما کدوم بهتره
پاسخ:
هر دوتاش خوبه.
سلام 
میخواستم بدونم نظرتون درباره ی آی کی دو می سی کای چیه ؟ و ایا با سبکهای دیگه آی کی دو مثل آی کی کای تفاوتهای زیادی دارن؟
تو اینترنت هم اطلاعات زیادی از این سبک نیست.
پاسخ:
من راجع به این سبک نظری ندارم.
همه ما آی‌کی‌دو کاران، در سبک‌های متعدد، خود آی‌کی‌دو را آموزش می‌بینیم منتها با روش‌های متفاوت. تفاوت زیادی بین سبک‌ها نیست جز در روش‌های آموزشی و ترفند‌های اعمال تکنیک و این خودش یک مزیت است.

با سلام و وقت بخیر به شما دوست عزیز و تشکر از اینکه اطلاعات مفیدی رو تو سایت گذاشتید و جای شده برای دردو دل کردنها ، پرسش ها و پاسخ های همه دوستان

مطلبی رو که من میخواستم بگم با توجه به تجربه  که من تو سبک ایکیدو داشتم و کارکردم  و رشته رزمی دیگه رو از قبل تجربه نکرده بودم اینکه   یادگیری ایکیدو احتیاج به یک استاد ماهر و توانمند و دل سوز و عاشق و به روز داره نه به این اساتیدی که فقط تبلیغات می کنندو تموم فکرشون  فقط هنرجو جذب کردن و تعداد هنرجویان رو افزایش دادنه   بدون اینکه بار کیفی کافی داشته باشن فقط و فقط به شهریه فکر می کنند باورتون نمیشه کمربندهای قهو های که تو باشگاه ما هستن به جرات میتونم بگم در حد کیو 5 هم نیستند هنوز اوکمی زدن و توبی زدن و حرکات پایه رو نمی تونند درست انجام بدهند  تنها چیزی که باعث شده قهوه ای بگیرند سابقه و مدت زمانی که کار می کنن  و ترس استاد از از دست داستن این شاگردهاست نه تخصص و مهارت اونها،  تو ازمون هم فقط میگن به حساب سبک فلان قدر پول بریزید  . خلاصه اینکه این  شاگردها بیرون ار باشگاه هیچ حرفی برای گفتن در مقابل افراد معمولی ندارن چه برسه به ... این باعث شده  درکلاس ایکیدو خیلی از هنرجویان جذب میشن ولی سریع هم این رشته رو ترک می کنند  چون هیچ جذابیتی براشون نداره . ایکیدو یک ورزش ذهنی و فکری و دقیق و مهندسی و حساب  شده  و هماهنگ هست که احتیاج به تمرین زیاد و صد البته استاد توانمند دارد وگرنه جز وقت تلف کردن و هزینه الکی کردن چیزی دیگه ای نیست . با تشکر

پاسخ:
احسنت. حرف دل ما رو زدی.
سلام
وقت بخیر. توی جاممعه ی ما که خیلی افراد الان خشن شدن بعضی مواقع نیاز به زور فیزیکی هست! نظر خود من روی همین آیکیدو هستش. البته سوء تفاهم نشه من نمیخوام صرفا از این رزم به عنوان ابزاری برای قدرت نمایی استفاده کنم. ولی به هر حال دنبال رزمی میگردم که بدون آسیب های شدید فیزیکی به خودم اون رو یاد بگیرم و اگر نیاز شد قادر به دفاع از خودم باشم . البته یکی از اهداف من افزایش اعتماد بنفسه. لطفا من رو راجع به یه رزم این چنینی یاری کنید
مرسییی...
پاسخ:
بذارید رک و صریح بگویم رشته‌ی به خصوصی نداریم که در افزایش اعتماد به نفس مؤثر باشد. اعتماد به نفس یک مقوله‌ی شخصیتی‌ست. بزرگ‌ترین اشتباه همه آن‌هایی که دنبال اعتماد به نفس هستند و هنوز به آن نرسیده‌اند این است که اعتماد به نفس را در خارج از خودشان جست‌وجو می‌کنند. اگر دنبال اعتماد به نفس هستید آن را در خود شناسی جست‌وجو کنید و تمرینات رزمی (هر رشته‌ای) را در راستای این هدف (خودشناسی) پیگیری کنید، إن‌شاءالله این‌گونه به اعتماد به نفس خواهید رسید.
اگر هم می‌خواهید در تمرینات آسیب نبینید، استادی را (از هر رشته‌ای که بود) بیابید که نه برای مسابقات، نه دفاع شخصی کاربردی، بلکه به صورتی ملایم تمرین می‌کند.
با عرض سلام و خسته نباشید امیدوارم ایام به کامتون باشه و البته از مقالتون فیض کامل رو بردم مرسی ک انقدر خب توضیح داده بودید خب باید بگم که من نه از اونایم که بین رشته های ورزشی فرق بزاره یا (ای کی دو)رو ببرم زیر سوال من عاشقانه و صادقانه رشته (ای کی دو )رو میپرستم و همیشه کلیپ های این رشته رو تماشا میکنم من تنها خواستم ازتون اینه که منم آرزو دارم تو این رشته رزمی که عاشقشم مثل شما پیشرفت کنم و به درجه شما برسم اصلا هم واسم مهم نیست چقدر میخواد طول بکشه ازتون ممنون میشم اگه بهم محل پاشگاهی که رشته ای (ای کی دو) رو توی اون تعلیم دیدید رو بهم بگید این آدرس جیمیل منه navidmoradi2111@gmail.com بی صبرانه منتظر جواب شما هستم آرزوی خوشبختی و اوقات خوشی رو واستون آرزو میکنم کوچیک شما و عاشق ای کی دو خدانگهدارتون
پاسخ:
متشکرم از نظر لطفتان.
از باشگاهی که آموزش دیدم پرسیدید. من به دلایل شخصی ترجیح می‌دهم یک رونین بمانم و باشگاه‌های مختلفی را تجربه کنم. تمام اساتید و حتی شاگردان استاد من هستند و من از آن‌ها یاد می‌گیرم.
سلام.تو جامعه ی امروز ما دخترا خیلی تو خطریم.میخواستم یه رشته ای معرفی بکنید که تو جامعه به راحتی بتونیم از خودمون دفاع کنیم.ممنون
پاسخ:
سلام
بله شما به یک آسیب جدی تو جامعه‌ی ما اشاره کردید، وقتی برخی دختر‌ها خودشان را در حد افراط آرایش می‌کنند و در خیابان‌ها پرسه می‌زنند، چشم‌های مریض را به خودشان جلب می‌کنند و از همه بدتر خودشان را سبک و با نامحرم کل‌کل می‌کنند!!! همین آسیب سبب شده تا حضور را برای دختران پاکی مثل شما هم سخت شود ولی اگر دنبال امنیت و سلامت خاطر هستید، رزمی مشکل شما را حل نخواهد کرد، آن را در عفاف اسلامی جست‌وجو کنید.
موفق باشید.
سلام ممنون از پاسخ شما  و کلیپ پرمعنا و قشنگی که گذاشنین - باید بهتون بگم دوست عزیزمن اگر به ایکیدو علاقه مند نبودم که وارد این رشته  نمشدم و یکسالی میشه  که دارم کار می کنم وگرنه روزهای اول این ورزش  ترک می کردم دوم اینکه این اساتید افتضاح رو نباید  خانه ایکیدو ایران و فدراسیونش خیلی راحت بهشون دان بدهند و تایید شان کنند که به عنوان نماینده در شهر ها ی مختلف فعالیت کنند و هنرجو جذب کنند پس اشکال کار از بالاست   سوم اینکه این رشته متاسفانه خیلی تو کشورما مثل سبکهای دیگه فعالیت نداره و گستردگی نداره و  چاره ای نیست برای مایی که تو استان فقط یک تا دو باشگاه ایکیدو فعالیت داره بخوایم کار کنیم چهارم اینکه اساتید و فدراسیون ما خلاصه شده فقط به پرداخت شهریه و مبالغی سنگینی که برای هر سمینار بی کیفیت داخلی و گرفتن امتحان کمربند قهوه ای به بالا که باید مبلغی زیادی رو نسبت به سبک های دیگه باید  پرداخت کنیم که متاسفانه خیلی راحت کیو و کمربند رو به هنرجوها اهدا می کنند بدون اینکه بار تکنیکی هنرجویان رو بسنجند  شاید این دل نوشته های من مربوط به رشته های رزمی دیگه هم تو کشورمون باشه با تشکر
پاسخ:
دقیقا حرفای شما درست و حرف دل ماست.
کسی که بخواد به فدراسیون و سبک‌ها امید ببنده، به جایی نمی‌رسه. فقط یک مشکل کوچک هست. شما اشاره کردید که آی‌کی‌دو توسعه پیدا نکرده. حدودا از دهه هشتاد یکی از سبک‌های آی‌کی‌دو بر گسترش کمی باشگاه‌ها تمرکز کرد تا جایی که سازمانش در استان‌ها نیز گسترش یافت اما نتیجه چی شد؟ همینی شده که اشاره کردید! وضع افتضاح و دان مفت! یعنی تمرکز صرف بر گسترش کمی موجب شد، کیفیت فدا شود. نتیجه‌ش همینی می‌شه که هنرجوهایی مثل شما فراوان برایم نامه می‌فرستند و از وضع آی‌کی‌دو شکایت می‌کنند! ما و شما این توان را نداریم که آن بالادستی‌ها را اصلاح کنیم. اما این توان را داریم تا تجربه‌ها و ایده‌های اصلاح‌گرایانه را انتشار دهیم. در حال حاضر (با وضع موجود) اگر می‌خواهید در آی‌کی‌دو پیشرفت کنید و به هر دلیلی به استادی خوب دسترسی ندارید، بهترین ایده این است که مثل یک رونین آی‌کی‌دو را فرا بگیرید. اگر دوست دارید بیشتر از این ایده بدانید، پیشنهاد می‌دهم مقاله‌ی زیر را مطالعه کنید:

با سلام ممنون از سایت خوبتون من تجربه کردم آی کید و مدتی هم کار کردم تنها چیزی که بر سر زبانهای استاد های ایکیدو هست می گن زمان بر و باید حوصله داشتی وقتی تونستی 10 تا 15 سال تمرین کنی تازه می تونی تو ایکیدو به جای برسی و بتونی از خودت بیرون دفاع کنی

نظر من اینکه الان دیگه این دوران تموم شده که کسی بیاد 10 تا 15 سال وقت بذاره که یه چیزی از ایکیدو رو یاد بگیره الان مردم میخوان کاربردیترین فنون دفاع شخصی تو یه مدت معین و کوتاه آموزش ببینن وگرنه این ایکیدو برای مایی که 1 سال یا 2 سال کار بکنیم میشه کسل کننده و بی روح و خیلی زود ایکیدو زده  میشیم اینو در واقعیت می تونیین تو کلاسهای ایکیدو ببینید که چقدر هنرجویان تعدادشون کمه و چقدر هم زود میان و زود هم خداحافظی می کنن بنظر من باید تو این ورزش یه تغییر و تحول اساسی دادو میکسش کرد با ورزشهای دیگه دیگه کسی تو خیابون ضربه شومن نمیزنه و دیگه دوران شمشیر و سامورایی ها گذشته که بخوای وقت یادگیری چوب و شمشیر سامورایی که هیچ کاربدی هم ندراه گذاشه شه


پاسخ:
تمرین آی‌کی‌دو... 5 سال، 10 سال...15 سال! اصلا کمیت مهم نیست. از وصفی که از آی‌کی‌دو کردید (کسل کننده، بی‌روح، دلزده، تعداد کم هنرجوها ...) مشخص می‌کند در یک باشگاه افتضاح با روش تمرینی بی‌خود محدود شده‌اید. اگر علاقه‌ای به این رشته ندارید مختارید رشته‌تان را عوض کنید؛ اما اگر بخواهید حقیقت آی‌کی‌دو را بشناسید و فرا بگیرید خودتان را محدود نکنید، از آن باشگاه بیایید بیرون. ده سال تمرین پیش مربی ناپخته با روش تمرینی افتضاح، با یک سال تمرین پیش یک استاد حرفه‌ای برابری نمی‌کند. آن وقت متوجه می‌شوید کسی که مهارت یک جنگاور سامورایی را واقعا پیدا کند (سامورایی که جنگجویان سرتاپا مسلح را خلع سلاح می‌کند) دیگر چاقو و قمه خورده شیشه برایش چیزی نیست.
بله دوره‌ی خشن جنگ‌سالاران سامورایی گذشته و دوره‌ی ما به نسبت آن زمان اصلا قابل قیاس نیست.
به شما پیشنهاد می‌دهم این کلیپ را مشاهده کنید. به شما درکی خوب نسبت به دوره سامورایی‌ها و خود رشته آی‌کی‌دو می‌دهد:
با سلام من یک سال ایکیدو کار می کنم و تا حدودی بر فنون ایکیدو مسلط هستم اما اون چیزی که من یاد گرفتم اینکه ایکیدو برای درگیری های خیابانی که این همه تبلیغات میشه که کاربردیترین دفاع شخصی مناسب نیست چون کسی که بتونه سریع مشت و لگد پرتاب کنه و قدرت بدنی بالای داشته باشه  یه ایکیدو کار اصلا حرفی برای گفتن نداره که بتونه با فنون ایکیدو اونو مهار کنه . این تجربه واقعی من از ایکیدو بود  
پاسخ:
سلام
در مورد تبلیغات من با شما موافقم. آی‌کی‌دو را آن‌طوری که واقعا هست، معرفی نمی‌کنند. (متأسفانه)
نظر شما من را یاد خودم انداخت، زمانی که آی‌کی‌دو را یکسال پشت سر گذاشتم و شک و شبهه‌ها نسبت به کارآیی این رشته مغرم را پر کرد! این شک‌ها برای من خیلی ارزشمنده چون باعث شد مصمم‌تر بشم و این هنر رزمی را بهتر بشناسم و تجربه‌های متفاوتی کسب کنم. الان (که دارم می‌نویسم) حدودا 7 ساله در آی‌کی‌دو هستم و تجربه‌ها و مهارت‌هایم به نسبتِ آن سالِ اول، بارها پوست اندازی کرد.
من نمی‌دانم مربی شما کیست و چند باشگاه و حتی چند استاد را تجربه کردید و یا حتی کیفیت تمرینات شما چگونه بوده؟ اما چیزهایی که مطرح کردید درست نیستند. مشکل از خود رشته نیست. کیفیت تمرینی برخی از باشگاه‌ها افتضاح است. (این را از روی تجربه و مشاهده‌ی مستقیم باشگاه‌های مختلف می‌گویم.)
به هر حال اگر به کارآیی این رشته شک دارید، یک نفر را به شما معرفی کنم و بروید او را محک بزنید. و خدمت شما بگویم راه‌کار‌هایی متفاوت هست تا تجربه‌های متفاوتی را کسب کنید. زود قضاوت نکنیم و بیاییم از اهل تجربه بپرسیم.
سلام من از ۴سالگی تا ۹سالگی ایکیدو میرفتم و حکم مربی گری از ژاپن دارم اما چون اولین دختر ایرانی هستم که کمربند مشکی این رشته‌رو دارم وقتی به سن ۹سالگی رسیدم دیگه نتونستم ادامه بدم وحتما باید یه مربی خانم پیدا کنم اگه میشناسید معرفی کنید لطفا
پاسخ:
من سراغ ندارم.
سلام من در اصفهان دنبال باشگاه آیکیدو میگردم ولی کسی رو در این زمینه نمیشناسم لطفا راهنمایی کنید

پاسخ:
شرمنده من هم نمی‌شناسم.
اگه یکی بخواد ی ایکیدو کا را خاک کنه چه فنونی میزنه
پاسخ:
اگر در مهارت آی‌کی مبتدی باشد (ولو کمربند مشکی باشد) خیالتان راحت چون به راحتی خاک می‌شود. بدون هیچ فن پیچیده‌ای.
اگر در مهارت آی‌کی حرفه‌ای باشد، اصلا به شما اجازه‌ی نفوذ نمی‌دهد.
۱۷ بهمن ۹۶ ، ۲۲:۳۱ علی ناصربانی
نمیدونم ایکیدو رو شروع کنم یا جودو.
از طرفی میخوام قدرت بدنی خوبی بدست بیارم از طرفی هم میدونم که بالاخره یکی پیدا میشه که دربرابرش قدرت بدنی خوبت خیلی بدرد نمیخوره بخاطر همین میخوام تکنیک دفاع هم بلد باشم ولی از این میترسم که نکنه برم تو ایکیدو و بعد از یکسال هیچ تفاوتی تو خودم نمیبنم.چه کارکنم.
پاسخ:
اگر قدرت بدنی را برای زیبایی اندام می‌خواهی اشکالی ندارد. آن را پیگیری کن. ولی اگر قدرت بدنی را برای مبارزه بخواهی بدان شرط برتری در مبارزه چیز دیگری‌ست. یکی از دوستانم که از مربیان آی‌کی‌دو است 12 سال تمرین کرده، شما با لباس شخصی او را ببینی باورت نمی‌شود که مربی یگان‌های ویژه باشد و مثل جودو‌کارا قدرت بدنی ندارد ولی مهارت‌های آی‌کی‌دو را به یگان‌های ویژه آموزش می‌دهد. اگر باورتان نمی‌شود ایمیلتان را بفرستید تا آدرس باشگاهش را برایتان ارسال کنم و بروید از نزدیک او را محک بزنید.
دوست گرامی. در آی‌کی‌دو باید صبر داشته باشی با تمرین فراوان. این قاعده برای همه رشته‌های رزمی‌ست ولی آی‌کی‌دو بیشتر.
دیگه این به انتخاب شما بستگی دارد که نگاه بلند مدت را می‌پسندید یا کوتاه مدت.
فنون ایکیدو براصول پیچاندن و به عبارتی چرخاندن مفاصل است خب مثلا اگر یک نفر زورش نرسه مچ اون یکی رو بچرخونه چی؟ شما میگید قدرت بدنی درایکیدو نیاز نیست. و اصلا چنین چیزی مطرح نیست .
پاسخ:
فنون آیکیدو متکی بر هماهنگی و هدایت انرژیست و یک آیکیدوکار حرفه ای، هیچ وقت اجازه نمیده حریفش به قدرت برسه. مبارزه قبل از شروع خاتمه یافته. بر فرض حریف دست یا یقه را گرفت! و به قدرت هم رسید و به قول شما زور آیکیدوکا نرسه! خوب برای چی بپیچونه؟! ده ها نقطه حساس دیگه هست که با تکنیک حریف را به مرکز اقتدار خودش میکشه و... اصلا توضیح نارسا است، باید در عمل ببینید. برید یکی از آیکیدوکاران حرفه ای که ۱۲ سال تمرین داشته به چالش بکشید و میبینید رها کردن تکنیکی بدون زور چقدر درد داره.
سلام علیکم
خیلی ممنون بخاطر توضیح تای ساباکی ها من همونم که گفتم دقیق و فلسفی توضیح بدید حالا میخوام درباره جریان انرژی در تای ساباکی ها و شکل های دایره مثلث و مربع که تو اجرای تکنیک نقش مهمی دارن توضیح بدید دقیق هااا دقیق.
پاسخ:
سلام
به نظرم می‌آید با مربی‌تان در میان بگذارید بهتر است، ایشان قشنگ و بهتر و دقیقِ دقیق‌تر از ما برایتان توضیح خواهند داد.
با تشکر از همراهی شما.
تفاوت فنون گلاویزی  و قفل مفصل آیکیدو و جودو در چیست؟
پاسخ:
در قفل مفصل‌ها شباهت‌های فراوانی دارند و البته هرکدامشان قفل‌های منحصر به رشته‌ی خودشان را دارند. مثلا جوجی‌گاتامه‌ی جودو در آی‌کی‌دو نیست. مثلا قفل نیکیو‌ی آی‌کی‌دو (قفلی که حریفو با صورت و شکم می‌خوابونی زمین و دستشو رو تا مرز خلع کتف، قفل می‌کنی.) در جودو وجود ندارد.
در مورد تفاوت گلاویز شدن میان این دو رشته، این مقاله را مطالعه کنید، آن را شرح داده‌ام:
باز اگر سؤالی برایتان پیش آمد، در همان قسمت مطرح کنید.
با تشکر از شما
سلام.
چی سائو در وینگ چون به چه معناست؟ آیا میتوان گفت ویژگی نهفته و منحصر به فرد آیکیدو متکی بودن به انرژی کی و در وینگ چون همین چی سائو؟؟
اگر ممکن است مقالاتتان را کمی بیشتر کنید وبه شبهات درمورد آیکیدو با مقالات کاربردی پاسخ دهید.
پاسخ:
سلام
اتکا به نیروی کی ویژگی بسیاری از سیستم‌های رزمی ماقبل دوران مدرن هستند. دوران ما به جهت غلبه‌ی مدرنیته و جهان‌بینی مادی اون، و وجود سلاح گرم، بسیاری از این ویژگی‌ها در رزم نادیده گرفته شده.
دوست گرامی. من وینگ چون را تجربه کردم ولی تخصصی در آن ندارم. چی‌سائو معادلی از نیروی کی نیست. بلکه نوعی تمرین منحصر به فرد در وینگ چون است که درک بهتری از جریان هدایت و مهار نیرو به شما می‌دهد.
در ضمن آی‌کی‌دو و سایر هنرهای رزمی از سنخ معرفت نیست که بخواهیم شبهاتش را با مقالات به اصطلاح کاربردی پاسخ دهیم. بلکه در حوزه‌ی عملی باید کاربردش را ببینید. ولی ما در حد بضاعتمان، قلم می‌زنیم. شما در هر موردی سؤال داشتید در میان بگذارید ما هم در خدمتیم.
سلام با تشکر از توضیحات خوب شما درباره آیکیدو .من خودم یک آیکیدو کارم راستش از نحوه توضیح خوب شما خیلی خوشم اومد برای همین می خواستم درباره تنکان ایریمی وکایتن توضیح فلسفی یا دقیق بدید که بیشتر متوجه بشم خیلی ممنون
پاسخ:

توضیح فلسفی برای این موارد جزئی دیگه خیلی سخته😅 در حد بضاعتمان، چشم! با شما در میان می‌گذاریم.

پایه‌ی تکنیکی آی‌کی‌دو مبتنی بر شمشیر زنی سامورایی است. از شکل ایستادن گرفته تا حرکات و جابه‌جایی‌ها. (می‌توان گفت آی‌کی‌دوکاران، سامورایی‌های بی‌سلاحند).

اگر فرمِ به خصوصِ جابه‌جایی‌ها (که در هنر شمشیر زنی کاربرد دارد) بر بدنتان شکل نگیرد، قادر نخواهید بود تکنیک‌ها را به درستی اجرا و بر حریف غلبه کنید. بخش اعظمی از غلبه بر حریف در روش آی‌کی، جابه‌جایی‌هاست (تای‌ساباکی) برای:

1) هماهنگی با نیروی حریف،

2) جلوگیری از تصادم انرژی،

3) خنثی سازی قدرت مهاجم

4) هدایت و مهار نیروی حریف

ایریمی، تن‌کان و کایتن الفبای جابه‌جایی و پایه‌های اجرایی تکنیک‌هاست که اگر در این الفبا ضعف داشته باشید قادر نخواهید بود تکنیک‌ها را به صورتی مؤثر اعمال کنید. بسیاری تصور می‌کنند هماهنگی در آی‌کی‌دو یعنی فقط هماهنگی با نیروی حریف است. علاوه بر این، هماهنگی با نیروی درون خودم و هماهنگی تای‌ساباکی با تکنیک‌ها نیز هست.

خیلی‌ها را می‌بینیم که در رده‌ی قهوه‌ای و حتی مشکی، قادر نیستند تکنیک‌ها را به درستی اعمال کنند. یکی از علل عمده‌اش، ضعف در تای‌ساباکی است. ما حتی در رده‌ی مشکی تمرینات جابه‌جایی را فراموش نمی‌کنیم. پس در هر رده‌ای که هستید، تمریناتی مثل ایریمی، تن‌کان، کایتن، تسوگی آشی، آیومی آشی و... را فراموش نکنید.

سلام به نظرتون جودو بهتر نیست؟ البته کنارش هم آیکیدو کارکنیم .تو جودو پیشرفت سریع تره به همین خاطر قدرت بدنی و اعتماد به نفس به حد مطلوبی میرسه و درکنارش هم در آیکیدو ذره ذره پیشرفت میکنیم این باعث میشه که اگه هنوز یکسال نشده ناامید نشیم و از آیکیدو به خاطر پیشرفت هایی که ملموس نیست متنفر نشیم،و همین طور ادامه بدیم.

رشته ای که هم توش دفاع دربرابر ضربات دست و پا و هم ضربه با دست و پا و کار با چاقو و نانچیکو و.. آموز داده بشه و کاربردی باشه چیه به نظرتون؟
پاسخ:
سلام
من نمی‌دانم شما تجربه‌ی تمرین آی‌کی‌دو را داشته‌اید یا نه! این طوری هم نیست که پیشرفت‌هایش ملموس نباشد. اگر شما در هفته 10 ساعت برای تمرین آی‌کی‌دو (به صورت جدی) وقت بگذارید، به شما قول می‌دهم کمتر از یک‌ماه چنان پیشرفت‌هایی را لمس کنید که به این رشته وابسته می‌شوید. هر چه کمتر وقت بگذارید، طبیعتا کمتر احساس پیشرفت خواهید داشت. شما در آی‌کی‌دو تا رده‌ی قهوه‌ای تقریبا با جزئیات تکنیک‌ها آشنا می‌شوید و این که گفتیم اصل آی‌کی‌دو بعد از رده‌ی مشکی آغاز می‌شود منظور آغاز درک کلیات تکنیکی یعی جریان هدایت و هماهنگی با انرژیست به طوری که قادر باشید هر حریفی را بدون آسیب زدن (دقت کنید می‌گویم بدون آسیب زدنکنترل کنید. وگرنه خرد کردن مفاصل و آسیب رساندن به حریف که خیلی آسان‌تر است!
در مورد ایده‌ی تمرین جودو با آی‌کی‌دو، مدتی تجربه‌اش را داشتم. ایده‌ی خوبی است ولی...
مفصل است و نظرم را این جا بخواهم بنویسم طولانی می‌شود. تجربیاتم را به صورت مقاله تدوین خواهم کرد و لینکش را همین جا درج خواهم کرد. منتظر باشید...
با سلام من ۱۷سالمه و جوجیتسو کار میکنم میخواستم ببینم فرق بین جوجیتسو و آی کی دو چیه چون می خواستم انتخواب کنم که آیا سراغ آی کی دو هم برم یا نه چون من عاشق فرهنگ اصیل ژاپنی و سامورایی هستم .اگر با من بود دوست داشتم اون قدر عمر کنم که بتونم تمام رشته های رزمی رو امتحان کنم.
پاسخ:
سلام
إن‌شاءالله خدا بهت طول عمر با عزت بده و اونچه برات خیره مقدر بشه. 17 سالگی سنی نیست.
در مورد آی‌کی‌دو پرسیدی. آی‌کی‌دو دقیقا یک رشته‌ی اصیلیه. برای همین روشش با رشته‌های دیگه خیلی متفاوته. اون قدر فرق می‌کنه که ممکنه شما جوجوتسو و جودو کارا نتونید درست درکش کنید و باهاش کنار بیایید. (البته سوء برداشت نشود، جودو و جوجیتسو هم رشته‌ی اصیلی هستند.) این گفته را مطرح کردم چون به یک استایل رزمی رقابتی عادت کرده‌اید در حالی که در فلسفه‌ی آی‌کی‌دو، رقابت معنا ندارد. مگر این که با ذهنی خالی بدون مقایسه‌ی تمرینات آی‌کی‌دو با جوجوتسو، این رشته را تا رده‌ی مشکی ادامه دهید چون آی‌کی‌دو تا قبل از مشکی شبیه مقدمه‌ست برای یک کتاب بزرگ. و حقیقت تمرینات آی‌کی‌دو بعد از رده‌ی مشکی خودش را نشان خواهد داد. (این هم یکی از تفاوت‌های این رشته است)

برای همین است که ما آی‌کی‌دو را به گونه افراد توصیه نمی‌کنیم:
- افراد عجول، کسانی که می‌خواهند یک شبه ره صدساله را بپیمایند، یا کسانی که می‌خواهند در مدت فوق‌العاده کوتاه، شاخِ مبارزات خیابانی شوند، (که معمولا این گونه افراد هم به جایی نخواهند رسید...)
- کسانی که دنبال هیاهو و تنش و خشونت و از این قبیل مسائل هستند،
- کسانی که دنبال حکم و کمربند مشکی صرف و پز و تفاخر و... هستند،
- کسانی که دنبال رقابت و مسابقات و مدال و مقام هستند،
- کسانی که دنبال کم کردن وزن و فیت کردن اندام بدن و افزایش قدرت بدنی هستند،

در عوض ما آی‌کی‌دو را به این گونه افراد توصیه می‌کنیم:
- کسانی که دنبال تجربه‌ یک زندگی تؤام با آرامش و معنویت هستند، و می‌خواهند تجربه‌ی یک رشته‌ی اصیل رزمی را زندگی کنند.
- کسانی که دارای اهداف و چشم‌انداز‌های بلند مدت هستند،
- افرادی که مایلند حتی در دوران پیری، همچون مبارزان قهار بر دو پای خود بایستند. (مصداق بارزش پدر آی‌کی‌دوست که حتی در دوران پیری کسی حریفش نشد.)
- کسانی که دنبال حکمت، تعقل، اقتدار در عین تواضع و گسترش صلح هستند،
- کسانی که دنبال مهارت رزمی هستند که قادر باشد حریف را بدون آسیب کنترل کند،
- کسانی که دنبال مهارت‌های رزمی هستند که متکی بر قوای بدنی و نیروی عضلانی نباشد. زیرا عضله و قدرت بدنی هرچقدر پر زور باشند بالاخره روزی تحلیل خواهد رفت. آن‌چه ماندنی‌ست، مهارت تکنیکی‌ست.

معمولا رشته‌های هیجانی و پر تنش، نمودی از تعقل و خردورزی در آن‌ها دیده نمی‌شود. شاید هم عده‌ای با مطالعه‌ی این جملات قضاوت کنند که این رشته مناسب پیرمردهاست. معمولا این گونه افراد دنبال تخلیه هیجانات جوانی‌شان هستند و عیبی هم ندارد، اما مسأله‌ی اساسی این‌جاست که هیچ چیزی در این دنیا جاودانه نیست و بالاخره این دوران هیجانی هم روزی به پایان خواهد رسید. آن‌وقت چه؟ آیا باید رزمی را بوسید و گذاشت کنار و در روزمره‌گی غوطه‌ور شد؟! یا فقط در حد مربی که دیگر قوت سابق را ندارد و نقشش فقط در حد یک مرشد تمرینی است!؟ من معتقدم استاد باید علاوه اخلاقیات، الگوی تکنیکی شاگردانش باشد. یعنی کسی توانایی هماوردی با او را نداشته باشد و این فقط در رشته‌هایی مصداق دارد که بر نیروی حریف و جریان تنفس تکیه داشته باشد.

شما دوست عزیز، اگر با تمام این اوصاف باز هم به آی‌کی‌دو علاقه‌مند ماندی، حتما این رشته را آغاز کن، اما بدان وارد یک دریای بیکران شده‌ای که هر چه جلو‌تر بروی پایانی برای آن پیدا نمی‌کنی!
در مورد تفاوت‌های جوجیتسو با آی‌کی‌دو هم، مقاله‌ای نوشته‌ام، مخاطبان و علاقه‌مندان می‌توانند آن را مطالعه کنند: (لینک زیر را لمس کنید)

۰۳ بهمن ۹۶ ، ۰۵:۰۷ نازنین دهاقین
باسلام خدمت شما 
من ۱۹ سالمه و قبلا هم تکواندو کار بودم ولی اون جوری که باید و شاید اون چیزی نبود که من میخواستم ولی الان خیلی به آی کی دو علاقه مند شدم ، میخواستم بدونم برای من که ۱۹ سالمه میتوان امید داشت که با تلاش و شرکت در کلاس های آموزشی اونم سه روز در هفته به مسابقات دست یافت یا بهتر بگم تو مسابقه ای شرکت کرد و اینکه این در مسابقات تا چه رنج سنی میشه شرکت کرد؟ 
باتشکر
پاسخ:
اگر دنبال رقابت هستید بدانید در آی‌کی‌دو رقابتی وجود ندارد.
دوست عزیز اجرای فنون آیکیدو در مبارزات خیابانی کار هر رزمی کاری نیست تنها افرادی خاص با روحیه بی باک میتوانند از ان استفاده کنند و این دلیل ناکار آمد بودن اغلب فن های آیکیدو هست چون فرد باید انقدر تمرین کرده باشه که به طور غریزی فن صحیح موقعیت را انجام دهد اکثر رزمیکاران در دعوا مشت هم به زور پرتاب میکنند به نظر من بهترین ورزش دفاع شخصی که برای همه ی افراد جواب بده بوکس
پاسخ:
به نظر ما تنها عامل مؤثر در کارآمدی رشته‌های رزمی، تمرین در شرایط واقعی (منظورم شرایط جنگی) است. حالا چه بوکس باشد چه آی‌کی‌دو! فرقی نمی‌کند. یعنی رزم‌آموز، از هر رشته‌ای اگر در شرایط جدی و سخت آموزش ببیند، طبیعی است که تمرینات مؤثر خواهند بود. به هر میزان که از جدیتِ تمرینات کاسته شود، زمانِ رسیدن به کارآمدی طولانی‌تر می‌شود.

هنگامی که بوکس در شرایط جدی تمرین شود، فک و بینی رزم‌آموزان به فنا می‌رود برای همین با حفاظ‌هایی مثل دستکش بوکس از آسیب جلوگیری می‌شود و در عین حال، جدیت تمرینات حفظ می‌شود. از جانب دیگر بوکس جزو رزم‌های ضربتی است شما می‌توانی حتی زمانی که کسی نیست، تمرینات را همچنان با همان جدیت ادامه دهی. منظورم این است که بی‌ملاحظه بی‌افت به جان کیسه بوکس. نه نیاز به دستکش هست! نه کسی آسیب می‌بیند، و در ضمن پیشرفت هم می‌کنی!

آی‌کی‌دو ماهیتا با رزم‌های ضربتی متفاوت است. سر و کار آی‌کی‌دو با فشار و پیچ و قفل مفاصل و پرتاب است. در این رشته چیزی مثل کیسه بوکس معنا ندارد که بخواهیم به تنهایی تمرین کنیم. چون آی‌کی‌دو را باید مستقیما با بدن انسان فرا گرفت یعنی تمرین با حضور فرد دیگر معنا پیدا می‌کند. از جانب دیگر اگر جدیت تمرینات آی‌کی‌دو بالا برود، هنرجویان آی‌کی‌دو آسیب‌های جبران ناپذیر می‌بینند. مثل پیچ خوردن مچ‌ها، یا در رفتن کتف! و حفاظی برای جلوگیری از این آسیب‌ها وجود ندارد. پس این کار عاقلانه نیست.

نتیجه این که ناچارا آی‌کی‌دو را باید در شرایط مسالمت آمیز تمرین کرد. پس طبیعی است که کارآمدی دراین رشته زمان بیشتری می‌طلبد.
دوست عزیز یا شایدم سنسی همون طوری که گفتی هنرهای رزمی به خود اون مربوط نیست به استفاده کنندش مربوط میشه.من برای تمام رشته های رزمی احترام قائلم ولی بعد از 8 سال تمرین در تکواندو و دو سال کیک بوکسینگ و موی تای فهمیدم رشته هایی که حرکت نمایشی کمتر و تمرینات سختتری دارن (ولی نه خیلی سخت،سخت گیری بیش از حد هم گاهی نتیجه ی عکس میده.علم ورزش مهمه) مثل همین موی تای خیلی بیشتر به درد آدم میخوره.ولی من خودم بیشتر به سمت رشته های گلاویزی یا به طور کلی گراپلینگ گرایش پیدا کردم.خصوصا جیوجیتسوی برزیلی و جودو.این آیکیدوی شما هم منو جذب کرد.من یه آرزو دارم اونم اینکه سمینارهای زیادی در طول سال برگزار بشه و همه رزمی کارا از تمام رشته ها بیان و باهم صادقانه و برادرانه تبادل تکنیک کنن.این به پبشرفت هنرهای رزمی خیلی میتونه کمک کنه.در ضمن من یکی از طرفدارای پروپا قرص MMA ام.با آرزوی موفقیت برای تمام رزمی کارای کشورمون تو هر رشته ای. 
با سلام خدمت شما
من ۳۵ سال دارم و ۱/۸۲قد و ۱۰۰ وزن .تجربه زیاری در ورزش ندارم و فقط چند سال قبل کمی کاراته و بدنسازی کار کردم.در حال حاضر احساس میکنم تو درگیریهای شخصی ممکنه کم بیارم و اعتماد بنفسم زیاد نیست.بنظر شما چه ورزش رزمی مناسب من میباشد.ممنون میشم راهنماییم کنید
پاسخ:
سلام
با توجه به گفته‌های شما، از یک طرف مایلید توانمندی و اعتماد به نفس شما در مبارزات افزایش پیدا کند، که برای این مورد بایستی وقت بگذارید. چون اعتماد به نفس ریشه در اطمینان خاطر دارد و اطمینان ریشه در تسلط بر فنون و تسلط نتیجه‌ی تمرینات منسجم و مستمر می‌باشد. از طرف دیگر سابقه حرفه‌ای در رزمی ندارید و سن شما از دوران طلایی مسابقات و قهرمانی عبور کرده به همین جهت به شما رشته‌هایی که فضای رقابتی در آن برجسته است، توصیه نمی‌کنیم. شما به رشته‌ای نیاز دارید که از هیاهوی رقابت و تمرینات طاقت‌فرسای مسابقاتی،‌ دور باشد. رشته‌ای که آمادگی جسمانی در آن اولویت نداشته باشد، و گام به گام، ملایم اما منسجم و مستمر شما را به آن تسلط مورد نظر برساند.
آی‌کی‌دو می‌تواند مناسب شما باشد.

با سلام

من 3 ماهه ایکیدو کار می کنم چیزی که دستگیرم شد اینکه ایکیدو تکنیکهاش هم خیلی فرار و هم خیلی دقیق باید اجرا کرد درنتیجه یاد گیری ایکیدو به مدت زمان زیاد و تمرین خیلی خیلی زیاد نیاز داره مثل استیون سیگال که تو خاطراتش میگه برای یه ضربه شومن زدن روزی 13 ساعت کار  می کرده یا خود هنرجویان ژاپنی که روزی 4 ساعت کار می کنند و به اونجایی میرسن که سوال خیلی از شماهاست پس چون ما هدف رو نمی بینیم فقط دوست داریم هر چه زودتر به کمربند مشکی برسیم و ایکیدو خلاصه کنیم تو همون تمرین های باشگاه هیچوقت به هدفمون نخواهیم رسید ایکیدو یک هنر رزمیست که ذهن رو ازاد می کنه و تکنیکهاش اگه درست زده شه مطمئنا جواب میده

سلام.برادر من ۱۵ سالشه.کمر درد  داشت.عکس ام آر آی گرفت جوابش رو در انتها براتون مینویسم.قصد داره بره ورزش آی کی دو.سوالم اینه با توجه به این که زمین خوردن در این ورزش زیاد هست برای کمرش ضرر داره؟یا نه
The study Was Performed in multiplannar views obtaining multiple pulse sequences shows normal vertebral bodies and disc spaces in signal intensity.
Visualized spinal cord, conus medullaries and cauda equina appear normal in shape and signal intensity.
There is no evidence of herniated disc, no CSF block, no intrathecal SOL.
Conclusion:
Normal MRI Study of lumbosacral spines
پاسخ:
سلام.
داداش. من متخصص علم طب نیستم. بله آی‌کی‌دو به صورت پیشرفته افت زیاد داره. (البته مثل جودوکارا به زمین کوبیده نمی‌شیم) اما این برا کسیه که بخواد به صورت حرفه‌ای وقت بذاره. شما می‌تونی با پزشک متخصص مشورت کنی در صورتی که طبق تشخیص پزشک، فشار زیاد آسیب می‌رسونه، می‌تونید با استاد مربوطه در میون بذارید و برادرتون با ملایمت این هنر را آموزش ببیند. ما تو باشگاه خودمون، شاگردی داریم که به جهت یه مشکل مرتبط با مایع گوش، قادر به افت زدن نیست. چند نفر دیگه هم داریم که مشکلی تو استخوان کتف و آرنج و مچ دارن و یا دارای پلاتین هستن اما هر کدومشون در حد خودشون، با اصول و ملایمت، مهارت‌های دفاع شخصی را آموزش می‌بینند و تمرین می‌کنند و هیچ مشکلی هم نیست.
سلام
خسته نباشید چند سال طول میکشه در آی کی دو به درجه ای برسی که بشه تدریس کرد و اینکه به نظر شما مشکلی توی استایل آی کی دو درست نمیشه اگه رشته ای ضربه ای مثل کیک بوکسینگ رو باهاش ترکیب کنی اینجوری میشه خیلی از ایراد های هر دو رشته رو از بین برد بعد اینکه یعنی ای کی دو اثلا مسابقه و مبارزه نداره؟؟ مگه میشه!!   /  یاعلی ولی الله
پاسخ:
سلام
- زمان مهم نیست. هنگامی که به تسلط قابل قبولی رسیده باشی
- نه چرا بخواییم آی‌کی‌دو رو با کیک بوکس میکس کنیم؟ به شما حق می‌دم چون با هویت تکنیکی و غایت فلسفی این رشته آشنا نیستید تصور می‌کنید ناقص است... خیر این طوری نیست.
سلام. چندین و چند بار درقسمت های مختلف وبلاگتون سوالت مختلفی رو درمیون گذاشتم و تاحدودی درهمشون به جواب رسیدم اما دوسوال بسیار مهم دارم که قبلش میخوام بگم که لطفا اینطور جواب ندین که"باید خودتون بهش برسین یا درکش کنین یا لمس کنین"متشکر!
1_حداقل برای من مشکل هست که باور کنم کسی که دومتر بازو داره و خلاصه اندام روفرمی داره و از قدرت خوبی(درحدو اندازه ظاهر هیکلش) برخورداره(برای درک بیشتر موضوع چندتا از عکس های افراد بدنساز و.. را سرچ و مشاهده کنید) نتونه دربرابر یک ایکیدو کار نه حرفه ای ولی کارکرده به صورت اصولی و کاملا مطابق با انچه ایکیدو میخواهد ازخودش دفاع کنه یا اونو مغلوب کنه (همونطور که خودتون گفتین شکست برای ی ایکیدو کار یعنی مرگ چون سامورایی ها بر سر مرگ و زندگی _جنگ_میکردن)( نه مثل برخی از دعوا های خیابانی برسر یک سری مسائل خنده دار _دعوا_کنن)بنابراین باید چیز قوی باشداما:
خلاصه میخوام بگم ایکیدو ویا اصلا اساتید ایکیدو یا بزرگان اونا مثل سیگال ودیگران که نه تنها اندام رو فرمی ندارن بلکه تاحدودی بدنی غیر ورزشی دارن!چطور میتونن دربرابر یک فردی که از شکم،بازوها،پاها،دستهاو مشتهای قوی و روفرمی برخورداره ازخودش وبرای نمردن دفاع کنه؟
شاید درجواب بخواید بگین که ایکیدو قدرت حمله کننده رو به خودش باز میگرداند اما بالاخره چطور ؟ با جادو و جنبل که نمیشه!! بالاخره باید ی کاری ازخودش بکنه یانه؟ قدرتی زوری توانی چیزی دیگه؟!!
اصلانمیخوام ایکیدو ببرم زیر سوال
ولی احساس میکنم بیشتر جواب این سوال رو میشه با نشون دادن نحوه اجرا فنون داد ویا به هرشکل دیگری..
2_قدرت کی اگر واقعیت داشته باشد پس قدرت بسیاری رو به شخص دارنده اون ویا شخصی که ازاون استفاده میکنه میده پس چرا اوسنسه وشیبا پدر ایکیدو از این قدرت در جاهای دیگر مثل وزنه برداری و... استفاده نکرده که کمی این قدرت رو نشان بده؟

پاسخ:

سلام دوست عزیز.
این خیلی خوبه که به ما اعتماد می‌کنید و دغدغه‌ی فکری‌تان را در میان می‌ذارید. تقریبا متوجه مسأله‌ی شما شدم (هرچند سؤالتان را بد مطرح کردید). نحوه‌ی غلبه، نه با جادو جمبله نه با زور و قدرت... یه چیز منحصر به‌فردیه که تو رشته‌های دیگه کمتر بهش توجه شده. این متد رزمی کاملا علمی و کاربردی است. در حقیقت آی‌کی‌دو از استراتژی متفاوتی در مبارزه‌ رزمی استفاده می‌کنه. اگه ماهیت این استراتژی رو بفهمید و تفاوتش  را با استراتژی جنگی سایر رشته‌های رزمی درک بکنید، پاسخ سؤالتان را گرفته‌اید. پیگیری شما در پرسش نشون می‌ده که خیلی علاقه‌مند به فهمیدن هستید. پس لطفا با دقت مطالعه کنید، می‌خوام پاسختان را علمی و دقیق بدهم:

کلیت استراتژی رزمی آی‌کی‌دو (و سایر رشته‌های سامورایی مثل جوجوتسو و...) بر کلیدی‌ترین اهرم‌های فشار تکیه داره. یعنی چی؟


- «کلیدی‌ترین» یعنی حساس‌ترین و آسیب‌پذیر‌ترین نقاط حساس بدن حریف مثل مفاصل و عصب‌ها
- هر «اهرمی» هم شامل نقطه‌ی هدف، تکیه‌گاه و مدخل نیروست که به وسیله‌ی اون، با کمترین میزان نیرو اجسام بزرگ را جابه‌جا می‌کنید.
- «کلیدی‌ترین اهرم فشار» یعنی به جای تقابل با کلیت نیروی حریف، بر نقاط حساس بدن او اهرم می‌شوید. در نتیجه با کمترین میزان فشار، بیشترین نیرو و به تبع بیشتری درد و حرکت را به حریف منتقل می‌کنید. اینجوریه که تکنیک بر قدرت بدنی غلبه می‌کنه.

کوئیچی توهه سن‌سه

مثالی می‌آورم تا فهمش راحت‌تر شود:

«بر فرض حریف مقابل من - که یک قوی هیکل ورزیده با 120 کیلو وزن است - قصد تهاجم دارد. خوب اگر بخواهم با کل زور و هیکل او مقابله یا حداقل از خودم دفاع کنم، باید کلی از او ورزیده‌تر باشم تا بر او چیره شوم. من مبارزه‌های این تیپی را شبیه مقابله‌ی دو کرگدن می‌بینم. آن‌که زورش بیش‌تر، چیره‌تر است. خوب این هم نوعی استراتژی در مبارزات تن‌به‌تن است که تو خیلی از رشته‌های رزمی حاکمه. ولی آی‌کی‌دو (وحتی رشته‌ی مشابه‌ش، جوجوتسو) از استراتژی متفاوتی تو رزم استفاده می‌کنه. تو این استراتژی به جای تقابل، بر اهرم‌های فشار بر نقاط کلیدی تکیه داره طوری که نقاط دیگه جسم هم درگیر بشن.
حریف قوی حمله می‌کنه ولی یکهو با یه حرکت غافلگیرانه، دستش پیچ می‌خوره. احساس می‌کنه انگشت شصتش قفل شده و به تبع، مچش درگیر، آرنج و کتفش پیچ خورده. این‌جا دیگه اندام رو فرم و قدرت بدنی بالا معنایی نداره. چون از شدت دردِ مفاصل، زورش نصف و به هر جایی کشیده می‌شه. حتی تکنیک‌های پرتابی... شما فکر کردید تکنیک‌های پرتابی تو آی‌کی‌دو زوریه؟! خیلیا چون نمی‌فهمنش بهش انگ نمایشی می‌زنن. خیر! تو آی‌کی‌دو حریفو مثل گونی از زمین بلند نمی‌کنن، اونو از شدت درد به پرتاب هدایتش می‌کنن. یعنی یه کاری می‌کنن حریف از شدت درد مجبور به پرتاب بشه.
شگرد استراتژی رزمی آی‌کی‌دو اینه که حریف ما اون 120 کیلو تن ورزیده نیست. حریف ما مثلا اون چند گرم دست، گردن، مچ و پاها و هر نقطه‌ی حساس (مثل مفاصل و عصب‌ها) است؛ نه کل هیکل! و جالبه، همون چند گرم، اهرم فشاری می‌شه برای کنترل کل بدن و حریفو از شدت درد زمین گیر می‌کنه. برای همینه بهش می‌گن دفاع شخصی. امیدوارم تا به حال متوجه شده باشید که جادو جمبلی در کار نیست. کاملا حقیقی، علمی و کاربردی است.

باز تأکید می‌کنم تا با یه آی‌کی‌دوکای حرفه‌ای درگیر نشید، نمی‌تونید کامل لمسش کنید.



در مورد نیروی درون هم سؤالی پرسیدید. ظاهرا نیروی درون را درست متوجه نشدید. نیروی درون سحر و جادو نیست. ما دیگه نگفتیم پدر آی‌کی‌دو جادوگره و مثلا با نیروی کی هالتر بزنه! برای این‌که نیروی درون را درست متوجه شوید حتما این داستان را مطالعه کنید. به شما درک بهتری در مورد ماهیت نیروی کی و کاربرد آن در آی‌کی‌دو می‌ده:
http://aikido.blog.ir/post/ki-1

من اگر ۱۲روز یک ساعت ایکیدو کار کنم میتونم از خودم به خوبی دفاع کنم یا مدت زمان بیشتری نیاز دارم که بتونم باحرکات ایکیدوازخودم در مقابل حریف دفاع کنم.باتشکر از شما
پاسخ:
اگر نظرات مطرح شده در زیر را خوب مطالعه کنید شاید جوابتان را بگیرید. خیلی‌ها سؤالات مشابه شما مطرح کرده‌اند و ما پاسخشان را داده‌ایم. ولی اگر باز احساس می‌کنید جوابتان را نگرفتید، می‌تونید پرسش ها و دغدغه‌هاتون رو تو قسمت تماس با ما مطرح کنید.
آدرس ایمیلتون رو هم درج کنید تا با شما مکاتبه کنیم.
سلام. من میخواستم بپرسم که از نظرشما ایکیدو بهتره یا کونگ فو؟ رشته ی ایکیدو در برابرضربه های پا و دست میتواند دفاع کند یا فقط از ضربه های ودست میتواند دفاع کند.یک سوال دیگه هم هست که اگر در برابر حریف دفاع کنیم مچ حریف اسیب میبیندیاخیر.باتشکر از جواب شما دوست عزیز

پاسخ:
سلام
هیچ رشته‌ای برتر نیست. هرکدام به جنبه‌ای از مبارزه تکیه دارند.
حمله‌ی دست یا پا، در آی‌کی‌دو این جزئیات مطرح نیست. شما می‌آموزید چطور انرژی حریف را به صورت کلی مهار کنید. حال چه ضربه‌ی دست باشد چه پا و چه گرفتن.
آی‌کی‌دو به صورت کاربردی می‌تواند بسیار خطر آفرین باشد. آسیب‌‌های جبران ناپذیری به حریف وارد می‌کند. هنر این است که حریف خشمگین را بدون آسیب مهار کنیم و هدف آموزش‌های تکنیکی آی‌کی‌دو همین است. وگرنه شکاندن و خرد کردن که آسان است. آسیب رساندن به مچ یا هر مفصل دیگری، بله شدنش که می‌شود. اما از نظر ما آی‌کی‌دو کاران یک کار غیر اخلاقی است.
سلام. من ۱۲سالمه ومیخواستم بگم من ایکیدو کار کنم بهتره یا کونگ فو.من دنبال دعوا نیستم ولی میخواهم از خودم در دعوا دفاع کنم.ایا رشته ی ایکیدو در برابر هرحمله ی دست و پامیتوان از خود دفاع کرد. کدامیک از رشته هایی که گفتم از نظر شما بهتر است؟باتشکر از شما
پاسخ:
سلام
این پاسخیه که خودتون باید کشفش کنید. با پاسخ من و دیگران هم به این کشف نمی‌رسید. خودتون باید جست‌وجو کنید.
سلام. من میخواستم بپرسم افراد 13ساله میتونن آیکیدو کار کنن و آسیبی به بدن من نمیزنه.باتشکر
پاسخ:
سلام
خیر. اگر اصولی تمرین شود، آسیبی نمی‌رسد. اگر آی‌کی‌دو، از همین سن تمرین شود، بسیار عالی است، یک سرمایه گذاری بلند مدت انجام داده‌اید و ثمره‌اش را در 18 سالگی خواهید دید.
من یادمه زمانی که آی‌کی‌دو را شروع کردم، ارشد ما 19 ساله بود که استاد امور آموزشی ما را به او سپرده بود. یک رزمیکار مستعد، با روحیه بالا، و مسلط به فنون و تکنیک‌ها. چون از سنین نوجوانی شروع کرده بود.
با سلام و احترام 
تشکر از سایت خوبتون.میخوام به من بگویید ایا ایکیدو در مبارزات خیابانی فایده دارد یا نه؟؟اگر دارد چند سال باید برایش زحمت کشید تا بتوان از خود دفاع کرد؟؟
پاسخ:
سلام
بله. اگر درست و اصولی تمرین شود و برای آن خوب وقت بذارید، نتیجه می‌دهد.
- حداقل با روزی 2 ساعت تمرین در 7 روز هفته، 3 ساله به پیشرفت‌های خوبی می‌رسید.
- سه روز در هفته روزی یک ساعت و نیم، بیش از 6 سال زمان می‌خواهد.
- اگر هم غیبت‌های متوالی داشته باشید و یا در طول کلاس بیشتر وقتتان را به صحبت بگذرانید، بدیهتا توقع پیشرفت نداشته باشید.
سلام.
هدف ایکیدو رسیدن به انرژی" کی" هست؟
وایا رسیدن به این هدف در ایران ممکنه؟
و اینکه از کجا بفهمیم استاد لیاقت اموزش دارد
ایا داور درجه 1 _2یا3 بودن ملاک است؟
پاسخ:
هدف آی‌کی‌دو صلحه
رسیدن به صلح در همه‌جا امکان پذیره به شرطها و شروطها.
البته سؤال دومتان این گونه است: «آیا رسیدن به انرژی کی در ایران امکان پذیر است؟» یا بهتر است بگوییم: «آیا رسیدن به مهارت مهار نیروی حریف با تکیه بر نیروی خودش امکان‌پذیر است؟» می‌گویم به شرط تمرین منظم و مداوم بله. شاید بپرسید پس این قدرت‌های خارق‌العاده که می‌گویند افسانه است؟ می‌گویم: چیز‌هایی هست اما نه به آن شکلی که در فیلم‌ها نشان می‌دهند. مواردی هست یک مرحله پیشرفته‌تر از مهار نیروی حریف. با پیش‌‌گیری یک سبک زندگی درست، تعهد به ارزش‌های اخلاقی و انسانی، پیروزی بر نفس (که در آی‌کی‌دو به آن می‌گویند ماساگاتسو آگاتسو)، انضباط فکری و ... انرژی‌های درونی انسان متحول می‌شود. همین با مهارت‌های تکنیکی ممزوج شود، انسان به جایی می‌رسد که حرکات حریفش را می‌خواند و کنترلش می‌کند. بحثش بسیار مفصل و طولانی است در این مجال نمی‌گنجد.
و دو سؤال آخری...
داوری درجه دو سه یا مربی درجه فلان فدراسیونی... به نظرم این امور قراردادی ارزشی برای ملاک شدن ندارند. ملاک تبحر استاد به مهارت‌های رزمی و تعهد او به ارزش‌های اخلاقی و تربیت شاگردان است.
استاد بی‌تبحر، مدعی بیش نیست.
استاد بی‌تعهد، قابل اعتماد نیست.
استادی که به ارزش‌های اخلاقی تعهدی ندارد، یک آلت جنگنده‌ی افسار گسیخته است. به سمتی متمایل است که امیال او جهت می‌دهند نه ارزش‌ها و اصول! و این خطرناک است.
سلام 
مقاله در مورد آیکیدو و همه نظرات عزیزان رو خوندم
خداروشکر درمورکاربردی بودن یا  نمایشی بودن آیکیدو نیازمندیک مقاله قوی بود که شما به راحتی ازپس این کار برآمدید،اینقد مطالب پربار بود که واقعا به وجد اومدم که تشکر ویژه ازشما کنم
 من ۲۵ سالمه و  ۵سال بدنسازی کار کردم که بعد به پوچی رسیدم چرا که بعد ازمدتی دور بودن ازورزش بدنسازی و افت عضلات به این نتیجه رسیدم که یک ورزش رزمی انتخاب کنم
با یکی ازدوستانم که دان۱جودو داره باهاش در خصوص دفاع شخصی بحث کردم وبه من گفت دفاع شخصی شامل هاپکیدو،جوجیتسو و آیکیدو هست اما برای اینکه بهت بگم کدومش انتخاب کنی با دوستان خودش مشورت کرد و به من آیکیدو رو معرفی کرد،و جلسه اولی که رفتم باشگاه آیکیدو و احترام ها و ذکر نام مولا علی برایم جالب بود ،چرا که اونایی که بدنسازی رفتن میدونن جو اونجا چطوریه( از لحاظ پوشش،موزیک و...) و تاموقعی که تکنیک نخوردم پی نبردم که پرتاب نمایشی هست یا بخاطر درد روی مفاصل مجبور به افت شد(قابل توجه یکسری از عزیزان)
الان از اون موقع ۵ماه میگذره ومن به تازگی کمربند نارنجی گرفتم وهمه کسایی که درمورد آیکیدوشک دارن اینو بهشون بگم متناسب با علاقشون پیش برن
ببینید دوستان شعار ورزش های رزمی اینه تن را باید شلاق زد تا روح آزاد شود
من از موقعی که آیکیدو یادگرفتم نسبت به قبل که روحیه خشنی داشتم الان به آرامش درونی رسیدم،فراگیری فنون لازمه این نیست که حتما توخیابون درگیر بشی یا یکی از دوستان گفته بود که احترام برام سخت هست ،فارغ از ورزش رزمی که فنون شرقی هست احترام به استاد و معلم و بزرگتر هم ریشه در فرهنگ و دین ما داره
پاسخ:
سلام
بسیار عالی. ممنونم از شما که نظرتان را با ما و سایر مخاطبان در میان گذاشتید.
onigai shemas
سلام
دوست عزیز مطالب را کامل مطالعه کردم. ممنون بابت جمع آوری آن ها.
سوالی که از خدمتتان دارم این است که آیا این رشته در برابر نزاع خیابانی از آیکیدوکا محافظت می کند ؟؟
پاسخ:
سلام
گفتن این حرفا فایده‌ای نداره. چون صرف ادعا نیاز به دلیل داره و این‌جا (فضای مجازی) جای استدلالش نیست.
چون پرسیدید می‌گم: خروجی‌های حرفه‌ای که من دیدم، بله! کم رزمی‌کارایی نیستن. از یه آدم خبره تو فنون دفاع شخصی چه توقعی دارید؟... تخصصش مهار حریفه. منظور من هم از آدم حرفه‌ای،‌ کسیه که حداقل 10000 ساعت تمرین مستمر داشته.
شما چه توقع و تصوری از نزاع دارید؟ آی‌کی‌دو از یه منظر کاملا ناجوانمردانه‌س. چون اصلا دنبال سرشاخ شدن با حریف نیست. تمام شگرد آی‌کی‌دو بر غافلگیری و حمله از جهاتیه که حریف اصلا توقعشو نداره. برای همین آی‌کی‌دو کارا اصلا دنبال درگیری یا نزاع نیستن. یا درگیری رو با گفت‌وگو حلش می‌کنن یا اگه فایده نداشت، یکهو تا حریف به خودش بیاد، محکم خورده زمین، کتفش داره از جا درمیاد.
درود بر شما نوروزتون پیروز
من الان دو ساله دارم کاراته سبک شوتوکان کار میکنم و الان تصمیم گرفتم در کنار کاراته سبک آیکیدو را هم آموزش ببینم الان میخواستم بدونم آیکیدو و کاراته در کنار هم کار بشن لطمه‌ای بهم وارد نمیکنن
با سپاس فراوان
پاسخ:
اگر در رشته اولتان تا حدودی پیشرفت کرده باشید، تمرین رشته دوم اشکالی ندارد. در غیر این صورت، اصلا توصیه نمی‌شود.
سلام و خسته نباشید
سال نو مبارک باشه و امیدارم همه چیز بر وفق مراد پیش بره .
بنده دختری 28 ساله هستم و بسیار علاقه مند به رزمی و ساکن تهران ، می شه گفت از صبح تا شب همش در حال فیلم رزمی دیدنم .
دوران دبستان کاراته کار می کردم و رهاش کردم تا حدود 15 سال بدنم کوچکترین ورزشی ندید تا چندماه پیش که رفتم تای چی اما فقط چند جلسه طاقتشو داشتم و اونو هم کنار گذاشتم چون حوصله حرکات کند و مدام فرم گرفتن ندارم . البته هزینشم زیاد بود ، هر 4جلسه 70 تومن بود. که برای من زیاده.
حتی باخودم گفتم حالا که هیچی پیدا نمیکنم برم یه سر ایروبیک ببینم چی هست ، فقط 4 جلسه تحمل کردم و بی خیال شهریش هم شدم و دیگه نرفتم خیلی خستم کردو به نظرم خیلی کسل کننده اومد و از خودم خجالت کشیدم و عصبانی شدم که با اون همه عشق رزمی رفتم سر از ایروبیک درآوردم .
گشتم دنبال کیک بوکس و موای تای و حتی بوکس اما برای دخترا زیاد پیدا نمیشه ویا هزینه های خیلی زیادی دارن.
الان هم به آیکیدو و نینجوتسو علاقه مندم ، متوجه شدم که نینجوتسو آکروبات زیادی داره که خودم میدونم از پسش برنمیام ، اما آیا آیکیدو برای من مناسب هست؟
هیچ تصوری در مورد اینکه اصلا آیکیدو و نینجوتسو چطور آموزش داده میشه ندارم .
دلم میخواد یه چیزی انتخاب کنم و برم و برای همیشه دیگه ادامش بدم .
واقعا از سردرگمی خسته شدم .
امیدوارم شما راهنماییم کنید.
پاسخ:
سلام. متشکرم از شما. سال نو را هم به همه مخاطبان عزیز تبریک می‌گم.
خیلی مهم است که آدمی دنبال علاقه‌ی خودش برود. زندگی خودش رو با چیزی پر بار کند که خودش آگاهانه برای خود انتخاب کرده نه این‌که دیگران برایش انتخاب کرده باشند. اگر ما هنوز پی نبردیم که مناسب چه چیزی هستیم، می‌ارزد برای پیدا کردنش بارها زمین بخوریم. این‌ها شکست نیست، تجربه‌است! شما ورزش تای‌چی و ایروبیک رو تجربه کردید. حداقل پی بردید که این‌ها مناسب شما نیستند. این ارزشمند است. شاید نین‌جوتسو یا آی‌کی‌دو را هم رفتید و آخر سر به جمع آن تجربه‌ها اضافه شدند. شاید هم نه! به هر حال نه من و نه هیچ کس نمی‌تواند (بهتر از خودتان) برای شما انتخاب کند. شما حداقل این‌قدر شهامتش را داشتید چیزی را که مناسب خودتان ندیدید، فورا رهایش کردید. این یک امتیاز مثبت است. اما مهم این است که مأیوس نشوید و این مسیر را ادامه بدهید که قطعا در این صورت آینده درخشانی در انتظارتان خواهد بود.
هیج ماست فروشی نمی‌گوید ماست من ترش است. ولی من نمی‌گویم ماست ما شیرین است. چون خودم ماست‌های زیادی را تجربه کردم و آخر سر این یکی را مناسب دیده و برای خودم انتخاب کردم. احساس کردم این یکی همان سیستم هنر رزمی است که مناسبش هستم و می‌ارزد عمرم را برای آن صرف کنم. ولی چرا بیایم و علاقه‌ خودم را برای دیگران پیشنهاد کنم؟! من خودم را مناسب سیستم‌های هنر رزمی ساموراییان (مثل آی‌کی‌دو و جوجوتسو و کن‌جوتسو و...) دیدم. هرکسی هم علایقی دارد و برای چیزی ساخته شده. این را به شما گفتم چون در مسیر یافتن علاقه درونی ممکن است خیلی‌ها سعی کنند به شما القا کنند، ماستشان شیرین‌ترین و بهترین ماست دنیاست. این حرف‌ها را جدی نگیرید. آن‌چه اهمیت دارد پیگیری شهود درونی خودتان است. (تا جایی هم که بنده اطلاع دارم خانم‌ها تو این مسأله از آقایان حرفه‌ای‌ترند) خلاصه‌ حرفم این است: این مسیر خودتان را ادامه بدهید. پیشنهاد بنده این است که آی‌کی‌دو، نین‌جوتسو یا هر هنر رزمی دیگری که مد نظرتان بود، بروید کلاس‌هایشان را از نزدیک ببینید. از اساتیدش مشورت بگیرید. روش تمرینی و رزمی آن‌ها را از نزدیک بررسی کنید. هر کدام را پسندیدید، چند جلسه به صورت آزمایشی در آن کلاس شرکت کنید. خوشتان هم نیامد کلاس دیگری را دنبال کنید.
امیدوارم رشته رزمی مورد علاقه‌ی خودتان را پیدا کنید و از همه مهم‌تر استاد مناسب خودتان را.
موفق باشید.
سلام. میخواستم بدونم که سبک های مختلف ایکیدو باهم چه تفاوتی دارند و ویژگی های هریک چیست ؟
پاسخ:
علیکم السلام
تفاوت آن‌چنانی که فکر می‌کنید با هم ندارند. هرکدامشان در عین اشتراکات فراوان، به یک جنبه از آی‌کی‌دو بیشتر توجه کرده.
مثلا سبک ایواما بر سلاح تأکید بیشتری دارد،
شین‌شین‌توئیتسو بر تقویت نیروی درون،
تومیکی ریو بر جنبه‌های رقابتی،
یوشین‌کان (به جهت این‌که محصول پیش از جنگ جهانی بود و آن‌زمان پدر آی‌کی‌دو بر جنبه‌های کاربردی آی‌کی‌دو توجه داشته تا جنبه‌های فلسفی و معنایی آن) کاربردی و خشن بودن تکنیک‌ها نمود بیشتری دارد. (البته این حرف معنایش این نیست که از همه سبک‌ها برتر است.)
آی‌کی‌کای هم که خود را شاخه مادر آی‌کی‌دو می‌داند.
چیز مشترک بین اغلب این سبک‌ها این است که هرکدام معتقد است روش آن‌ها همان ادامه راه پدر آی‌کی‌دوست.
سلام
مقاله ای مفید بجاومتنی خودمونی بود
سوالی داشتم من بسته های آموزش چندرشته رزمی رادیدم تهیه کردم سنجیدم ونتیجه این بودکه من مجذوب آیکیدووفنون اون شدم
حالاسوال اینجاست من ازطریق بسته آموزشی آیکیدو که ازطریق کامپیوتره خونه میخام آموزش ببینم وهیچ شرایطی برای رفتن به کلاس حضوری ندارم آیا باعلاقه وپشتکار وباتمرکزبرتمامی فنون میتونم به یادگیری درسطح مطلوبی برسم؟؟
خیلی ممنون وتشکر
پاسخ:
سلام
متشکرم از نظر لطفتان.
متأسفانه خیر، مهارت‌های رزمی بدون حضور در محضر استاد، بدون تمرین با یک نفر دیگر (شاگردان) تقریبا هیچ است. به خصوص مهارت‌های پیچیده آی‌کی‌دو.

سلام بر سنسی عزیز که وقت گزاشتین و نکته های خوبی رو برای ایکیدو بیان کردین راستش من ۲۵ سال رشته ی رزمی کار میکنم و دان ۵ تکواندو هستم و خیلی از رشته های رزمی رو کار کردم اما به غیر از این نکاتی که گفتین یک ویژگی در ایکیدو وجود داره که من در هیڃ رشته ی ورزشی پیدا نکردم اون هم این است که در ایکیدو هرڃه بیشتر کار میکنید بیشتر بر تکنیک ها تسلط پیدا میکنید اما با احترامی که به دیگر رشته ها خصوصا رشته خودم تکواندو دارم با بالا رفتن سن توان انسان کم میشه و دیگه توانایی اجرای اون تکنیک ها وضربات رو نداره ما در شهر خودمانکسی رو داریم که با ڃشم نابینا تکنیک میزنه و باعث تعجب اساتید دیگر رشته ها شده تکنیک های ایکیدو زور بازی نمیخواهد بلکه فکری باز تمرین و تسلط بر تکنیک ها رو میطلبد با تشکر از  وبلاگ خوبتان
پاسخ:
متشکرم از نظر ارزنده شما
سلام .
اول می خواستم از شما بابت سایت خوبتون تشکر کنم. 
من یک راهنمایی از شما می خواهم. ببینید دوست عزیز من خودم تقریبا یک سال کنگ فو توا کار کردم و حقیقتش تو این مدت پیشرفتی نداشتم.  نه به خاطر کم کاری و سابقه کم بلکه به خاطر ضعف آموزش . حالا به دنبال یک ورزش رزمی خوب میگردم. ورزشی که من میگم بیشتر برای دعوا هست البته من به شخصه انسان ارومی هستم ولی متاسفانه تو جامعه ما هستد افرادی که برای ادم به دلایل مختلف مشکل ایجاد می کنند.  و چون من چند بار در این موقعیت ها قرار گرفتم تصمیم گرفتم ورزش رزمی را انتخاب کنم که برای دعوا تو خیابان مناسب باشد.  من در تحقیقات و پرسوجو های که کردم به دو ورزش موی تای و ایکیدو رسیدم.  حال از شما راهنمای میخواهم که بین این دو کدوم بهتره؟ دونفر که ازدوستان که رزمی کار بودند گفتن مویتای البته یکنفر شش سال سابقه دراین رشته داشته.  ولی یکیدیگه از دوستان بهم گفت ایکیدو لطفا راهنمایی کنید کدوم بهتر؟ البته مد نظر داشت باشید تو جامعه الان خیلی از افراد خودشون رزمی کار حرفه ای و قوی هستند.
درآخر می خواستم سوال کنم امکان داره کسیاز ایکیدو تومسابقات قفسی مثل ام ام ای بتونه قهرمان بشه ؟ یا اصلا توان رویاروی با رشته های دیگ مثل موتای جودو کشتی نینجوتسو نیوتون....وداره؟
پاسخ:
لطف کنید سوالتان را در قسمت تماس با ما به همراه آدرس ایمیل ارسال کنید. با شما خصوصی مکاتبه خواهم کرد.
به نظرم این که هرکسی سعی داره از سبک رزمی خودش دفاع کنه قابل تقدیره.ولی سبک های رزمی همه محدود هستن و انسان رو به همون سبک محدود میکنند.در اصل سبک مهم نیست.اون شخص و انسان از هر سبک و سیستمی مهم تره.پیروزی و شکست در مبارزه رو سبک تعیین نمیکنه،شخص تعیین میکنه.پس بهتره به جای این که بریم به دنبال سبک برتر رزم،خودمون رو در مبارزه صادقانه به چالش بکشیم و خودمون رو تبدیل به مبارز برتر بکنیم.
با سپاس از زحمات شما در معرفی این هنر رزم.
پاسخ:
متشکرم از نظر وزینتان.
سلام.وقت بخیر.ممنون از اینکه راجع به احترامات توضیح دادید.من هر جلسه که میرم کاملا متوجه میشم که بچه ها واقعا از نحوه احترام نشسته برای شروع هر حرکت خسته  میشن.و استاد هم ب با تنبیه شنا برای فراموش کردن احترام ،این خستگی و زدگی روبیشتر میکنه.حالا نمیدونم چه اتفاقی می افته که استاد خودمون میگه من تا دو سال اول نمیدونستم این رشته رو ادامه بدم یا نه و لی الان نسبت به تشریفات این رشته تعصب شدیدی داره ،طوریکه وقتی اوایل  راجع به احترامات زیاد ازش پرسیدم   عین یک ژاپنی به اصولش  و فلسفش پایبند بود و حرف منو درک نمیکرد.
همچنین  شاگرد ارشدش هم که یکبار به جای استاد اومده بود وقتی این مسئله رو عنوان کردم عین یک سامورایی گفت که اصل این ورزش احترام است  و به شدت دفاع کردم.با اینکه سن هرد و شون زیاد نیست.
حالا تصمیمم اینه که تا 6 ماه این ورزش رو ادامه بدم تا بعد ببینم چی پیش میاد.
البته این رو هم بگه که احترام به صورت ایستاده هم میتونه انجام بشه مثل کاراته که خودش ورزش اصیل ژاپنیه. ولی فقط با گفتن اوس و تعظیم احترام میذارن و به اصل کار میپردازن.
من که اصلا روحیم سازگار نیست ولی چه میشه کرد....
پاسخ:
سلام
اگر بخواهم نظر شخصی‌ام را با شما در میان بذارم، هر افراطی به تفریط می‌انجامد. کلا در هر اصول و روش تربیتی اگر در آن زیاده روی شود، نتیجه عکس می‌دهد.
اگر شما نمی‌توانید با روش مربی‌تان بسازید، مجبور نیستید پیش او تمرین بکنید. اساتید خبره و با تجربه زیادی هستند. برید باشگاه‌های دیگه.
سلام.خسته نباشیدمن حدود یک ماهه که ایکیدو رو شروع کردم.البته چند ساله با این ورزش و تاریخچه اون اشنا هستم.و فنون دفاع و پرتابی  خاص این رشته رو  واقعا دوست دارم .مشکلی که من با این سبک دارم و اذیتم میکنه .احتراما ت زیاد و تشریفات خسته کننده اش هست.اینکه برای شروع هر حرکت باید به نفر مقابل ان هم به صورت نشسته احتر ام بذاری و یا در ابتدا و انتهای مرور فن با استاد احترام نشسته بذاری و الفاظی رو بگی که فقط جنبه نمادین داره.و اینکه در ابتدا و انتهای هر کلاس تشریفات احترام به استاد بزرگ و مربی به زبان ژاپنی اجرا بشه.به نظرم هر چی که بیش از حد تکرار بشه لوث میشه مخصوصا این احترام که الحق ازاردهنده است.کاشکی احترام به صورت ایستاده و یا طبق فرهنگ خودمون بود.البته این تشریفات رو تو سبک نینجوتسو هم دیدم.الان موندم چکار کنم.از یک طرف علاقه زیادبه  به ادامه این ورزش که چند سال منتظرش بودم تا در شهرمون فعال بشه دارم و از طرف دیگه هر جلسه که میرم این وضعیت منو ازار بده. و وسوسه میشم که  این سبک رو رها کنم. لطفا راهنمایی کنیدامیدوارم بنده رو درک کنیدممنون از سایت خوبتون
پاسخ:
سلام. متشکرم که درددلتان را با ما درمیان گذاشتید.  در تکمیل حرفتان بگویم تمامی این دوجوها (نین‌جوتسو، کن‌جوتسو، ای‌آی‌دو، آی‌کی‌دو) که فضای خاصی دارند، به نوعی سفارت‌های فرهنگی شرق دور مثل ژاپن هستند. هر لباسی، هر فرهنگی داشته باشی، داخل این دوجو‌ها که می‌شوی، همه را کنار گذاشته و کاملا با فرهنگ شرقی داخل کلاس می‌شوی. تمامی مناسبات از لباس گرفته تا احترامات شرقی است. این مسأله دو نکته منفی و مثبت می‌تواند داشته باشد.
نکته منفی: کلا آشنایی با فرهنگ‌ها و آداب و رسوم ملل و لمس آن‌ها خوب است اما به شرطی که موجب نشود فرهنگمان را فراموش کنیم. اگر این سفارت‌های شرقی که تحت ماهیت هنر رزمی مطرح هستند، موجب تهاجم فرهنگی شوند، این مضر است ولی به شما اطمینان می‌دهم زیاد نگران این موضوع نباشید. از چیزی که باید نگرانش باشیم مواجهه ما با مغرب زمین است. جایی که هیچ احترامی برای آداب سایر ملل قائل نیستند و دم از دهکده‌ی جهانی با آرمان‌های آمریکایی می‌زنند.
نکته مثبت: این چیز‌هایی که می‌گویید زبان نمادین دارد، این زبان مشترک همه آی‌کی‌دوکاران دنیاست. شما تازه وارد این رشته شده‌اید و زیاد برایتان ملموس نیست. الان من نوعی آی‌کی‌دو کار می‌کنم و یک هویت مشترک با تمامی آی‌کی‌دو‌کاران دنیا دارم. حتی اگر به دوجو‌های کریستین تیسیه در فرانسه سر بزنم می‌توانیم زبان یکدیگر را بفهمیم. منظور این است که این هویت مشترک موجب تقویت ارتباطات اجتماعی با سایر رزمیکاران ملل دنیا می‌شود چون یک زبان مشترک داریم.
نکته دیگر در احترامات: قبول دارم هر چیزی از حد خودش فراتر برود لوث می‌شود. ولی این نکته را در نظر داشته باشید این رفتار‌ها بار تربیتی دارند و در شخصیت شما بی‌تأثیر نیست. احترامات در این رشته اثر گرفته از فرهنگ شرقی است که به شدت بر احترام به معلم و ارشد‌ها تأکید می‌شود.
نتیجه: به نظرم چیز زیاد مهمی نیست و خیلی حساس نشوید. اگر می‌توانید با آن کنار بیایید و سعی کنید آن را بفهمید. چون تمامی این آداب و به قول خودتان «نماد‌ها»، درونشان فلسفه‌ای خاص نهفته. اگر هم نمی‌توانید با آن کنار بیایید می‌توانید با استادتان در میان بگذارید.
موفق باشید
سلام
خسته نباشید، مطالب واقا مفید و جامع بودند.
من یک سوال از شما داشتم
أیا ای کی دو توی یک مبارزه ی ازاد(یه مبارزه ی بدون قانون، یا خیابونی)با رزمی کارانی از رشته های مختلف مثل (هنر های ترکیبی mma,ufc,ecka,wpka،کاراته بوکس و ...)کار امد و مفید هستش؟
و اینکه اگر کسی بخواد توی این رشته به درجه ایی بالا(منظورم اینه که از نظر قدرت زدن حرکات و فنون و ..)برسه چقدر تمرین و وقت لازمه
و سوال سومم اینه که چرا این ورزش مثل خیلی از ورزشای رزمی دیگه مسابقات رسمی برگزار نمیشه ینی توی جوامع کشوری و جوامع جهانی مسابقات ی برأی این رشته گزاشته نشده و زیاد شناخته شده نیست أیا مشکل از این رشته هستش یا خیر؟(امیدوارم منظور این سوالمو تونسته باشم درست برسومنم.
پاسخ:

سلام
نگران نباشید. منظور شما کامل دریافت شد. D:
سؤالاتتان تو حوزه کاربرد آی‌کی‌دو هستش که تو جای‌جای این وبلاگ به آن پرداختیم ولی در پاسخ به پرسشتان خیلی خلاصه و موردی توضیح می‌دهم. برای کارآیی این رشته به همین گفته اکتفا می‌کنم که پدر آی‌کی‌دو مدتی برای نیروی دریایی ارتش ژاپن آموزش رزمی می‌داد. یعنی به زبان خودمانی استاد تکاوران نیروی دریایی ارتش بوده بنابراین کاربرد آی‌کی‌دو جواب خود را پس داده. غیر از این، اگر می‌خواهید کارآیی حقیقی آی‌کی‌دو را متوجه بشوید کافی‌است در پیشینه آن مطالعه بکنید. پیشینه این رشته محصول دورانی است که در آن مسابقات قفس و رینگ و دعواهای خیابانی و هنرهای رزمی ترکیبی و چاقو‌کشی و غمه بدست بودن، بچه بازی به حساب می‌اومده. منظورم دوران فئودالی ژاپن یا حاکمیت شوگون‌ها بر ژاپنه. غمه که هیچ، شمشیر‌های برنده آن‌هم بدست جنگاوران قهاری از ساموراییان که هنگام نبرد، برای مرگ و زندگی می‌جنگیدند نه برد و باخت و ناک اوت یا امتیاز گرفتن... اگه با آن‌ها مقابله کنی، در یک چشم برهم زدن شرحه شرحه‌ات می‌کردند. یا در آن دوران اگر نیت کشتن کسی را می‌کردند (آن‌هم بی‌سروصدا) کافی بود یاغیان نینجوتسو را اجیر بکنند، باید جنگاور باشی تا از یک جماعت قاتل سرتاپا مسلح جان سالم به در ببری. پیشینه هزار ساله آی‌کی‌دو مولود چنین شرایط تاریخی است.


اگر یه خورده در پیشینه آی‌کی‌دو و تاریخ دوران فئودالی ژاپن مطالعه بکنید متوجه می‌شوید چرا این رشته اصلا محدود به رقابت نیست. غیر از این، فلسفه این هنر رزمی خیلی فراتر از مسابقات و فضای رقابتی است. اصلا فلسفه آی‌کی‌دو رو کنار بذاریم. تو این رشته یاد می‌گیرید حلمه رو از نطفه خفه کنید. یا اگه تو چنگ حریف افتادید، قبل از این‌که به قدرت برسد، او را به کنترل خود در می‌آورید. با این اوصاف چنین رزمی رقابت برایش معنا و مفهومی ندارد تا بخواهد مسابقات داشته باشد.
اگر هم کسی بخواد به درجه بالایی از این رشته برسه به نظرم باید بیشتر از 10 سال تمرین بکنه. اونی هم که می‌گن بعد از چهار سال مشکی می‌گیرن، اونوقت تازه آی‌کی‌دو تو ذهن طرف متولد می‌شه.

با سلام. من مدت هاست که دوست دارم یک سبک دفاع شخصی با پیشینه فلسفی قوی رو یاد بگیرم. اما متاسفانه انقدر باشگاه و استاد و سبک زیاد شده که انتخاب و تصمیم سخت شده. در حال حاضر دان سه فول کنتاکت کیک بوکسینگ هستم با چندین مقام و ... اما جای خالسچی یک سبک درگیری رو احساس میکنم. ایتچن روزها کمی به جوجیتسو متمایل شدم اما فلسفه و سابقه سبک هایی مثل آیکیدو رو بیشتر میپسندم. 
آیا شما در اصفهان جایی یا استادی رو میشناسید که این سبک رو به صورت اصیل و واقعی (و نه بزینسی و بدون دانش لازم) آموزش بدند؟ 
ممنون. 
پاسخ:
آقای زارعی اول از شما تشکر می‌کنم که نظر و سؤالتان را با ما در میان گذاشتید.
ثانیا با عرض پوزش ما سعی می‌کنیم جایی را معرفی نکنیم. (مگر موارد خاص)
اگر هم در موارد خاص (توهمین وبلاگ) دیدید که جایی را استثنائا معرفی کردیم دلیل بر تأیید آن‌ها نیست. ولو آن باشگاه استادش اعظم باشد و جایگاهشان برای ما محترم.
اصلا هدف این وبلاگ تبلیغ برای باشگاه‌ها نیست. هدف تولید محتوا و فعالیت‌های فرهنگی برای آی‌کی‌دو کاران عزیز است.
با سلام
من 48 سال سن و 80 کیلو وزن دارم. بدنی خشک و در عین حال قوی. آیا آی کی دو برای من ورزش مناسبی است؟ آیا در صورت جدیت در کار امکان پیشرفت دارم؟
پاسخ:
اگر بخواهید آی‌کی‌دو را به چشم یک ورزش ببینید، خیر توصیه نمی‌کنم. ورزش‌های هوازی بیشتر مناسب حال شماست. چون کلا رشته‌های رزمی اگر با ماهیت ورزشی قید بخورند، به همراه خود بسیاری از محدودیت‌ها (از جمله سنی و جسمی) را به همراه خواهند داشت. (مثل ورزش کشتی و جودو)
اما اگر بخواهید آی‌کی‌دو را به عنوان یک هنر رزمی ببینید، بله می‌تواند رشته مناسبی برای شما باشد. هنر اینجا ارزش پیدا می‌کند که دیگر محدود به فضای قهرمانی، رقابت، مبارزه نیست. هر کس به فراخور حال خود می‌تواند از آن استفاده و پیشرفت بکند. شما می‌توانید آی‌کی‌دو را به دیده یک روش برای رسیدن به آرامش درون دنبال بکنید و در ضمن آن با پیگیری تمرینات، حتما در مهارت‌های رزمی آن نیز پیشرفت خواهید کرد.
 ان‌شاءالله.
با سلام .معلومه که زحمت زیادی برای این مقاله کشیده اید و بسیار عالی و بی نقص بود.
من 2 ماه است که آیکیدو کار می کنم و کمر زرد دارم.من می ترسم کا اگ خدایی نکرده تو خیابون با کسی دعوام بشه (البته من تا حالا حتی با یک نفر هم دعوا نکرده ام)به راحتی در مقابل یک بوکسور یا کیک بوکسینگ کار شکست بخورم.چون همانطور که می دانید حدود 1 ماه فن آزاد کردن مچ آموزش داده می شود مانند/ شی هو ناگه /یا /ایکیو او موته /و ..... ولی فقط این فنون وقتی کار ساز هستند که حریف مچ را شل گرفته باشد مثلا من این فنون را  وقتی روی  پسرداییم یا کس دیگه اجرا می کنم به راحتی با سفت گرفتن مچ فن اجرا نمی شه .منظور من اینست که آیا می شه به آیکیدو اعتماد کرد؟ یا فقط توهم است؟ 
در ضمن من فقط کنجکاوم ، وگر نه هدف هنر های رزمی بالات از این هاست. با تشکر
پاسخ:
سلام دوست خوبم. نظرتان را مطالعه کردم و به یاد روز‌های اول خودم در این رشته افتادم. خیلی خوبه که این سؤالات در ذهن شما نقش بسته و بدانید که شک مقدمه‌ی یقین است به شرطی که واقعا به دنبال پاسخش برویم و آی‌کی‌دو را خوب بشناسیم.

مورد بعد، شما هنوز اول راه هستید، زیاد عجله نکنید. معلوم است که نمی‌توانید حتی به یک آدم ساده تکنیک بزنید. اصلا مسأله‌ی آی‌کی‌دو جزئیاتی مثل رها سازی مچ و یقه و فرار از ضربه نیست. آی‌کی‌دو یک کلیت است که در آن کنترل هر نوع حریفی را فرا می‌گیرید. درک این کلیت از فراگیری جزئیاتی مثل رها سازی مچ آغاز می‌شود و این‌قدر ادامه می‌یابد تا این‌که به خودتان می‌آیید و می‌بینید مشکی دان یک را گرفته‌اید. از این مرحله به بعد تازه آغاز تخصص‌های فنی آی‌کی‌دوست.
خلاصه‌ی کلام... مهارتِ کنترلِ حریف، بدون آسیب، بسیار پیچیده است. تسلط به چنین مهارتی زمان‌بر است و صبر و تلاش زیادی را می‌طلبد.
برای شما آرزوی موفقیت می‌کنم.
۲۲ مرداد ۹۵ ، ۲۱:۳۴ عرفان محمدی
هرکسی برای خودش یه نظری داره اما نظر من اینه که رشته ایکیدو بسیار به ادم ارامش میده من اولا ادم عصبی و دعوایی بودم اما وقتی وارد ایکیدو شدم ارامش زیادی گرفتم اما اگر بخواهیم از نظر قدرت بدنی و استفاده در درگیری ها بگیم ممکن است زیاد کاربردی نباشد اما نه اینکه رشته ضعیفی باشد اصلا من یکی از دوستانم سال ها ایکیدو کار میکرد یکروز درگیری پیش امد (البته ما اصلا مقصر نبودیم) طرف تا خواست مشت بزند قبل از اینکه خود طرف بفهمد دوست من انرا زمین زد پس نتیجه میگیریم همه چیز به خود ادم ربط دارد ( به خود ادم) چون حتی در رشته هایی مثل بوکس و موی تای جودو که قوی هستند من افرادیرا دیدم که کتک خورده اند پس همه چی به خود ادم ربط دارد اگر با عشق و با دقت ایکیدو را فرا بگیرید مسلما قویتر میشوید اما خود ادم هم باید به رشته علاقه داشته باشد علاقه و البته ایکیدو رشته ای است که بسیار ریزه کاری دارد و هزاران پایه دارد و به راحتی کمربند نمیدهند برای گرفتن کمربند زرد باید حداقل 9 ماه تمرین کنید و بسیار از مطلب مفید شما سپاسگذارم و ممنونم
پاسخ:
متشکرم از شما که وقت گذاشتید و نظر ارزشمندتان را در میان گذاشتید.
من در سالها پیش آیکیدو کار میکردم و استادی که داشتیم تاکیدش بر این بود که فنون را صحیح یاد بگیریم و باید به جایی برسیم که بصورت نا خدآگاه در شرایط مخطلف فنون را اجرا کنیم ( به قول خودمون فن توی بدنمون بافتد) و بعد از حدود 1 سال تازه مارا برد برای گرفتن کمربند زرد ( یادش بخیر)
اما میخوام تجربه درگیری را بگم
بعد از اون دوران من یه جایی با 3 نفر همزمان درگیر شدم که شاید کلا چند ثانیه درگیری طول کشید که  در اون مدت فقط با همون فنون کمی که بلد بودم و حرکات چرخشی که همشون را یه جورایی ناخودآگاه انجام میدادم باعث شد که کلا هیچ آسیبی نبینم و فقط اونها آسیب دیدند. (و البته بعدش فرار کردم :دی)
ولی واقعا اونجا متوجه کاربردش شدم.
با درود...من هفت ساله رزمی کار می کنم.و واقعا اصولی و با عرق جبین پیشرفت کردم.وینگ چون،جوجیستسو،هاپکیدو و آیکیدو.می خوام بگم آیکیدو یکی از بهترینهاست و تنها کسی می تونه در اینمورد اظهار نظر کنه که خودش اونرو کار کرده باشه(مثل کسیکه طعم غذایی رو چشیده و تجربه کرده باشه نه فقط شنیده باشه).آیکیدو اگه واقعی انجام بشه می تونه تمام استخوانهای دشمن رو خرد کنه.تمام قفل مفاصل کتف،گردن،پا،بازو،آرنج و مچ در آیکیدو جای داده شده.فرقش با هاپکیدو اینه که معمولا حرکات دورانی بیشتری داره.اما وینگ چون تهاجمی تره در حالیکه آیکیدو بین تهاجمی و تدافعی هست(یعنی تدافعی کامل و مظلوم هم نیست!).در آخر اینکه هر سبکی معمولا نقاط قوت و صعفی داره(یکی تمرکزش رو پا هست و یکی روی زمین و یکی رو دستها و یکی رو پرتابها و...) و اون کسی موفق هست که بتونه از هر سبکی تا حدودی سر در بیاره.تو این دنیا،هیچ چیز کامل و بی عیب نیست...با سپاس...
باسلام من ۱۷ ساله هستم وزن حدود ۸۵ کیلو و قد حدود ۱۸۰ به نظر شما بهترین ورزش دفاع شخصی برای من چی هست؟
پاسخ:
پاسخ این سؤال به خودتان بستگی دارد. خودتان به شرایط، علایق و استعداد‌هایتان بیشتر از همه آگاهید.
سلام
با تمام احترامی که برای همه ی سبک های رزمی قائل ام ولی باید بگم آیکیدو هم مثل کشتی کج و کونگ فو توا و خیلی از هنر های رزمی دیگه در یک مبارزه واقعی به درد نخور و بی فایده است
تمرین همچین سبک هایی فقط باعث هدر رفت پول و وقت میشه . و یه اعتماد به نفس کاذبی در انسان به وجود میاره که دوست داره با همه دعوا کنه و شاخ و شونه بکشه. و وقتی که کتک میخوره میفهمه که رشته ی به درد نخوری رو انتخاب کرده.

در یک مبارزه ی واقعی مثل مبارزات ufc ٩٥ درصد مبارزات تو وضعیت خاک تموم میشه

در یک مبارزه ی واقعی از حرکات نمایشی آی کی دو و حرکات چرخشی و جای خالی دادن اصلا خبری نیست.


من خودم گوجوریو کاراته کار میکنم. رشته ای که خوب باشه مثل کاراته سبک های زیادی ازش نشأت میگره. مثل کاراته که در ایران بالغ بر ١٠٠ سبک و در ژاپن ٣٠٠ سبک مشغول فعالیت هستند.
 نه مثل آی کی دو که فقط یه سبک ازش هست. اگه آی کی دو کاربردی بود تو یو اف سی همه خیلی زود حریف رو زمین مینداختن و پیروز میشدن!!!

قوی ترین سبک رزمی هم در یک جنگ تن به تن و یک به یک جوجیتسوی برزیلی هست.  اگه باور نمیکنی تو آپارات سرچ کن جوجیتسو برزیلی .  کلیپ هایی میبینی که این سبک ، همه ی مبارزان سبک های دیگه رو به راحتی در وضعیت خاک شکست میدن.

در آخر میخواهم بگم :   ترکیب کاراته + جوجیتسو برزیلی = شکست ناپذیری به معنای واقعی کلمه

این نتیجه ی ٣ ماه تحقیق عمیق من در مورد همه ی سبک ها و رشته های رزمی هست

کاراته هم هر سبکی خوب نیست فقط سبک هایی که ریشه ناهاته داشته باشن مثل گوجوریو و اوچی ریو. 
که البته اوچی ریو تو ایران نیست. ولی گوجوریو هست.
پاسخ:
جناب حیدری ممنونم که نظرتان را با ما درمیان گذاشتید. شما می‌گویید به خروجی‌ها توجه بکنیم و من در این مقاله و مقالات مشابه دیگر، می‌گویم که به پتانسیل‌ها توجه بکنیم. حرفای شما درسته. خروجی‌ها ضعیفه ولی اصل مشکل از کجاست؟ از روش‌های آموزشی با خود رشته؟ بیایید یه خورده منطقی فکر کنیم. اگه این رشته ضعیف بود که مجال پیشرفت (اون‌هم در این سطح جهانی) پیدا نمی‌کرد. از نطفه خفه می‌شد. اون هم در جامعه پرتنش ژاپن آن روزگار (زمان جنگ جهانی). به هر حال اگر آی‌کی‌دو خروجی‌های ضعیفی دارد، اساتید آی‌کی‌دو باید در روش‌های آموزشی آن بازبینی بکنند.
یه نفر نظری مشابه حرف شما برایمان ارسال کرد. همون بحث کارآیی آی‌کی‌دو و برتری رشته‌های دیگه است. ما پاسخ شما در این مورد را به این مقاله ارجاع می‌دهیم: دایتوریو، آی‌کی‌دو Vs جوجیتسو، جودو
اما در مورد مسابقات قفس یا همان UFC، زیاد اونو بزرگش نکنید. یه پدیده‌ایه محصول جامعه غربی و متناسب با شرایط فرهنگی و اجتماعی اون‌هاست. این پدیده‌، ایده‌ی هنرهای رزمی ترکیبی رو ترویج میده. واضحه که تو محدوده همچین پدیده‌ای، هرچی با این ایده نسازه محکوم به شکسته!
افق دیدتان را بالا ببرید. مبارزه واقعی یه چیزی فراتر از مسابقات قفسه. من به شما پیشنهاد می‌کنم این مستند را مشاهده بکنید: مستند طریقت رزم‌آوری (تأملی در رقابت 2) تو این مستند به مسابقات قفس از زاویه‌ی جدیدی پرداخته.
از پاسخگویی به سریع شما واقعا ممنونم و کمال تشکر را دارم.
این که می فرمایید جنبه های هنری آیکیدو را مدنظر قرار دهم.یعنی من امکان پیشرفت و یادگیری فنون مختلف در این رشته را ندارم و احتمال آسیب بالاست؟

اگر امکان داره برای من از طریق ایمیل مراکزی که میتونم آیکیدو را به صورت هنری یاد بگیرم معرفی کنید.

با تشکر فراوان
پاسخ:
تمرین آی‌کی‌دو به صورت حرفه‌ای دز خطر آسیب دیدگی را بالا می‌برد. این دیگر به خودتان بستگی دارد که می‌خواهید ملایم کار کنید یا به سبک استیون سیگال تمرین کنید. (البته این‌جا مربی نقش کلیدی دارد)
با عرض معذرت بنده علاقه‌ای ندارم جایی را معرفی کنم. کلاس‌های مختلف را بررسی کنید. شیوه تمرینی هر کلاسی را زیر نظر بگیرید. استادی را خواستید بشناسید به دست‌پرورده‌هایش (یعنی ارشد‌های کلاس) دقت کنید. استیل فنی ، اخلاق و... با مربی صحبت بکنید و ببنید چه می‌گوید. مولا علی (ع) می‌فرماید (شخصیت) آدمی پشت زبانش پنهان است. شناخت شخصیت مربی خیلی مهم است. شاگرد کسی بشوید که وقت و سرمایه‌تان را هدر ندهد.
مطلب دیگری بود برای پاسخگویی در خدمتم
سلام
از مطالب زیبای شما کمال استفاده را بردم.
من 28 سال سن دارم و در دوران نوجوانی کشتی می گرفتم(استعداد خوبی هم داشتم)اما در اثر بی احتیاطی مفصل شانه ام در رفت و پس از بهبود مجددا این اتفاق افتاد و در 1 سال 3 بار دست من از ناحیه شانه و کتف در رفت.و الان بیشتر از 10 سال هست که دیگه به طور جدی ورزش نکردم (البته تقریبا نرمش روزانه انجام می دهم)
با مطالعه مطالب شما و دیدن فیلم های مختلف رشته آی کی دو به این رشته بسیار علاقمند شدم.میخواستم ببینم آیا من هم می توانم در این سن و با توجه به اتفاق افتاده ورزش آی کی دو را یاد بگیرم؟و باید چکار کنم؟

ممنون میشم راهنمایی بفرمایید.
پاسخ:
سلام
به شما توصیه ‌میکنم پیش اساتیدی کار کنید که جنبه هنری آی‌کی‌دو برایشان مهم‌تر از جنبه کاربردی است. تا هم از تمرینات لذت ببرید و هم آسیبی متوجه شما نشود.
موفق باشید

سلام و خسته نباشید

یه مطلب به نظرم رسید گفتم با دوستان در میون بزارم، در ابتدای یادگیری آیکیدو سعی کنید به موارد خیلی پایه ای مثل: تنکان و کایتن خیلی بها بدید، فکر نکنید اینا که بابا پیه ارزش نداره، اتفاقا یکی از اصلیترین بخش های آیکیدو همین ساباکی ها و موارد پایه ای هستش که اگر در اونا استاد بشید در هر رشته ای که بعدا خواستید کار کنید هم بکارتون میاد.شک نکنید، حداقلش اینه در درگیری می تونید به نقطه امن برید و خودتونو حفظ کنید در مقابل ضربه. در مورد دوستانی هم که می خوان کلاس خانم ها شرکت کنند باید بگم  اساتیدی سراغ دارم منتها کیهون بیشتر کار می کنند البته در ابتدا شروع این یه حسنه، ولی اساتید با اخلاقی هستند. که تحت نظر یه استاد که  در 

زاپن آموزش دیده آموزش دیده اند، باشگاه آقایانش داخل مرزداران هستش ، باشگاه آریانا آیکیدو، که می تونین برید از استادش بپرسین تلفن بخش خانم ها رو بهتون میده.

۰۷ آبان ۹۴ ، ۰۲:۴۶ محمد گنجی مهر
و البته در مورد کوزوشی هم با گفت که بعضیا کوزوشی رو یک عمر سخت و بیهوده میبینن

اما اصل کوزوشی هماهنگی و سرعت و از همه مهم تر عکس العمل سریع هست تا نیروی حریف رو به جریان بندازیم .
عکس العمل سریع و به موقع باعث هدایت و کنترل بر حریف میشه و نیاز به تمرین بسیار داره
که البته این تمرینات هم در باشگاه حداقل باید حریف 20 درصد همکاری کنه 

پاسخ:
بسیار عالی.
ممنونم از نظرتان
۰۷ آبان ۹۴ ، ۰۲:۳۵ محمد گنجی مهر
بهترین شیوه تمرین آی کی دو تمرین همراه با آتمی هست .. به گفته استاد بزرگ هشتاد درصد یک درگیری ضربه هست ... 
سیستم استاد سیگال هم همینطور هست و با سبک وینگ چون ترکیب شده
خود من آی کی دو رو با وینگ چون ترکیب کردم تا به طور کامل در یک درگیری واقعی موثر واقع بشه و هیچ شکی توش نباشه .
سیستمی که با دفاع ها و ضربات یا اتمی های وینگ چون آغاز و با تکنیک ها آی کی دو پایان داره 
البته نباید فراموش کرد که باید تسلط بالایی روی تکنیک ها داشت تا بدون آتمی و با استفاده از کوزوشی هم تکنیک رو اجرا کرد 
من اکنون این سیستم رو تدریس میکنم . سیستم استیون سیگال
سلام، تشکر از مقاله مفیدتان، من به یادگیری فنون رزمی بسیار علاقه دارم اما نمیتوانم به هر استادی اعتماد کنم و پرسیدم از شاگردان اساتید را مفید ندیدم چون بیشتر مراد و مریدی است تا یادگیری. از طرفی در ایران کلاسهای مناسب برای خانمها کم است. در اینترنت برای آی کیدو خانمها سرچ کرده ام اما واقعا نمیشود اطمینان کرد. آیا برای خانمها هم کلاس می شناسید؟ و سوال دیگرم این است که ایا سبک تای چی برای دفاع شخصی مانند آی کی دو مناسب است؟تشکر
پاسخ:
اطلاع زیادی در رابطه با کلاس بانوان ندارم. فقط می‌دانم آیکیدوی بانوان زیر نظر خانم آق‌ساقلو تدریس می‌شود.
در مورد سؤال دومتان ، کاش می‌گفتید که چه جنبه‌ای از دفاع شخصی  مد نظرتان هست؟ قفل مفصل ، نوعی دفاع شخصی است ، ضربه نیز نوعی دفاع شخصی است. ببینید خودتان به چه نوع دفاع شخصی علاقه‌دارید؟
سبک‌های چینی عمدتا با ضربات همراه هستند. (مثل کونگ‌فو) ررزم‌های معمول ژاپنی (در تاریخ این کشور) با نظامیان سامورایی پیوند خورده بود که عمدتا حول قفل مفصل و فشار به نقاط حساس بدن حریف و پرتاب وی و حتی شکاندن استخوان و یا کشتن می‌چرخید. رشته کاراته(که سبکی ژاپنی است) متأثر از سبک‌های چینی است. وگرنه رزم‌های معمول ژاپنی (به اندازه سبک‌های چینی) تخصصی در ضربه نداشتند.
به شما پیشنهاد می‌دم این کلیپ را تماشا کنید تا با گوشه‌ای از میراث سامورایی‌ها آشنا شوید:

۰۲ شهریور ۹۴ ، ۲۲:۴۰ علی نامداری
سلام بر شما ، خدا وکیلی خسته نباشی . من خودم وبلاگ نویس بودمه میدونم چقدر باید تلاش کرد و زحمت کشید تا بشه یه وبلاگ یا یک وبسایت رو بالا کشید و همواره مطالبش رو بروز نگه داشت

من ۱۹ سالمه و خیلی به رشته های رزمی علاقه دارم ، البته تا قبل از اینکه این مقاله رو بخونم خیلی تردید داشتم بین چندتا از رشته های ورزشی ، ولی خدا رو شکر الان به لطف شما رشته آیکیدو رو انتخاب کردم

به نظر من و به قول شما هر مسلمان باید بتونه از خودش دفاع کنه و من هم امیدوارم در این رشته به آرامش درون برسم تا بتونم با مهارت در مقابل افراد زورگو از پس خودم بر بیام ، از این رشته خوش میاد چون بر پایه ی حمله نیست و فقط و فقط جهت دفاع از حملات حریفه

از یک ماه دیگه میخوام شروع کنم ، خیلی ممنونم از شما که باعث شدید در این راه مصمم بشم ، برام دعا کنید

در ضمن سایت خیلی فوق العاده ای دارین و از مطالبش کلی میشه استفاده کرد

بازم خسته نباشید ، در پناه حق
پاسخ:
متشکرم از نظر لطفتان.
إن‌شاءالله یک استاد با تجربه پیدا کنید و زیر نظرش مهارت رزم آی‌کی را به خوبی فرا بگیرید.
موفق باشید
سلام و خسته نباشید خدمت شمامن به ایکیدو خیلی علاقه دارم ولی توی شهرما خیلی از رزمی ها نیست ایکیدو هم نیست میخواستم اگه میشه چند ورزش تو مایه های ایکیدو باشه بهم معرفی کنید درسته که هیچ کدوم ایکیدو نمیشه امیدوارم بزودی توی شهر ما هم ایکیدو اموزش بدن ممنون اگه چند رتا رشته بگید
پاسخ:
هر رشته‌ای که از راهبرد جنگی روش آی‌کی (یعنی استفاده از نیروی حریف بر ضد خودش) استفاده می‌کنه به آی‌کی‌دو نزدیک‌تره. رشته‌های به خصوصی ، استراتژی روش آی‌کی برایشان غایت است. رشته‌هایی مثل دایتو ریو و چند سبک شمشیر زنی به خصوص.
سلام 
بنده دو ساله که ای کی دو کار میکنم چیزی که در این مدت در مورد ای کی دو فهمیدم اینه که ای کی دو بدون 
هماهنگی  و سرعت هیچ معنایی ندارد تمرین زیادی میخواهد تا یک ای کی دو کار بتواند از فنون ای کی دو در مبارزه استفاده کند
متاسفانه بسیاری از ای کی دو کاران فقط از جنبه نمایشی به این ورزش میپردازند که در این صورت در مواجهه با
یک رزمی کار حرفه ای قطعا شکست خواهند خورد
باتشکر

من قصد دارم برم;)

پاسخ:
موفق باشید
سلام من به ای کی دو خیلی علاقه دارم می خواستم ببینم چقدر زمان طول میکشه تا به یک مهارت قابل قبولی برسم؟
پاسخ:
سلام
بستگی به جدیت و پشتکار شما در تمرین دارد.
سلام ممنونم از شما که پاسخ دادید. یه دنیا ممنو ن چون سر دو راهی مونده بودم
سلام خسته نباشید من دان 3 تکواندو دارم از این ورزش خسته شدم و می خوام سبکم عوض کنم ایا به نظر شما این ورزش ای کی دو   برای خانمها مفید است با تشکر از شما
پاسخ:

سلام
به شما پیشنهاد می‌کنم کلیپ خانم اوکاموتو را تماشا کنید.

سلام جناب سال نو مبارک چند مطلب اولا شما ایا قبول داریند که وقتی خوابوندمون ودارند مشت ولگد بهمون میزنند وحتی چند چک ساده ما هم حق داریم بزنیم وزدنمون اشتباه نیست خیلی معذرت میخوام ولی وقتی این حرف به اکثر رزمی کارا میزنیم با اینکه خیلی واضحه انگار متوجه منظور ما نمیشند وهمش درس اخلاق که ورزش رزمی برا دعوا نیست میدند درسته که بعضی دعوا ها جزئی هست ولی خب همونم من نمیتونم ادای ادم با اخلاق دربیارم بعضی دعوا ها هم که خب لازمه مثلا یه نفر چند بار تکرار میکنه کاری یا موجب ضرر رسوندن به جسم ما یا جسم خانوادمونه وجونمون حتی مزاحم ناموسمون میشه میگیم اون موقع ها میخوایم از این تکنیک استفاده کنیم شروع میکنند شعار اخلاقی دادن که ورزش رزمی برا دعوا نیست یا حتی چیزای عجیب غریب مثلا مثل اینکه قوی ترین ورزشکار ضعیف ترینشونه یعنی اینکه یکی شل وول وکتک خور ودربرابر کتک ها کاری نکنه رو امتیاز میدونند یکی کامل صبح تا شب کمربند بخوره اگر طرفش بزنه میگند اشتباه کرده واگرم وایسه وبخوره قویه وکار درستی کرده شل وولی امتیاز میدونند ومیگند رزمی کار نباید مزاحم کسی بشه ولی انگاری اینا متوجه نشدند ما قرار نیست مزاحم کسی بشیم بلکه قراره اگه کسی مزاحم ما شد وما روداشت میزد باهاش مقابله کنیم شایدم فکر کردند ما دروغ میگیم وبه این بهونه میخوایم باهمه دعوا کنیم برا همین جواب درست نمیدند وهمش دو پهلو حرف میزنند تا تعیید نکرده باشند کاری از ما واقعا ما واضح حرف میزنیم شایدم واقعا این اعتقاد دارند که کتک خوردن ونزدن از بزرگ منشی هست خلاصه منظورم اینه که اگه هدف من از رزمی استفاده از تکنیک ها هنگام درگیری باشه کار بدی نکردم وقابل سرزنش نیستم واصلا بخشی از فعالیت رزمی درگیری هست بخش زیادیش مثلا کسی از پشت ما رو قفل کرده ما یه زیر پا میندازیم بخوره زمین تا از دستش راحت شیم این اصلا برا درگیریه دیگه روح اخلاقی این تکنیک کجا بود یا فرض کنید به حق یا ناحق شما رو کسی از پشت با کمربند داره خفه میکنه شما حق دارید بزنید متاسفانه دلایلی که اکثر رزمی کارا تو همین زمینه اخلاقی میارند هم تئوری وهم تو میدون عمل اصلا کاربردی ومنطقی نیست واگرم منظورشون چیز دیگه ایه باید بگم خوب نتونستند تفهیم کنند باز من مثال هایی تو یک یا دو متن دیگه میزنم امیدوارم این حرف من به اکثر سنسی ها بگید وجواب اونا رو بیارید واقعا که من از ترس این حرفای اخلاقی دوساله ورزش رزمی ول کردم وتو خیابونم خودم میدونم چه کار کنم امیدوارم سنسی ها برخلاف همیشه دلایلشون قانع کننده تر باشه
پاسخ:

سلام علی آقا.

حرفای شما کاملا درسته ، زیاد به حرف این مدل آدمایی که مته رو خشخاش میذارن حساسیت نشون نده. اینا درک درستی از اخلاق ندارن. آدم باید نرمال و متعادل باشه. رزمیکار واقعی به خاطر عزت نفسی که داره نیازی به اثبات برتری خودش نداره ، برای همین تو روابط اجتماعی‌اش با همه خوش برخورده اما در عین متانت ، مقابل ظلم سکوت نمیکنه.
اون بی سر و پایی که حرمت و حقوق دیگران را زیر پا می‌ذاره ، مستحق یک گوشمالی درست و حسابیه. اصلاً سکوت در برابر این مدل آدما ، حماقته! نه اخلاق مداری!
آمادگی رزمی و دفاعی لازمه‌ی هر مسلمانی است. برای اینکه ضعیف نمونیم و مورد ظلم واقع نشیم. اصلاً آدم ضعیفی که نتونه از خودش دفاع کنه ، مذمومه!
اخلاق در هنرهای رزمی در حقیقت خط قرمزیه برای تجاوز نکردن به حقوق دیگران. هنرجوی رزمیکار تا یکخورده تو رزم مهارت پیدا میکنه ، چون هنوز شخصیتش درست و محکم شکل نگرفته ، طبیعیه که یکم غرور و نخوت سرتا پاش را میگیره. دستورالعملهای اخلاقی برای اینه که جلوی این مسأله را بگیره (و نذاره یک فردِ مسلح به فنون رزمی تبدیل به یک تجاوزگر بشه) و شخصیت هنرجو را پرورش بده. آدمی که زود جوش میاره و نتونه احساساتش را کنترل کنه ، شخصیتش ضعیفه. همچین آدمی اگر به موازات پیشرفت در مهارت‌های رزمی ، خودش را اصلاح و تربیت نکنه ، تبدیل به یک حیوان وحشی افسار گسیخته خواهد شد. دستور العملهای اخلاق برای تربیت بُعد شخصیتی آدمه. مهارت‌های رزمی بدون عزت نفس ، بدون متانت ، بدون روحیه ایثار ، حس نوع دوستی ، کمک به دیگران ؛ به چه دردی میخوره؟
علی آقا شما رزمی را ول نکن. راه درست را بشناس و ادامه بده و کاری به حرف این و اون نداشته باش.
ممنونم از درد دلت با ما.
۰۴ اسفند ۹۳ ، ۱۰:۵۱ یوسف فهیمی
سلام . چهار ماه که آی کی دو رو شروع کردم . با عشق . آزمون کیو 5 دارم . ولی هنز نمی‌تونم اوکمی بزنم با اینکه تکنیک‌های این رده رو بی نقص می‌زنم . لازم به ذکر فق مائه اوکمی هام مشکل دارند ونگرنه اوشیرو‌اوکمی رو خوب اجرا می‌کنم! چه کنم استاد ؟؟؟
پاسخ:
سلام دوست عزیز. خیلی نگران نباش. معمولاً اساتید تو آزمون کیو 5 سخت نمیگیرن. برای اوکمی هم از پشت فضای مجازی هیچ راهکار کاربردی نمی تونم بدم جز اینکه بگم این مسأله را باید با استادت در میان بذاری و به راهکاراش عمل کنی.
موفق باشی.
سلام به شما دوست عزیز 
من 31 سال سن دارم و تا بحال اصلا هیچ رشته رزمی کار نکردم.
جدیدا خیلی علاقمند شدم که بتونم آی کی دو کار کنم.
سوالی که داشتم اینه که اولا برای سن من دیر نیست برای شروع؟
دوما برای شروع از نظر آمادگی جسمانی باید شرایط خاصی داشته باشم یا میشه توی تمرینات به شرایط دلخواه رسید؟
پاسخ:
سلام
برای آی‌کی‌دو سن مطرح نیست. آمادگی جسمانی خاصی هم نمی‌طلبه،فقط افت‌ها ، که اونهم به مرور تو تمرین جا میفته.

سلام خدمت شما دوست عزیز
من ایکیدو رو از نزدیک دیدم و یکی از دوستان نزدیکم ایکیدو کار هستن
اما خودم جودوکارم
با توجه به اینکه ایکیدو کاراته  جودو و خیلی دیگه از سبک ها سبک منفک شده از هنر مادر جوجیتسو بوده اند و در بین اینها جودو هم محبوبیت المپیکی بیشتری داره و هم مردم پسندتره و هم جمعیت بیشتری مشغول ب فعالیت در این رشته هستند بنده ب عنوان یک جودو کار با احترام زیادی که برای ای کی دو قایلم باید بگم بعید میدونم یک ای کیدو کار بتونه نیرو و حمله یک جودو کار رو مها کنه البته اگه جفتشون در یک سطح باشن....
بازم ممنون از مطالبتون

پاسخ:

سلام. بنده برای نظر شما احترام قائلم و اصلا به دنبال این نیستم که ثابت کنم آی‌کی‌دو برتر از جودو هست. من به عنوان یک جودوکار ایرادهای زیادی تو سیستم آموزشی آی‌کی‌دو می‌بینم یکی از اونها اینه که تو شرایط واقعی تمرین نمی‌کنند. کوزوشی درستی ندارن. نمایشی کار می‌کنند.رقابت ندارن. خوب چرا من اینجوری نگاه می‌کنم؟ چون سیستم رزمی جودو (یا حتی خود جوجوتسو) یه چیز دیگه است. در یک مبارزه با حریف گلاویز می‌شم و با یک کوزوشی درست ، تو بدنش قالب می‌شم و با یک موروته سه‌ئویی‌ناگه سر و‌ تهش می‌کنم!laugh درسته؟ تازه از نیروی عضلانی خودم مایه می‌ذارم. هدفم از مبارزه غلبه بر حریفه! اما به عنوان یک آی‌کی‌دو کار ، اصلا نیازی به نیروی عضله خودم ندارم چون قراره از نیروی حریف علیه خودش استفاده کنم. اینجاست که تفاوت‌ها خودش را نشون میده. من دیگه قرار نیست با حریف گلاویز بشم و باید از دایره تسلط حریف خارج بشم ، دیگه قرار نیست تو بدنش قالب بشم بلکه باید با هماهنگی با نیروی حمله‌اش ، کنترلش کنم ، کوزوشی و تای ساباکی‌ام هم به کلی فرق می‌کنه. تای ساباکی‌ام برای فرار از نقطه اقتدار حریفه نه پیدا کردن یک فرصت در گلاویز برای کوزوشی و مثلا تانی اوتوشی! کوزوشی هم برای وقتیه که حریف رو با تای ساباکی گیجش کردم و اونو به کنترل خودم درمیارم. تو آی‌کی‌دو هدف کنترل حریفه (یعنی غلبه فقط از راه کنترل نه از هر راهی) برای همین امر یادگیری را کمی سخت ‌تر می‌کند. یادگیریِ خرد کردن و شکاندن که خیلی راحت‌تر از یادگیری کنترل مسالمت آمیز است.

تو آی‌کی‌دو حرف اول را نیروی کی می‌زنه. دوست عزیز می‌دونی نیروی کی تو مبارزه یعنی چی؟...

یعنی تو مبارزه ناخودآگاه در مقابل عمل حریف عکس العمل نشون بدی. این هم وقتیه که قالب تکنیک‌ها تو بدنت ملکه شدن! یکی می‌خواد یقه‌ام رو بگیره ، بدون اینکه فکر کنم ، ناخودآگاه مفاصلش را هدف می‌گیرم و حریف تمرکزش روی درد مفصل جمع میشه برای همین ذهنش به‌هم می‌ریزه قدرتش نصف می‌شه با یک تکنیک ساده (خلاف جهت مفصل) کنترلش می‌کنم. به همین سادگی...

این ها شرحی بود از یک فرایند کنترل در آی‌کی‌دو! اما تا از نزدیک لمس نکنیم (به واسطه یک آی‌کی‌دو کار حرفه‌ای)  فایده‌ای نداره.

تو جودو شکست ممکنه. اگر حواسم را جمع نکنم ، یا قدرت بدنی درستی نداشته باشم ، با یک اوگوشی ساده ، ایپون میشم. ولی تو آی‌کی‌دو میگن نباید به کنترل حریف بیفتی. پدر آی‌کی‌دو میگه حتی اگر 99% در اختیار حریف بودی ، بازهم 1% روزنه امید هست. چون آی‌کی‌دو فراتر از رقابت سالمه. اصل آی‌کی‌دو برای نبرد بین مرگ و زندگی بود و این یعنی شکست = مرگه. برای همین تو فلسفه این رشته شکست معنایی نداره. باید حریف کنترل بشه!!! اگر نتونستم یا تمریناتم مشکل داشته یا استادم لیاقت تدریس نداشته!

این حرفا هم ربطی به این نداره که آی‌کی‌دو برتر از جودو یا جوجیتسو هست! هرکدوم برای خودشون مزیت‌هایی دارن.

خسته نباشید مطالب بسیار پر باری داشتید .درود بر روح والای اوسنسه اوشیبا
پاسخ:
خواهش می‌کنم.

سلام.بسته به این که طرف چقدر وارد باشه به همون اندازه اون رشته واسش کاربرد داره.مشکل توی سبک نیس طرف خودش بلد نیس.یکی داشت از خیابان رد میشد یه سنگ خورد به دماغش دادش در اومد که آقا چرا همش به دماغ من میزنن مگه نمی بینیین؟،یه آقایی گفت اونا میبینن،اما دماغ تو بزرگه.مشکل شخصه نه رشته

پاسخ:
سلام دوست بزرگوار. به نظرم شما مقاله را کامل مطالعه نکردی! حرف شما درسته. ما هم همینو می‌گیم.

عزیز اگر مطالبی در مورد "ذن" هم داشتی خوشحال میشیم ازتون یادبگیریم نحوه اصول بالا بردن قدرت کی  رو.


پاسخ:
من هنوز در مقام شاگردی ام! D: فکر کنم فعلا زوده برام تا از این مسائل بنویسم. ولی چشم! هدف این وبلاگ به اشتراک گذاشتن نظرات است.

سلام مجدد دوست خوبم. خواهش می کنم، اونچکه خوبه باید عنوان کرد که خوبه و نگارنده رو تشویق، واقعا ازتون تشکر می کنم و خسته نباشید می گم.

من واقعا از وبت خوشم آمده بابت مطالب بسیار عالی که می زاری،

هر دفعه سر می زنم که مطلبی به داشته هام اضافه بشه.

یک مطلبی رو باید به دوستان رزمی کار یادآور بشم که، تا اونجاکه من خودم در رشته های مختلف دیدم ،کار کردم و مطالعه کردم، تنها چیزی که در درگیریها  خیلی مهمه، اینه که شما بتونی بر خودت مسلط باشی، یعنی خودی آرام داشته باشی، وقتی درونی آرام داشتی حتی اصلا امکان درگیری به حداقل می رسه و یا اصلا پیش نمیاد، و اگرم پیش بیاد، با درونی آرام راحت می تونی تصمیم بگیری که چه بکنی، اصلی ترین مساله در مبارزات هم همینه، که در آیکیدو روش کار میشه. و نکته دوم اینه که حمله آسونترین رکنه، سخت ترین و اصلی ترین رکن دفاع و تبدیل اون به حمله هستش، اینه که از آیکیدو یک هنر می سازه، دفاع در فضایی که کاملا متشنجه، کار هر کسی نیست و براحتی نمی شه پیادش کار، نیاز به تمرین مستمر داره.


پاسخ:
دوست عزیز سلام.
خواهش می کنم. این وب متعلق به همه آی کی دو کاران است. اگر چه از اول تأسیس تا به حال گمنام مانده! دل خوشی ام به اینه که از این طریق بتونم با دوستان زیادی آشنا بشم و با هم تبادل تجربه داشته باشیم.
شما به یک نکته اساسی اشاره کردید. شکستن کوزه بسیار راحت تر از کنترل آن است. و این دقیقا هنر آی کی دو را نشان می دهد.

سلام

من یه آیکیدو کارم، واقعا ازتون بابت این مقاله ممنونم که تونستین حداقل کسانی که میان اینجا و این مطلب رو مطالعه می کنن دیدشون نسبت به این رشته( هنر) بازتر بشه و کسانیکه دیدگاه اشتباهی دارند تصحیح کنند.

ممنون از زحماتتون

پاسخ:
خواهش می کنم. از قوت قلبی که به ما دادید متشکرم.
۲۵ اسفند ۹۲ ، ۱۳:۲۰ نادر استادرحیمی
سلام و درود بر جوینگان حقیقی حقیقت
مطلب بالا را کاملاً مطالعه نمودم ، بعد از خواندن این مطالب هم خوشحال شدم و هم ناراحت . خوشحالی بنده از این بود که هنوز رزمی کارانی هستند که ورزش های رزمی را کورکورانه و بی مطالعه تمرین نمیکنند و اطلاعات شما از هنر رزمی آی کی دو نشان داد که از آی کی دو شناخت کاملی دارید . ولی ناراحتی من از این بود که متاسفانه هنوز در کشور عزیزم افرادی وجود دارند که بدون شناخت ار یک موضوع چگونه در مورد آن قضاوت و پیشداوری می کنند و بدتر از آن اینکه عده ای مربی نما با یدک کشیدن نام مربی لکه ننگی بر جامعه رزمی شدند ، براستی که با وجود چنین افراد متعصب و افراطی هیچگاه ورزش رزمی پیشرفت نخواهد کرد .
بزرگی فرمود هرکس از روی تنها دیده ها و شنیده های خود در مورد چیزی قضاوت کند فردی پوچ و سطحی نگر است . می بایست برای قضاوت کردن در مورد یک چیز (در اینجا ورزش آی کی دو) باید در جایگاه انجام آن کار قرار گرفت و سپس قضاوت نمود .
بنده مدت زمان زیادی را در ورزش های رزمی فعالیت نمودم ، رشته هایی چون کاراته ، کونگ فو ، کیک بوکسینگ ، جودو ، هان مودو ، ای آی دو و آی کی دو را تمرین کردم و تقریباً هم ورزش ژاپنی هم کره ای هم چینی و حتی غربی را تجربه نمودم . چیزی که در طی این 20 سال نصیب من شد این بود که همه ورزش های رزمی قابل احترامند و دارای یک هدف مشترک هستند ولی راه و روش آنها با یکدیگر متفاوتند ، انتخاب این ورزش های رزمی بستگی به روحیات افراد دارد . به اعتقاد بنده کسی که ورزشی را بکوبد تا ورزش خود را اثبات کند اصلاً رزمی کار نیست ، در رزمی ما یاد میگیریم که چگونه به یکدیگر احترام بگذاریم ، چگونه متواضعانه نسبت به هنرهای رزمی دیگر سخن بگوئیم ، حال چگونه است که افرادی سالیان دراز به تمرین ورزش رزمی پرداختند و متاسفانه مربی هم شده اند ولی هنوز به ماهیت هنرهای رزمی پی نبرده اند ؟
در اینجا یک توصیه برای دوست عزیزی که مقاله بالا را نوشته دارم ، دوست عزیزم صحبت های هر شخصی که مدتی راه یا بی راهه رزمی را رفته نباید ملاک قرار داد ، برای رسیدن به سوالاتی که در ذهن دارید به سراغ افراد صاحب نظر بروید ، کسانی که حداقل ماهیت هنرهای رزمی را شناخته باشند و به راحتی با کوباندن یک ورزش ، ورش خود را بالا نبرند چرا که همین نشانه ضعف آنهاست ، بطور مثال آقای محمد نوحی رئیس فدراسیون ورزش های رزمی که خود از اساتید تکواندو و همچنین کیک بوکسینگ است در برنامه تلوزیونی فنون شرقی در مورد هنر رزمی آی کی دو چنین فرمود (من بیش از 25 سال است که هنرهای رزمی را تمرین می کنم ولی با اینهمه هنوز نمی توانم مثل یک آی کی دو کار راه بروم ) یا پدر جودو ایران شیهان کیهان در محفلی چنین بیان کردند ( فنون آی کی دو بسیار پیچیده و کاربردی است و در جودو از دان 5 به بالا به اساتید فنون آی کی دو را آموزش می دهیم ) یا اگر بخواهیم به نمونه بین المللی اشاره کنیم می توانیم به سخنان جیگارو کانو بنیانگذار فقید جودو اشاره کنیم ، ایشان یک روز برای دیدن فنون آی کی دو که توسط شاگردش موریهه وشیبا بوجود آمده بود راهی دوجوی او در کیوتو شد و پس از دیدن فنون موریهه وشیبا چنین فرمود (با دیدن تکنیک های موریهه شگفت زده شدم و رو به شاگردانش گفت : حالا زمان آن رسیده که تکنیک های موریهه را تمرین کنید )
 با وجود این افراد صاحب نظر چرا باید به پیش داوری های خام یک سری افراد افراطی گوش کرد ؟
بعنوان آخرین مطلب باید عرض کنم تکنیک های آی کی دو در سه استایل کیهون ، نمایشی و کاربردی طراحی شده که اجرای فنون نمایشی و کنترلی که یک هنر است به مراتب سخت تر از تکنیک های کاربردی و زدو خورد صرف است
به امید روزی که جامعه رزمی ایران از وجود افراد رزمی کار نما پاک شود
پاسخ:
سنسی استاد رحیمی. ممنونم که درد دل هایتان را با ما درمیان گذاشتید و ما را از نظرات ارزنده خود بهره مند ساختید. متأسفانه این افراد خام با پیش داوری های نادرست ، در جامعه ی رزمی کاری ما کم نیستند. ما هم در حد توانمان به وظیفه ی خود عمل می کنیم.
شمعی کوچک توانایی زیادی در فروزندگی ندارد اما قادر است که هزاران شمع خفته را بیدار کند.
با تشکر.

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">