رزمنامه آی‌کی‌دو

تعمق در هنر رزمی آی‌کی‌دو

رزمنامه آی‌کی‌دو

تعمق در هنر رزمی آی‌کی‌دو

رزمنامه آی‌کی‌دو

«بسم الله الرحمن الرحیم»
در این دوجوی مجازی ، حتی با وجود اختلاف سلیقه ها و تفاوت دیدگاه ، به مراقبه می‌نشینیم تا تعمقی در هنر رزمی آی‌کی‌دو داشته باشیم. براستی آی‌کی‌دو چیست؟ دوست گرامی ، در این مراقبه‌گاه همراه ما باش و از این فرصت (با وجود احترام به دیدگاه‌های یکدیگر) نظرات خود را در میان بگذار تا از رهگذر تضارب آراء به نتایج مفیدی برسیم.
(استفاده از محتوای پایگاه رزمنامه کلاّ آزاد است. ترجیحاً با ذکر منبع)

رزم نامه
آخرین نظرات
نویسندگان

نظر

سلام خدمت شما دوست عزیز
من آی‌کی‌دو را از نزدیک دیده‌ام و یکی از دوستان نزدیکم آی‌کی‌دو کار هستن
اما خودم جودوکارم
با توجه به این‌که آی‌کی‌دو کاراته  جودو و خیلی دیگه از سبک ها سبک منفک شده از هنر مادر جوجیتسو بوده اند و در بین اینها جودو هم محبوبیت المپیکی بیشتری داره و هم مردم پسندتره و هم جمعیت بیشتری مشغول به فعالیت در این رشته هستند بنده به عنوان یک جودو کار با احترام زیادی که برای آی‌کی‌دو قائلم باید بگم بعید میدونم یک آی‌کی‌دو کار بتونه نیرو و حمله یک جودو کار رو مهار کنه البته اگه جفتشون در یک سطح باشن....
بازم ممنون از مطالبتون

پاسخ

سلام. بنده برای نظر شما احترام قائلم و اصلا به دنبال این نیستم که ثابت کنم آی‌کی‌دو برتر از جودو هست. من به عنوان یک جودوکار ایرادهای زیادی تو سیستم آموزشی آی‌کی‌دو می‌بینم یکی از اونها اینه که تو شرایط واقعی تمرین نمی‌کنند. کوزوشی درستی ندارن. نمایشی کار می‌کنند.رقابت ندارن. خوب چرا من اینجوری نگاه می‌کنم؟ چون سیستم رزمی جودو (یا حتی خود جوجوتسو) یه چیز دیگه است. در یک مبارزه با حریف گلاویز می‌شم و با یک کوزوشی درست ، تو بدنش قالب می‌شم و با یک موروته سه‌ئویی‌ناگه سر و‌ تهش می‌کنم!laugh درسته؟ تازه از نیروی عضلانی خودم مایه می‌ذارم. هدفم از مبارزه غلبه بر حریفه! اما به عنوان یک آی‌کی‌دو کار ، از نیروی حریف علیه خودش استفاده می‌کنم. اینجاست که تفاوت‌ها خودش را نشون میده. من دیگه قرار نیست با حریف گلاویز بشم ، باید از دایره تسلط حریف خارج بشم ، باید با هماهنگی با نیروی حمله‌اش ، کنترلش کنم ، کوزوشی و تای ساباکی‌ام هم به کلی فرق می‌کنه. تای ساباکی‌ام برای فرار از نقطه اقتدار حریفه نه پیدا کردن یک فرصت در گلاویز برای کوزوشی و مثلا تانی اوتوشی! کوزوشی هم برای وقتیه که حریف رو با تای ساباکی گیجش کردم و اونو به کنترل خودم درمیارم. تو آی‌کی‌دو هدف کنترل حریفه (یعنی غلبه فقط از راه کنترل نه از هر راهی) برای همین امر یادگیری را کمی سخت ‌تر می‌کند. یادگیریِ خرد کردن و شکاندن که خیلی راحت‌تر از یادگیری کنترل مسالمت آمیز است. تصور کن حریفی قوی با خشم ، به من حمله کنه... تو هر رشته‌ای باشم ، خیلی باید حرفه‌ای باشم تا بدون آسیب کنترلش کنم. این مدل کنترل ، تو آی‌کی‌دو ؛ جزو اصول اولیه است. یعنی باید به این حدّ مهارت برسیم.

نمودار پیشرفت

تو آی‌کی‌دو حرف اول را نیروی کی می‌زنه. دوست عزیز می‌دونی نیروی کی تو مبارزه یعنی چی؟...

یعنی تو مبارزه ناخودآگاه در مقابل عمل حریف عکس العمل نشون بدی. این هم وقتیه که قالب تکنیک‌ها تو بدنت ملکه شدن! یکی می‌خواد یقه‌ام رو بگیره ، بدون اینکه فکر کنم ، ناخودآگاه مفاصلش را هدف می‌گیرم و حریف تمرکزش روی درد مفصل جمع میشه برای همین ذهنش به‌هم می‌ریزه قدرتش نصف می‌شه با یک تکنیک ساده (خلاف جهت مفصل) کنترلش می‌کنم. به همین سادگی...

این ها شرحی بود از یک فرایند کنترل در آی‌کی‌دو! اما تا از نزدیک لمس نکنیم (به واسطه یک آی‌کی‌دو کار حرفه‌ای)  فایده‌ای نداره.

تو جودو شکست ممکنه. اگر حواسم را جمع نکنم ، یا قدرت بدنی درستی نداشته باشم ، با یک اوگوشی ساده ، ایپون میشم. ولی تو آی‌کی‌دو میگن نباید به کنترل حریف بیفتی. پدر آی‌کی‌دو میگه حتی اگر 99% در اختیار حریف بودی ، بازهم 1% روزنه امید هست. چون آی‌کی‌دو فراتر از رقابت سالمه. اصل آی‌کی‌دو برای نبرد بین مرگ و زندگی بود و این یعنی شکست = مرگه. برای همین تو فلسفه این رشته شکست معنایی نداره. باید حریف کنترل بشه!!! اگر نتونستم یا تمریناتم مشکل داشته یا استادم لیاقت تدریس نداشته!

این حرفا هم ربطی به این نداره که آی‌کی‌دو برتر از جودو یا جوجیتسو هست! هرکدوم برای خودشون مزیت‌هایی دارن.

نظرات  (۲۵)

به نظر شما میشه ورزشی مثل دفاع شخصی را به صورت حرفه ای یاد گرفت و در کنارش ایکیدو هم تمرین کرد برای سال ها تا بالاخره به نتیجه برسه؟در واقع سوال اصلیم اینه که ایا رشته های ورزش دیگه که صدمه زدن به حریف توشون هست،به یادگیری ایکیدو صدمه نمیزنه؟چون اینطور که شما میگید ایکیدو خیلی به نیروی ذهنی و صلح درونی و غیره وابسته است

پاسخ:
بله خیلی هم خوب است. فقط رشته‌های دفاع شخصی که امروزه می‌شناسیم، برگرفته از سیستم‌های نبرد تن به تن سامورایی‌هاست که این میراث، امروزه در رشته‌های جوجوتسو، آی‌کی‌دو، دایتوریو و... باقی مانده است. شما این میراث را از هر رشته‌ای بیاموزید ضرر ندارد. به شرطی که ذهنیتِ خاصی را دنبال کنید. ذهنیت این که خودتان را محدود در یک رشته نکنید و مثل یک آواتار، مهارت‌های خودتان را ارتقاء دهید. اگر جوجوتسو را شروع کنید، و آن ذهنیت را نداشته باشید،‌ یعنی به جوجوتسو عادت کنید… جوجوتسو خشن است، در نتیجه دیگر نمی‌توانید آی‌کی‌دو را بیاموزید. همین طور برعکس. آی‌کی‌دو هنر صلح است. اگر به آن عادت کنید، شروع جوجوتسو برایتان سخت می‌شود. ذهنیت شما طوری باشد که خودتان را برای رشته‌ها وقف نکنید. بلکه از رشته‌ها برای خودتان (ارتقاء مهارت‌های شخصی خودتان) بهره ببرید.

با سلام و عرض خسته نباشید من ۴۰سالمه تازه آیکیدو رو شروع کردم ولی هرچی فیلم تو آپارات و یوتیوپ هست رزمی کاران دیگه مبارزان آیکیدو را شکست میدهند لطفا منو راهنمایی کنید .

شما خیلی از آیکیدو تعریف میکنید

 

پاسخ:
سلام
هر هنر رزمی، تو موقعیت‌های جنگیِ واقعی‌تر، تمرین کنند، زود‌تر به نتیجه می‌رسند. منظورم از نتیجه، مهارت کاربردی در حملات خیابانی و غیر خیابانی است. این یک اصل بدیهی بدون استثنا، برای تمام هنرهای رزمی‌ست.

آی‌کی‌دو پیش از آن‌که یک هنر رزمی باشد، یک هنر مسالمت آمیز است. ما قصد آسیب رساندن به کسی را نداریم. این را اول در تمرینات خودمان لحاظ می‌کنیم. یعنی خودمان اول در تمرینات خودمان مسالمت آمیز تمرین می‌کنیم تا کسی در تمرین آسیب خطرناک نبیند. طبیعتا هر چه از موقعیت‌های کاربردی در تمرینات رزمی فاصله بگیریم، مهارت‌های کاربردی، دیرتر به نتیجه می‌رسند. به همین جهت است که در ویدئوهائی که دیدید، برخی آی‌کی‌دو شکست می‌خورند. مشکل از رشته نیست. از خودِ آن‌هاست که شرایط کاربردی و واقعی در جنگ را در تمریناتشان، برای خودشان شبیه‌سازی نکرده‌اند.من خودم به شخصه بارها خودم را با دوستان جودو کار انداخته‌ام. کسانی که بدن‌هایی سفت دارند و مبارزانی سخت هستند. یعنی هیچ‌گاه به تمرینات باشگاهم اکتفا نکرده‌ام و همواره به دنبال این هستم که خارج از باشگاهِ آی‌کی‌دو، خودم را محک بزنم. شما تازه آی‌کی‌دو را شروع کرده‌اید. سیستم آموزش کنونی آی‌کی‌دو در جهان، عمدتا طوری طراحی شده که تا پیش از کمربند مشکی فقط الفبای آی‌کی‌دو را می‌آموزید. آی‌کی‌دوی حقیقی از بعدِ مشکی آغاز می‌شود. خوب این سیستم آموزشیِ کنونی است. اگر چه قابل نقد و ترقی است ولی چیزی‌ست که الآن هست! اگر علاقه دارید این هنر را بیاموزید خودتان را با تلاش مستمر به رده مشکی برسانید. اگر هم صبر ندارید، رشته‌تان را عوض کنید.
موفق باشید.

سلام من ۲۱سالمه ورزش خاصی نرفتم الان میتونم ایکیدو کار کنم مشکلی نداره

پاسخ:
سلام
سن شما، بهترین وقت شروع است.
دوست عزیز, از مهم ترین عوامل پیشرفت در هنر های رزمی کسب تجربه از مبارزات بی خطره, میشه گفت اگر شما تکنیک های خودتون روی حریفی پیاده نکنید که جلوی شما مقاومت کامل داشته باشه هیچ وقت نمیتونید تکنیک رو در یه مبارزه واقعی به اجرا در بیارید, فرق جودو با آیکیدو این هست که جودو واقع گرایانه تر و ایکیدو هنرمندانه تره, در مورد جودو و جوجیتسو میگن که همه فنون جوجیتسو در جودو هست با همه فنون جودو در جوجیتسو نیست, جودو واقعی بسیار متفاوت با جودو المپیکی هست و میشه گفت یه سبک دفاع شخصی کامله. در جودو برخلاف تصور عموم حتی ضربات مشت و لگد استفاده میشه 
پاسخ:
متشکرم که نظرتان را در میان گذاشتید.
این که گفتید جودوی المپیکی با جودوی واقعی متفاوت است، نظر دقیقی‌ست. اما قیاس جودو با آی‌کی‌دو را دقیق بیان نکردید.
با مشاهده چند کلیپ یا دیدن چند باشگاه، که نمی‌توان راجع به کلیت یک رشته نظر داد.
در آی‌کی‌دو با حریفی که مقاومت کامل دارد هم تمرین می‌شود، البته اگر بتواند تا آخر مقاومتش را حفظ کند خیلی هنر کرده است. همین الان که دارم تایپ می‌کنم از باشگاه آی‌کی‌دویی برگشتم و شاهد حادثه‌ای بد بودم. یکی از هنرجوها که استایلش قدرتی و استقامتیه، بهش اخطار دادم که ملایم تمرین کند ولی گوش نداد. آخرش هم کار دست خودش داد. استادش را سفت و محکم گرفته بود که یکهو با یک تکنیک غافلگیرانه، سر و ته شد و بدجوری با گردن زمین خورد، جوری که من ترسیدم نخاعش آسیب دیده باشد! (که الحمدلله آسیب جدی ندید.)
آسیب‌های آی‌کی‌دو مثل جودو نیست و آی‌کی‌دوکارا هم مثل جودوکارا با حریف مقابله نمی‌کنند؛ 
حریف را از جایی غافلگیرش می‌کنند که به ذهنش خطور نکرده. اصلا روش آی‌کی به یک معنا یعنی پاتک زدن به حریف. و آی‌کی‌دو یعنی روش پاتک زدن و آی‌کی‌دوکارا متخصصان پاتک زنی هستند. اگر جودوکاری را دیدید که تخصصش پاتک زدن بود، او هم به معنایی آی‌کی‌دوکار است.
سلام. برای انتخاب سبک. ممنون میشم نظرتونو در باره ام آیکیدو هم بفرمایید.  بازم ممنون
پاسخ:
آی‌کی‌دو رشته‌ی بسیار خوبیه، به شرطی که زیر نظر استادی حرفه‌ای آموزش ببینید. در غیر این صورت، ول معطل خواهید بود.
سلام. ببخشید یک سوال داشتم من بین جودو و جوجیتسو ژاپنی،، وکشتی آزاد موندم قبل از این هم هیچ رشته گلاویزی کار نکردم.  این حرف درسته که تمام تکنیک های پرتابی جودو در جوجیتسو ژاپنی هست!! واینکه فنون پرتاپی آزاد کاران(کشتی آزاد) کاری تر و کاربردی تره یا فنون پرتابی جودو و جوجیتسو ؟؟؟ممنون بابت مطالب سایت 
پاسخ:
سلام
بله تمام تکنیک‌های پرتابی جودو در جوجوتسو ژاپنی هست. جودوی امروزی به خاطر قوانین مسابقاتی بسیار محدودش کرده‌اند به طوری که جودوی امروزی که تمرین می‌شود به نسبت جودویی که پدر این رشته آموزش می‌داد، ناقص است. جوجوتسو ژاپنی نامش جوجوتسو است. تقریبا می‌توان گفت همان جودوی اصلی است.
در مورد کشتی اطلاعاتی ندارم و نظری نمی‌دهم اما آن‌چه مسلم است تکنیک بر زور و قدرت بدنی غلبه می‌کند و جوجوتسو و جودوی اصیل کاملا متکی بر تکنیک است.
سلام استاد، من یک دانشجوی ۲۲ ساله هستم و علاقه مند هستم در ایکیدو ورود کنم، اما چیزی که ذهنمو درگیر کرده این هستش که کدوم سبک رو برم و پیش کدوم استاد؟!
به شما توسط وبلاگتون اعتماد پیدا کردم برای همین از شما میپرسم
نکته جالبی هم که هست توی وبلاگ هر کدوم از اساتید میری بنیانگذار ایکدو در ایران هستن!!!!
پاسخ:
سلام
بهترین توصیه ما به شما اینه که از یک جایی شروع کن. (فرقی نداره از کجا)، اما خودت رو محدود به یک سبک یا استاد نکن.
اگر خواستی بدانی چرا، لینک زیر را لمس کن. این مقاله ایده‌های خوبی بهت می‌ده:
آیکیدو هم قد رو کوتاه میکنه؟
میشه جودو کارکرد و کوتاه نشد؟
لطفا بگین پیشرفت درآیکدو واقعا بارشته های دیگه خیلی متفاوته؟ مثلا اگر یک فن رو تو جودو یاد میگیریم همان اوایل نمیشود ازش به عنوان فن کاربردی انتظار داشت اما با تمرین میشه.
آیکیدو هم اینجوریه؟
پاسخ:
خیر آی‌کی‌دو قد را کوتاه نمی‌کند.
تمرینات جودو برای کسانی که در سن رشد هستند، شاید تأثیری در قد داشته باشد اما عوضش بنیه بدنی را قوی می‌کند.
آی‌کی‌دو همون‌طوری است که گفتید. دقیقا شبیه جودوست. برای دستیابی به تسلط به تکنیک‌ها باید فراوان تمرین کرد.
سلام استاد 
من۱۶ سالمه و جوجیتسو کار میکنم من هم مثل شما معتقدم هر ورزش رزمی مزیت های خودش رو داره و من شخصا آرزو دارم اون قدر زنده بمونم که تمام سبکای رزمی رو کار کنم ولی در رابطه با آیکیدو دو مورد تو حرفاتون منو خیلی جذب کرد یکیش نیروی کی هست که گفتید.چون اگر کسی از نیروی کی برخوردار باشه دیگه یه بوکسر یا هر کسی نمیتونه غافل گیرش کنه اگه میشه بیشتر در مورد این نیرو توضیح بدید و آیکیدو چگونه این مهارت رو ایجاد میکنه ودوم گفتید در آیکیدو مبارزه شروع نشده تمومه این چه جوری ممکنه؟البته ببخشید که طولانی شد خیلی ممنون که پاسخ میدید
پاسخ:
سلام
مطالبی که گفتید به سال‌ها تمرین درست با شرایط روحی درست نیاز است. شما از چیزی سؤال کردید که نمی‌توان پاسخش را به این راحتی‌ها (آن‌هم در بخش نظرات) داد. این مباحث باز می‌گردد به انسان‌شناسی و ظرفیت‌های ناشناخته خلقت انسان. بله انسان می‌تواند به جایی برسد که افکار دیگران را بخواند و ظرفیت‌های بزرگ‌تری هم دارد. بحثش مفصل است.فعلا به سؤال شما بپردازیم.
پدر آی‌کی‌دو معتقد است که مبارزه قبل از شروع خاتمه یافته. این سخن و نوع مبارزه در آی‌کی‌دو، ریشه در هنر سامورایی دارد. در مبارزه‌ی میان دو سلحشور، یک لحظه غفلت مساوی مرگ سامورایی بود. برای همین بر خلاف فیلم‌های رزمی (که می‌بینیم که برای افزایش پیاز داغ فیلم، مبارزه‌ها کش دار می‌شود)، نبرد میان دو سامورایی شاید به 5 ثانیه هم نرسد. در چنین شرایطی، آمادگی ذهنی بیش از آمادگی جسمانی اهمیت می‌یابد. این که بتوانی عکس‌العمل حریفت را احساس کنی و این به تمرین زیاد با حالت روحی درست نیاز است. حالت روحی درست یعنی داشتن انظباط ذهنی و پرهیز از هر چه که موجب ضعف قوای روحی و انضباط فکری شود. مثلا بسیاری از موسیقی‌ها (خصوصا آن‌هایی که حالت طرب به انسان می‌دهند) باعث سستی اراده و پریشان شدن نظم فکری می‌شود. یا مثلا تحقیر یا ظلم به دیگران باعث ضعف درونی می‌شود و کلا انجام هر نوع گناهی، باعث ضعف قوای روحی انسان می‌شود.
سلام
ایاجودو قدراکوتاه میکند؟
پاسخ:
سلام
بله. بی‌تأثیر نیست.
با عرض سلام مجدد.
میخوام بدونم که ایا همه استادا به درجه و مقام واقعی برای اموزش رسیدن؟ منظورم اینه که همانند اون شخصی که مثال زدین که باهاش مبارزه داشتین هستن؟ یا نه مثلا اگر خودمو نو در حد اموزش کامل بهشون بسپریم بعد از همون دوسه سال حداقل به اون حداقلی که باید برسیم میرسیم یاخیر؟
درکل اصل حرفم اینه که باشگاه رفتن نیاز به تمرینات مکمل و.... داره یا که همون باشگاه و تمرینات و....آن کامله؛؟
امیدوارم منظورمو رسونده باشم.....
پاسخ:
سلام.
به عرضتان برسانم، خیر! هر کسی که آموزش می‌دهد دلیل بر این نیست که در استادی حرفه‌ایست! کلا هیچ انسانی کامل نیست. هر کسی به شرط پیگیری یادگیری (آن‌هم به روش درست)، در یک سیر تکاملی می‌افتد. حتی مربیانی که در حال آموزش دادن هستند، به نوعی در حال یادگیری و کسب تجربه می‌باشند. منتها کیفیت یاد دهی (تعلیم) و یادگیریِ (تعلّمِ) یک استاد با تجربه‌ی چندین ساله، بسیار متفاوت از یک مربی تازه کار است.
با این اوصاف مربی یا استاد نقشش بسیار مهم است و مهم‌تر از آن، خواسته و پیگیری خود فرد است.
برایتان آرزوی موفقیت می‌کنم.
سلام طبق اون نموداری که گذاشتین پیشرفت در ایکیدو طولانی تره مثلا چقدر طول میکشه
پاسخ:
سلام
شاید دقیق نشه گفت آدم کی به مهارت می‌رسه، ولی می‌شه با جرأت گفت دو سه سال تمرین هنوز در حد الفبای تکنیکی‌ست و منظور من از این مدت، دو سه سال تمرین بدون وقفه است. (نه کسی که سه سال آی‌کی‌دو رفته و بینشون کلی غیبت داره.) یادمه با یکی آشنا شدم خیلی حرفه‌ای بود. من هم یه چیزایی از جودو کار کرده بودم و خواستم محکش بزنم. بهش گفتم: بیا مبارزه (راندوری) سالم داشته باشیم. بهت حمله می‌کنم از خودت دفاع کن. فقط مواظب باش چشم و فکمو از جا درنیاری! (چون تو آی‌کی‌دو آتمی وازا -ضربه- برای مهار حریف هست). با قدرت بهش یورش می‌بردم، پرت می‌شدم؛ با احتیاطِ بیشتر می‌گرفتمش، مفاصل مچ و کتفام قفل می‌شد؛ هرجوری بهش حمله می‌کردم یه بلایی سرم می‌آورد. ضربه هم بهش می‌زدم، مهار می‌شدم. خودش ثابت و خونسرد وایساده نگام می‌کرد! هم متحیر مانده بودم و هم اعجاب منو برانگیخته بود. چون اون‌وقت اولین بارم بود کاربرد آی‌کی‌دو رو از نزدیک لمس می‌کردم. ازش پرسیدم: «چند مدته تمرین می‌کنی» گفت: «حدودا 14 سال.» آدم فعالیه. ما سه روز در هفته تمرین می‌کنیم اون تقریبا هر روز هفته رو هم تمرین می‌کنه و هم تدریس. هر استاژ و همایشی هم حضور فعال داره. غرضم از گفتن این خاطره اینه که بگم اگه تک‌تک ما ها این جوری تمرینات رو جدی بگیریم و با صبر و حوصله دنبالش کنیم قطعا به مطلوبمون می‌رسیم، فقط اولش یکم سخته و طول می‌کشه ولی بعدش نتایج خودشو نشون می‌ده.
سلام ببخشید دلیل اول برداشت دست چپ در احترامات ایکیدو چیه؟
پاسخ:
سامورایی‌هایی که در شمشیر زنی راست دست بودند، هنگام خم شدن برای احترام، اول دست چپشان را زمین می‌گذاشتند تا اگر حریف خواست نارو بزند، دست راستشان آماده باشد شمشیر را از غلاف بیرون بیاورد. حتی انتهای احترام نیز سریع دست راستشان را برمی‌داشتند تا آماده به رزم باشند.
سامورایی‌های چپ دست دقیقا برعکس.
اون‌هایی هم که هر دو دست را با هم زمین می‌گذاشتند معنی‌ش اعلام عدم رزم و نبرد می‌باشد.
علت این که پدر آی‌کی‌دو تأکید داشت اول دست چپ بعد دست راست زمین بیاید به نظرم این بود که هوشیاری‌مان را حفظ کنیم.
سلام خدمت دوستان و نویسنده وبلاگ.

در گذشته کره قسمتی از چین بوده و کشور چین هم به همین دلیل میگوید که کره امروزی باید به چین امروزی بپیوندد. همانطور که در مقاله آمده در دوران حکومت تانگ که بر چین حکومت میکرده هنر های رزمی چینی در آسیا منتشر شده و هنر رزمی تانگ سو دو از قسمت کره که در واقع هنر رزمی شمالی محصوب می شود به جزیره ژاپن انشار یافته.

منبع  مطب من دانشنامه ویکی پدیا است که یک منبع بین المللی محصوب میشود.
پاسخ:
ممنونم از شما.
سلام دوستان.
همه ی هنر های رزمی ویژگی های خودشان را دارند برای مثال در مبارزات کیک بوکسینگ مبارزان  در مبارزه خود از انواع تکنیک ها و فن ها استفاده میکنند بدون در نظر گرفتن بعضی از شرایط و هدف استفاده از تکنیک های متنوع در مبارزه است؛اما در ووشو که ورزش کامل تری نسبت به کیک‌ بوکسینگ است این سبک مبارزه کاربردی ندارد بلکه مبارزان قصد استفاده از بهترین و حرفه‌ای ترین نکنید در شرایط مناسب را دارند تا موجب امتیاز آوری حرفه ای شود این روش در مبارزات خیابانی هم حکم فرماست.
با این تفاوت بهتر بودن ووشو یا کیک بوکسینگ مشخص نمی شود بعضی از افراد دوست دارن در مبارزه و دعوا از انواع فن ها استفاده کنند این درصورتی است که بعضی افرا دوست دارند در مبارزات و دعوا حرکات فنی ، حساب شده و حرفه‌ای استفاده کنند.
لازم به ذکر است که کاراته یک هنر رزمی کره ای است که نامش یانگ تسه دو است.

در دوران حکومت تانگ (۶۴۹ تا ۷۱۲ میلادی) هنرهای رزمی چینی در نقاط مختلف آسیا منتشر شدند. یکی از نخستین رشته‌های رزمی کره‌ای «تانگ سو دو» نام دارد که معنی تحت‌اللفظی آن «طریقت ِ مشت‌زنی ِ تانگ» است. تانگ سو وارد جزیره اوکیناوا شد و اهالی این جزیرهٔ واقع در جنوب ژاپن، نویسه‌های چینی «تانگ-سو» را به صورت «کارا-ته» تلفظ می‌کردند که «کارا» به معنی تانگ و «ته» به معنی دست یا مشت یا مشت‌زنی است. البته در سال ۱۹۲۲ دولت ژاپن برای آنکه ماهیت چینی کاراته را انکار کند نویسه دیگری که آن هم «کارا» تلفظ می‌شود اما به معنی «خالی» است را برای نوشتن «کاراته» استفاده کرد تا کاراته به معنی «دست (یا مشت) خالی» باشد.
پاسخ:
متشکرم از نظرتان.
درباب کاراته، برای شناخت این هنر رزمی بهتر است منابع اصیل مطالعه شود که یکی از آن‌ها «راه کاراته راه زندگی من» تألیف استاد بزرگ کاراته، گیچین فوناکوشی است. اون‌جا دقیقا در باره لفظ کاراته و منشأ آن و چگونگی رشد و انتشار آن بحث شده. استاد فوناکوشی اشاره‌ای به کشور کره نکرده. اتفاقا ریشه این رشته چینی است نه کره‌ای و منشأ آن کمپوی چین است.
به هر حال متشکرم که نظرتان را با ما درمیان گذاشتید.
سلام داداش من چند سال بدنسازی کار کردم که باعث اسیب دیدگی مفاصل و غضروف بدنم شد،علاقه زیادی به ورزش های رزمی دارم و میخوام رشته ای انتخاب کنم که کاربردی باشه و نتیجه زحمتامو بگیرم نظر شما چیه؟،در ضمن بچه شهرستانم باشگاه ایکیدو اینجا نیست اما دانشجو شدم و مدت 4-5 سال قراره تحصیل کنم میتونم توی این مدت که تحصیل میکنم تو رشته ایکیدو پیشرفت کنم یا نه ؟ ممنون میشم راهنماییم کنید
پاسخ:
سلام
1) شما هر رشته‌ای بری و منظم تمریناتش رو پی‌گیری بکنی، حتما پیشرفت خواهی کرد. شک نکن.
2) کاربردی بودن یا نبودن هر رشته‌ای بستگی به مربی و روش آموزشی او دارد.
3) شما مشکل مفصل و غضروف داری و از طرف دیگه کاربرد برای شما مهمه!  با این اوضاع اصلا آی‌کی‌دو را به شما توصیه نمی‌کنم. چون آی‌کی‌دو کاربردی خطر آسیب مفصلش خیلی بالاست! مگر این‌که نرم و ملایم تمرینات را ادامه بدی.
ان‌شاءالله موفق باشی.
با سلام
تفاوت انرژی کی با انرژی حاصله إز چاکرا چیه؟
پاسخ:
سلام
اطلاع دقیقی از انرژی چاکرا ندارم. به نظرم هرکدومشون نمود خاصی از انتزاعات ذهنی هستند.
با سلام و خدا قوت میخواستم بدونم برای کسی که لاغر هست کدام یک از ورزش های رزمی مناسبتر هست تا هم رزمی کار شود و هم کمی رو فرم بیاد.
چرا جودو کارها بدنشان بزرگتر است آیا تاثیر دارد
پاسخ:
سلام
رشته‌های زیادی هست مثل تکواندو کاراته نینجوتسو ای‌آی‌دو هاپکیدو حتی خود جودو که همه به اشتباه تصور می‌کنن مال آدمای درشت هیکله.
تمرین جودو با تغذیه درست، بدن رو ورزیده می‌کنه. بله بی‌تأثیر نیست.
۲۹ فروردين ۹۴ ، ۰۳:۳۹ حسین ای کی دو
باسلام و خسته نباشید به دوستان و نویسندگان این وبلاگ وزین 
دوستان گاها ای کی دو را با جودو مقایسه میکنن که قیاسی است  معع الفارق 
اولا جودو در ایران سالیان درازی است داره تدریس میشه و اساتید بسیار مجرب و در حد جهانی داره حتی در شهرستانهایه کوچک .....ولی ایکیدونوپا هست و اساتیدش باید خودشونو خیلی ارتقا بدهند .البته در استاژ فنی که پارسالبرگزار شد و ریس بین الملی ایکدو  اونجا بودن  بنده نیز حضور داشتم.بعضی اساتید و شاگردانشان هنر خود را نمایش دادند واقعا از سطح بالایی برخوردار بودند .ولی قطعا این رشته حدود بیست سال زمان خواهد برد در ایران تا مانند سایر سبکها معرف بشه و همچو جودو ایکیدو کاران ورزیده ایی داشته باشیم.
دوما اگر تاریخ ای کی دو را مطالعه کرده باشید  اوسنسه اوشیبا اوایل اجازه مبارزه به شاگردان خود را میداند .من در کتاب دو جویه جهنمی میخواندم که شاگران اوشیبا جودو کاران دان پنج را با فن ایکیو مصدوم کرده بودند وتاندوم جودکار قطع شده بود که بسیاری از جدوکاران ان زمان که اغلب دان دو به بالا بودند کلا ایکیدو کار شدند 
زمانی استاد اوشیبا پرفسور جیگارو کانو را به دوجوی خویش دعوت میکند و پروفسر کانو بعد از تمیرن میگوید که تمام جودو کاران باید این سبک اوشیبا را یاد بگیرند .
مطلب طولانی شد ببخشید .....هم جودو سبک عالی هست که بنده دو سالی را صرف اموزشش کردم و ایکیدو سبک منحصر به فردی است که متفاوت و بسیار شیرین که امروز بنده این سبک را در حد محدودی به جوانان اموزش میدهم و از اساتید ای کی دو تقاضا دارم در استاژهاییه شیهان اق ساقلو شرکت کنند تا دانش همگی مان در این ایشان بشود واین ورزش نوپارا در ایران فراگیر کنیم که اموزه هایه ان برای جوانان امروز وطنمان لازم است .

با ارزویه توفیق روز افزون برای نویسنگان این وبلاگ وزین و تمامی ورزشکاران باغیرت و باغیرت و باغیرت ایرانی .....من الله توفیق
۲۷ فروردين ۹۴ ، ۱۵:۲۷ حسین ای کی دو
با سلام
محمد امین  داداش گلم من سالهاس دارم رزمی کار میکنم و تدریس  میخوام چند نکته بهت بگم .
شما اولا دنبال رزمیی باش که خودت از ته دل علاقه مندی .دوما اگر شروع کردی با سختی هایه خاصی مواجه میشوی پس اگر علاقه مند نباشی دلسرد و دلزده میشی.شما در باره چند سبکی علاقه دلری اول در اینترنت مطالعه کن بعد به نسبت شرایط روحی و جسمانی خودت یک سبک را انتخواب کن نه با حرف دیگرات.
من سالها رشته بوکس و موی تای را دنبال کردم ولی از موقعی که با ای کی دو اشنا شدم به صورت جدی به تمرین این سبک پرداختم .ای کی دو کاربردی هست  ولی باید زحمت بکشی و کار کنی انوخت خواهی دیدی که در چهارچوب درگگیری خیابانی خیلی هم از سبک هایه دیگر کاربردی تره .
تصمیمتو  بگیر و با جدیت شروع به کار کن انشالله به سن من یکی از اساتید خوب ای کی دو در ایران خواهی بود.و من الله توفیق
سلام.با تشکر از مطالب بسیار خوبتون که واقعا عالیه و اطلاعات خوبی در اختیار مردم قرار میده.
من ۱۵ سالمه  و میخوام ورزش آیکیدو رو شروع کنم ولی میگن که این رشته زیاد کاربردی نیست یا خیلی طولانیه و رشته هایی مثل جوجیتسو بهترن.خودمم به آیکیدو علاقه دارم ولی دودلم.به نظر شما چیکار کنم؟؟
خیلی ممنون
پاسخ:

سلام دوست عزیز
من تو هر دو رشته‌ی جوجوتسو و آی‌کی‌دو هستم. می‌گن جوجوتسو کاربردی‌تره یا آی‌کی‌دو بهتره ، اصلاً این حرفا را قبول ندارم. هردو رشته را تجربه کردم ، بالا هم گفتم که هرکدومشون ویژگی‌های خاص خودشون را دارن.

ببین هدفت چیه. دوست داری چجور رزمیکاری باشی. من اصلاً بهت نمیگم چه رشته‌ای را انتخاب کنی ، اما برای تصمیم گیری کمکت می‌کنم.
ویژگی‌های دو نفر از افرادی که میشناسم را برایت ترسیم می‌کنم:
1-) آی‌کی‌دو: یه دوستی داشتم که 8 سال آی‌کی‌دو کار کرده بود. استیلش مثل فنر ، سخت و منعطف بود. هر جوری بهش نیرو وارد بکنی(چه ضربه چه گرفتن) اول نیروی خودت را هضم و اثرش را خنثی میکنه ،  بعد احساس میکنی یکی از مفاصلت پیچ خورده و از شدت درد مجبور میشی به هر مسیری که هدایتت میکنه ، پیش بری. اگر هم زیاد جنب و جوش کنی ، تو زمین قفلت میکنه. من با اینکه تو  مهارت هماهنگی برای فرار از آسیب حرفه ای بودم اما باید اعتراف کنم که بعد از تمرین با این رفیقم ، تمام مفاصل مچ و آرنج و کتفام درد میگرفت (کلا تمرینات حرفه ای آی کی دو خطرآفرینه ، اگر هنر هماهنگی را بلد نباشی!)
2-) جوجوتسو: تخصص یک جوجوتسو کار فنون گلاویزیه. وقتی باهاش گلاویز بشی اولا میبینی که بدنش مثل بتن ، سخت و محکمه. ثانیاً یا سر و ته میشی  یا قفل میشی یا شریان های تنفسی ات بسته میشه. گیریم تو گلاویز حرفه‌ای باشی و بتونی یه خمش را بگیری و بزنیش زمین! برای اون تازه شروع کاره و مثل طعمه میکشونتت تو خاک و تو بدنت قالب میشه. (آخرش یا خفه ات میکنه خنده  یا قفلت میکنه)


یک جوجوتسوکار حرفه ای مثل ببر با حریفش گلاویز میشه (چه ایستاده چه تو خاک) ،  ولی یک آی کی دو کار حرفه ای اصلا بهت اجازه ی گلاویز نمیده. مبارزه قبل از شروع خاتمه یافته است.

با سلام

طبق گفته یکی از دوستان در یکی از کامنت ها آتمی بسیار کاربردی و مهم هست و طبق گفته استاد بزرگ موریهه اوشیبا هشتاد درصد یک مبارزه از ضربه تشکیل شده . پس فرق زیادی بین کوزوشی و آتمی هست ..

ریسک زدن کوزوشی از آتمی بسیار بالاتره . چون برای اینکه مثلا در یک درگیری بتونیم فردی رو که حمله میکنه و خشمگین و عصبانی هست و عزمش رو جذم کرده برای حمله پس اگه از راه کوزوشی میخوایم وارد بشیم باید حتما در این امر بسیار تمرین کرده و به درجه مطلوب رسیده باشیم که اونم از راه سال ها تمرین مستمر و صحیح بدست می آد . ولی با یک آتمی صحیح بدون هیچ درگیری اضافی میشه کنترل حریف رو برهم زد و به اجرای تکنیک پرداخت . البته آتمی هم اصول خودشو داره و اینکه به کجای بدن زده بشه تا نتیجه مطلوب رو حاصل کنه
در شاخه هایی مثل آی کی کای نود درصد بر پایه ی کوزوشی بنا شده و از آتمی بدرستی استفاده نمیکنند . 
آتمی رو در یک درگیری نباید فراموش کرد . کوزوشی برای تمرین باشگاهی مناسبه ولی اگر بخوایم برای درگیری واقعی بکار ببریم باید در اون به درجه حرفه ای و مناسب برسیم که نیاز به تمرین بسیار زیاد و مستمر و درست داره

موفق باشید
سلام

آقا دیروز اولین کلاس آیکیدو بود!
فقط و فقط یه کلمه رو میتونم درباره آیکیدو بگم که ورزش «متفاوت»ی بود! انگار ورزش بود و نبود...

متشکر از دست اندرکاران این وبلاگ که در معرفی این ورزش فعالیت می کنن امیدوارم همیشه به گذاشتن مطلب ادامه بدهند

ممنون
پاسخ:
سلام
به جمع رزمیکارا خوش اومدی.
آی‌کی‌دو فراتر از ورزش است. هنر رزمی است.
ان‌شاءالله شما را در کسوت استادی ببینیم.
راستی دوستان متوجه هم شدم که در مورد جیوشین کای که این همه می خواستم اطلاعات داشته باشم وب سایتش جدیدا راه اندازی شده:

http://www.irantomiki.ir/

متشکر
سلام

اول از همه از وبلاگ خوبتون تشکر میکنم و امیدوارم بجای راه انداختن بحث های چالشی به بالا بردن معلومات علمی مخاطباتون بپردازید .

دوم اینکه من بعد از 25 سال رزمی کار کردن هنوز متوجه نشدم چرا تو هر باشگاه رزمی یا محفل رزمیکارا مثل اینجا میرم همه در حال اظهار نظر در مورد سبک های دیگر هستند و دائماً درحال مقایسه خودشون با دیگران هستند و اینکه ثابت کنند رشته خودشون برتر از دیگرانه ، اطمینان میدم این دوستان که بیشتر وقتشونو به چلنج و بحث کردن یا بهتر بگم حرف زدن میگذرونن وقتی برای تمرین پیدا نمیکنن . ای کاش بجای این حاشیه ها و چلنج کردن ها به اصل کار بپردازیم .
باید ببینیم در راس کار و پایه ریزی این هنرهای رزمی رابطه بنیانگذاران با یکدیگر چگونه بوده . آیا کسی در مورد رابطه کانو بنیانگذار جودو و اوشیبا بنیانگذار آی کی دو چیزی میدونه ؟ آیا میدونستید این استاد و شاگرد چقدر به یکدیگر نزدیک بودن ؟ آیا میدونستید اگر این دو بزرگوار میدونستن شاگردانشون اینگونه برای اثبات خودشون مدام در حال بحث بودن از کار خودشون پشیمن میشدن ؟

درپایان شعار بنده که عضو کوچکی از خانواده رزمی هستم همیشه این بوده که نوع سبک رزمی مهم نیست نحوه تمرین کردن و رزمیکارش مهمه ، فراموش نکنید که دو یعنی راه روش و هدف همه هنرهای رزمی یکی هست فقط راه رسیدن به اون هدف متفاوته پس اینقدر دونبال این نباشدی که کی بهتره یا کی قوی تره 
یا علی 

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">